41 χρόνια από τη «Σφαγή της Acca Larentia»
Το απόγευμα της 7ης Ιανουαρίου του 1978, πέντε νεαροί Εθνικιστές, κατά την έξοδό τους από την κεντρική πύλη των γραφείων του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος της οδού Acca Larenzia, στην περιοχή Tuscolano της Ρώμης, δέχτηκαν βροχή πυρών από τα αυτόματα όπλα που είχαν στην κατοχή τους πέντε ακροαριστεροί δολοφόνοι.
Ένας απ’ αυτούς, ο 20χρονος φοιτητής της Ιατρικής, Franco Bigonzetti, βρήκε ακαριαίο θάνατο. Ένας άλλος, ο 18χρονος μαθητής Francesco Ciavatta, τραυματισμένος και προσπαθώντας να διαφύγει, δέχτηκε πυρά στην πλάτη και λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στο ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομεία. Οι υπόλοιποι τρεις (εκ των οποίων ο ένας τραυματισμένος σοβαρά στο χέρι) κατάφεραν να κλείσουν την πύλη εκ των έσω και να γλυτώσουν από την άνανδρη δολοφονική επίθεση των ακροαριστερών καθαρμάτων, τα οποία έσπευσαν να εξαφανιστούν.
Μερικές ώρες μετά τη γνωστοποίηση του συμβάντος, η περιοχή κατακλίσθηκε από εκατοντάδες συναγωνιστές οι οποίοι προέβησαν σε διαδήλωση διαμαρτυρίας. Σύντομα κατέφθασαν οι δυνάμεις καταστολής του συστήματος, αποτελούμενες από δεκάδες πάνοπλους άντρες της αστυνομίας και των καραμπινιέρων, οι οποίοι με πυροβολισμούς στον αέρα και ρίψη δακρυγόνων προσπάθησαν να απωθήσουν τους διαδηλωτές.
Ένας αξιωματικός των καραμπινιέρων, ο Edoardo Sivori, δε δίστασε να πυροβολήσει σκόπιμα προς το συγκεντρωμένο πλήθος, τραυματίζοντας σοβαρά τον 19χρονο ακτιβιστή Stefano Recchioni, ενεργό μέλους του «Μετώπου της Νεολαίας» και κιθαρίστα του μουσικού συγκροτήματος εναλλακτικής Εθνικιστικής μουσικής Janus.
Ο νεαρός Εθνικιστής θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, ύστερα από δύο μέρες αγωνίας.
Την ευθύνη για τη στυγερή δολοφονία των δύο νεαρών Εθνικιστών, ανέλαβε μια ακροαριστερή οργάνωση με το όνομα “Nuclei Armati di Contropotere territoriale” (Ένοπλοι Πυρήνες της Εδαφικής Αντίστασης) λίγες μέρες αργότερα.
Οι ιταλικές διωκτικές αρχές, δέσμιες του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος, με την αριστερά να κυριαρχεί σε όλους τις κρατικές δομές, δεν έδειξαν μεγάλη προθυμία να συλλάβουν τους ακροαριστερούς μακελάρηδες. Να θυμίσουμε ότι στη γειτονική Ιταλία εκείνα τα «μολυβένια Χρόνια» (δεκαετία του ’70) κυριαρχούσε το σλόγκαν “Uccidere un fascista non è reato” («Το να σκοτώνεις ένα φασίστα δεν συνιστά έγκλημα»).
Λίγους μήνες μετά τα τραγικά γεγονότα της Acca Larentia, ο πατέρας του Francesco Ciavatta, που εργαζόταν ως θυρωρός σε μια πολυκατοικία, βυθισμένος στον πόνο από την άνανδρη δολοφονία του μοναχογιού του και πικραμένος από την αδράνεια του κράτους να συλλάβει τους δολοφόνους, θα βάλει τέρμα στη ζωή του, πίνοντας δηλητήριο.
Το 1987, σχεδόν δέκα χρόνια μετά τα τραγικά συμβάντα της Acca Larentia χάρη στην ομολογία μιας ακροαριστερής «μετανοημένης» τρομοκράτισσας, της Livia Todini, συνελήφθησαν τελικά τέσσερις από τους ακροαριστερούς δολοφόνους, οι Mario Scrocca, Fulvio Turrini, Cesare Cavallari και Francesco de Martiis, όλοι τους μέλη της κομμουνιστικής οργάνωσης “Lotta Continua” («Συνεχής Αγώνας») . Ένας από αυτούς, ο Scrocca, αυτοκτόνησε στο κελί του την ίδια μέρα που ανακρίθηκε από τους δικαστές. Οι άλλοι τρεις συλληφθέντες απαλλάχθηκαν σε πρώτο βαθμό λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Tην ίδια μοίρα είχε η επίσης κατηγορούμενη κόκκινη τρομοκράτισσα Daniela Dolce, η οποία κατάφερε να μη συλληφθεί και να διαφύγει στη Νικαράγουα.
