«Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης»!
Τὸ μάρμαρο μένει βουβό… καὶ θὲ νὰ μείνει ἀκόμα, Ποιὸς ξέρει ὡς πότ᾿ ἀμίλητο τὸ νεκρικό σου στόμα… Κοιμᾶται κι ὀνειρεύεται καὶ τότε θὰ ξυπνήσῃ, Ὅταν στὰ δάση, στὰ βουνά, στὰ πέλαγα, βροντήσῃ Τὸ φοβερό μας κήρυγμα… «Χτυπᾶτε, πολεμάρχοι! Μὴ λησμονεῖτε τὸ σχοινί, παιδιά, τοῦ Πατριάρχη»!