Την 1η Νοεμβρίου 2018, οι Χρυσαυγήτες μαζευτήκαμε ξανά, στο σημείο όπου δολοφονήθηκαν δύο νέοι άνδρες, οι Μάρτυρες του Κινήματος Φουντούλης Καπελώνης. Στο σημείο εκείνο της Λεωφόρου Ηρακλείου, οι κομμουνιστές δολοφόνοι, προσπάθησαν να σκοτώσουν και έναν τρίτο Συναγωνιστή τον Αλέξανδρο Γέροντα.
Σχεδόν πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε και συχνά πυκνά, γράφουμε για την απραξία των ερευνών για το θέμα αυτό. Αλλά μην νομίζετε ότι το πράγμα έχει τελειώσει. Όχι. Μπορεί απραξία να χαρακτηρίζει τις έρευνες, αλλά οι κομμουνιστές δολοφόνοι δεν μένουν άπρακτοι. Συνεχίζουν να στήνουν ενέδρες σε Εθνικιστές, να χτυπούν, να δέρνουν, να καίνε και να σπάνε.
Αποθρασυνόμενοι, από την απραξία του κράτους, που αδυνατεί να δει έξω από αγκυλώσεις και να αντιληφθεί ότι μη καυτηριάζοντας τέτοιες πράξεις, αυτοκτονεί. Μεθυσμένοι, από την ανοχή μιας αποχαυνωμένης κοινωνίας, που αποδέχεται το δειλό κόψιμο του νήματος της ζωής δύο νέων, διότι της είπε η τηλεόραση: «καλά να πάθουν». Υποδαυλισμένοι, από μια πολιτική αριστερού δηλητηρίου, που απλώνει σαν λαδιά στην κοινωνία και λερώνει, μυαλά και συνειδήσεις.
Εκείνη την ημέρα λοιπόν, την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου 2018, οι Χρυσαυγήτες κάναμε μια σιωπηρή πορεία στην μνήμη των χαμένων αδελφών μας. Με τάξη και κατάνυξη. Το αριστερό παρακράτος όμως, δεν μπορούσε να το ανεχτεί. Έτσι μετά την πορεία, καμιά δεκαπενταριά κομμουνιστές κουκουλοφόροι, οπλισμένοι με ρόπαλα, επιτέθηκαν σε δύο Συναγωνιστές σε ένα κόκκινο φανάρι, στο ύψος του Περισσού. Τους είχαν σταμπάρει οι δικοί τους πέριξ της πορείας κι έδωσαν σήμα στην ομάδα εφόδου τους, ότι σε λίγο θα περάσουν μπροστά σας με την τάδε μοτοσυκλέτα.
Οι δεκαπέντε αγωνιστές της δημοκρατίας επιτέθηκαν κτηνωδώς. Ο ένας Συναγωνιστής έμεινε όρθιος και αμυνόμενος γλύτωσε το πολύ ξύλο. Ο άλλος εγκλωβίστηκε κάτω από την πεσμένη μοτοσυκλέτα και δεχόταν για αρκετά λεπτά, χτυπήματα με ρόπαλα στο κεφάλι. Τα χτυπήματα έσπασαν το κράνος, και οι δημοκράτες νέοι, ανθός της αριστερής κοινωνίας, συνέχισαν να τον χτυπούν με μανία. Μια γυναίκα (!) Συναγωνίστρια που πέρναγε από εκεί, μπήκε στην μέση να τον βοηθήσει. Μόνο εκείνη. Οι υπόλοιποι περαστικοί δειλοί μαζάνθρωποι, έβγαζαν «σέλφι»…
Η επίθεση σταμάτησε έτσι απότομα όπως ξεκίνησε και οι πρωταθλητές της «δημοκρατικής» κοινωνίας αποχώρησαν, μάλλον για κάποιο τεκέ να γιορτάσουν με μαστούρα την επιτυχία τους.
Αυτά έγιναν την 1η Νοεμβρίου 2018. Χτές, 10 Ιανουαρίου 2019, σχεδόν δύο μήνες μετά, ο άτυχος Συναγωνιστής, ένοχος του τρομερού πολιτικού και κοινωνικού εγκλήματος, να περπατήσει σιωπηρός στη μνήμη δύο άγρια και δειλά δολοφονηθέντων νέων ανδρών, έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο με αριστερή ημι-πάρεση λόγω εσωτερικής αιμορραγίας στο κεφάλι. Τα χτυπήματα του δημιούργησαν ένα εσωτερικό αιμάτωμα. Βρίσκεται σε προ εγχειρητική θεραπεία και αναμένει χειρουργείο.
Έχει τις ευχές και τις προσευχές όλων μας. Είναι αγέρωχος μαχητής της ζωής και θα τα καταφέρει.
Σας ερωτώ όμως;
Η κοινωνία μας θα τα καταφέρει; Θα μπορέσει να αναρρώσει από την κόκκινη εσωτερική αιμορραγία; Θα ανοίξει τα μάτια της και θα ξυπνήσει από το τεχνητό κώμα που την έχουν υποβάλλει; Όχι, αν δεν αποβάλλει από τον οργανισμό της, όλα τα «γενόσημα φάρμακα» των δήθεν πατριωτών, δήθεν δεξιών, δήθεν κεντρώων και δήθεν «καθώς πρέπει».
Στην κοινωνία μας σήμερα, μαίνεται ένας πόλεμος. Τον έχουν κηρύξει οι κομμουνιστές κάθε απόχρωσης και μαίνεται με την ανοχή του κέντρου, το οποίο με την ακραία αποχαυνωμένη συμπεριφορά του, γίνεται θερμοκήπιο παρανομίας και διάλυσης. Ο πόλεμος έχει στόχο την πλήρη διάλυση της Ελληνικότητος, με κάθε δυνατό τρόπο και σε κάθε δυνατό επίπεδο.
Θα παραμείνετε άβουλοι, λοβοτομημένοι περαστικοί στην καταστροφή της ίδιας της ζωής σας, με μόνη αντίδραση να βγάλετε μια «σέλφι», ή θα πάρετε μέρος σαν την γυναίκα Συναγωνίστρια και θα διεκδικήσετε το δικαίωμα του Ελληνισμού να επιζήσει;
Από εσάς εξαρτάται.
Εμείς εκεί θα είμαστε, ξαπλωμένοι στο οδόστρωμα δεχόμενοι χτυπήματα για τις ιδέες μας. ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/agwnistikh-sunegersh#ixzz5cJdvrUzh