Στις 10 Ιανουαρίου του 1979, κατά τη διάρκεια της πρώτης συγκέντρωσης και πορείας Τιμής και Μνήμης για τους αδικοχαμένους νεαρούς Εθνικιστές, η οποία πραγματοποιήθηκε σε κλίμα έντασης, ένας ακόμη νεκρός έμελλε να προστεθεί στους ήδη υπάρχοντες. Ήταν ο 17χρονος Εθνικιστής μαθητής Alberto Giaquinto ο οποίος πυροβολήθηκε θανάσιμα από έναν αστυνομικό, τον Alessio Speranza.
To 1988, ένα πυροβόλο όπλο Skorpion, που χρησιμοποιήθηκε για την εκτέλεση των δύο νεαρών ακτιβιστών, ανακαλύφθηκε σε μια γιάφκα μελών των Ερυθρών Ταξιαρχιών, στην οδό Dogali στο Μιλάνο. Οι βαλλιστικές εξετάσεις αποκάλυψαν ότι το ίδιο όπλο χρησιμοποιήθηκε σε άλλες τρεις δολοφονίες από τους τρομοκράτες των Ερυθρών Ταξιαρχιών: του οικονομολόγου Ezio Tarantelli το 1985, του πρώην δημάρχου της Φλωρεντίας Lando Conti το 1986 και του χριστανοδημοκράτη γερουσιαστή Roberto Ruffilli το 1988. Το 2013, αποκαλύφθηκε ότι το Skorpion είχε αγοραστεί αρχικά από τον τραγουδιστή (και συλλέκτη όπλων) Jimmy Fontana και είχε πωληθεί το 1977 σε έναν επιθεωρητή της αστυνομίας. Παραμένει ωστόσο άγνωστο μέχρι και σήμερα πως το όπλο κατέληξε στα χέρια των κόκκινων τρομοκρατών.
Πολλοί ήταν οι νεαροί Εθνικιστές που λίγο μετά τα γεγονότα της Acca Larentia, εγκατέλειψαν το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα και εντάχθηκαν σε άλλες Εθνικιστικές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, διαμαρτυρόμενοι για την απροθυμία εκ μέρους της ηγεσίας του κινήματος να προβεί σε καταγγελίες κατά των κρατικών δυνάμεων καταστολής και ιδιαίτερα κατά των καραμπινιέρων, αξιωματικός των οποίων ευθυνόταν για τη δολοφονία του Recchioni.
Να σημειωθεί ότι γενικός γραμματέας του Μετώπου Νεολαίας του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος εκείνη την περίοδο ήταν ο μετριοπαθής Τζιανφράνκο Φίνι, ο άνθρωπος που αρκετά χρόνια αργότερα ανέλαβε την ηγεσία του MSI και ευθύνεται απόλυτα , αρχικά για τη μετάλλαξή του σε τραγελαφικό κεντροδεξιό συστημικό κόμμα και τελικά για τη διάλυσή του.
Το 2012, με αφορμή την 34η επέτειο από την άνανδρη δολοφονία των τριών Εθνικιστών, συναγωνιστές της πρώην έδρας του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος της Acca Larentia αντικατέστησαν στην αναμνηστική πλάκα, που τοποθετήθηκε το 1978, τις λέξεις «θύματα της πολιτικής βίας» με την επιγραφή «δολοφονηθέντες από το κομμουνιστικό μίσος και από τους υπηρέτες του κράτους», ακολουθούμενη από την υπογραφή «Οι συναγωνιστές», προκαλώντας τις αντιδράσεις των αριστερών και των αστών «δημοκρατών».
Όπως συνέβη με τις δολοφονίες πολλών άλλων Εθνικιστών κατά τη διάρκεια των «μολυβένιων ετών», όπως συνέβη και με τη δολοφονία του Έλληνα Εθνικιστή φοιτητή Μίκη Μάντακα το 1975 στη Ρώμη, οι περισσότεροι από τους ακροαριστερούς δολοφόνους παρέμειναν ασύλληπτοι, ενώ εκείνοι που συνελήφθησαν είτε αφέθηκαν ελεύθεροι «ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων» είτε τους επιβλήθηκαν ποινές – χάδια.
Όπως κάθε χρόνο στις 7 Ιανουαρίου, έτσι και φέτος, χιλιάδες Εθνικιστές από την Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη, με σημαίες, λάβαρα και αναμμένες δάδες στα χέρια, θα αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη των πεσόντων συναγωνιστών, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα σ’ ολόκληρο τον κόσμο ότι δεν ξεχνούν τους μάρτυρες της Ευρωπαϊκής Ιδέας και θα βροντοφωνάξουν :
«ONORE AI CAMERATI CADUTI!
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!»
Παύλος Γκάσταρης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/deiloi-kathestwtikoi-foniades-menoun-atimwrhtoi#ixzz5bvEf8WoD