Μέρος Δ’
Το πόρισμα των εφημερίδων την 13ην Ιανουαρίου του 1944 υπολογίζει τα θύματα σε περισσότερα από 2.000, ενώ η καταμέτρηση εσυνεχίζετο ! Το πώς αυτός ο αριθμός που καθημερινώς τότε ηύξανε και ο οποίος κάποιαν στιγμή έφθασε τους 5.500 ανθρώπους, κατέπεσε μεταπολεμικώς στους 871 είναι όντως άξιον θαυμασμού και συσχετίζεται προφανώς με την τραγελαφική, δολία και κατευθυνομένη λογιστική της μεταπολεμικής Ελλάδος σε όλα τα πεδία!
Συμφώνως προς τις εκτιμήσεις της USAAF, η φθορά στα πλοία που ευρίσκοντο στον λιμένα υπήρξεν επίσης σημαντική. Στην τελική αναφορά της 2ας Σμηναρχίας (προφανώς με αρκετή δόση υπερβολής), 26 σκάφη εδέχθησαν απευθείας πλήγματα ή υπέστησαν ζημίες, εκ των οποίων «10 εμπορικά, τέσσαρα σκάφη συνοδείας, δύο τορπιλοβόλα και ένα γερμανικό αντιτορπιλικό» (!!). Πολλές εταιρίες που, εκτός της εγχωρίου παραγωγής, εξετέλουν έργα και παραγγελίες της Wehrmacht, του Kriegsmarine και της Luftwaffe, επλήγησαν επίσης, όπως η «Εταιρία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων» (γνωστοτέρα απλώς ως «Λιπάσματα») στην Δραπετσώνα, η «Σαπωνοποιία Παπουτσάνης», το εργοστάσιον κλωστοϋφαντουργίας του Ρετσίνα και πολλά ακόμη εργοστάσια και βιοτεχνίες. Μεγάλες ζημίες προεκλήθησαν επίσης, σε εξ γραφεία ναυπηγείων που κατεσκεύαζαν πλοία από οπλισμένο σκυρόδεμα («Stahlbeton-Schiffbau») για το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό, ενώ τουλάχιστον 14 μικροί και μεγάλοι αποθηκευτικοί χώροι της «Επιμελητείας του Στρατού» («Armeeverpflegungslager») κατεστράφησαν μερικώς ή ολοσχερώς.
Οι γερμανικές αναφορές κάνουν λόγο για καταστροφή σε δύο αποθήκες πυρομαχικών και ολοκληρωτική κατάρρευση μιας αποθήκης τροφίμων, η οποία, συμφώνως με την τελευταία απογραφή υλικού, είχε αφθονίαν υλικού [33 τόνους φρυγανιές, 47 τόνους αλεύρου σικάλεως, 81 τόνους σίτου, 440 τόνους ορύζης, 13 τόνους ζυμαρικά, 960 κιλά κονσέρβες λαχανικών, 630 φιάλες ιταλικό κρασί, 1.380 κιλά ελαίου, 1.683 κιλά ζαχάρεως, 575 κιλά προϊόντων ζαχάρεως, 1.280 κιλά σταφίδες και 250 τόνους αλεύρου σικάλεως που προορίζοντο για το κατοχικό στράτευμα την Κρήτη !]. Η επέμβαση της Πυροσβεστικής δεν διέσωσε από τα χαλάσματα παρά ελάχιστες μόνον ποσότητες αραβοσίτου και σίτου. Σε μιαν άλλη αποθήκη εχάθησαν 250 τόνοι φρυγανιάς από μία βόμβα που διεπέρασε τον τρίτον όροφο και ανετινάχθη στον δεύτερο. Οι άλλοι όροφοι περιείχαν ρουχισμόν της «Luftwaffe». Οι προσπάθειες πυροσβέσεως απέδωσαν μηδαμινά αποτελέσματα. Οι διακοπές στην υδροδότηση ήσαν συνεχείς, λόγω των γενικευμένων βλαβών στο δίκτυον της πόλεως, ο καπνός ήταν πολύ πυκνός, ενώ οι Έλληνες πυροσβέστες που ανέλαβαν την κατάσβεση στις γερμανικές αποθήκες, διέθεταν συνολικώς μόλις …. τρεις αντιασφυξιογόνες προσωπίδες !
Στις επόμενες ημέρες, ο κεντρικός Πειραιεύς κυριολεκτικώς ερημώθη. Χιλιάδες κατατρομαγμένοι κάτοικοι εγκατέλειψαν τα κατεστραμμένα ή ετοιμόρροπα οικήματά τους, με όποιον τρόπο ημπορούσαν. Ολόκληρα «καραβάνια» από αυτοκίνητα και κυρίως από άμαξες, καθώς και πολυάριθμοι πεζοί με ελάχιστα ατομικά είδη ανά χείρας, κατέκλυζαν την οδόν Πειραιώς με προορισμό την, θεωρητικώς, «ασφαλεστέραν» Αθήνα. Ήταν ακριβώς η ιδία διαδρομή που ηκολούθησαν οι Πειραιείς κατά τον Απρίλιον του 1941, τρομαγμένοι από τις γερμανικές αεροπορικές επιδρομές οι οποίες συνόδευαν παγίως την εισβολήν της Wehrmacht στην Ελλάδα. Την αντίθετο διαδρομή πραγματοποιούσαν μόνον ορισμένα αυτοκίνητα του δήμου, κάποια ασθενοφόρα και 10 γερμανικά στρατιωτικά φορτηγά που μετέφεραν ομήρους από το στρατόπεδον του Χαϊδαρίου, επιστρατευμένους με σκοπόν να βοηθήσουν στην εκκαθάριση των ερειπίων.
Όσοι Πειραιώτες δεν είχαν δυνατότητα να απομακρυνθούν μονίμως από τις εστίες τους, κατέφυγαν προσωρινώς στις προσφυγικές συνοικίες, αλλά κυρίως κατέφυγαν στις παρακείμενες κοινότητες και στα αραιοκατοικημένα προάστιά του Πειραιώς. Ο βομβαρδισμός προεκάλεσεν άμεσο ανακατανομή του πληθυσμού της ευρυτέρας περιοχής του Πειραιώς, η οποία επηρέασε τις νότιες και τις νοτιοανατολικές συνοικίες αλλά και το καθαυτό κέντρο των Αθηνών. Μάλιστα, ορισμένες συνοικίες, όπως ο Κορυδαλλός, εγνώρισαν μετά τον πόλεμο πληθυσμιακήν αύξηση της τάξεως του 50% εξ αιτίας της διενεργηθείσης «εσωτερικής μεταναστεύσεως».
Εκατοντάδες βομβόπληκτοι που είχαν χάσει τα καθημαγμένα σπίτια τους, εγκατεστάθησαν στην Αθήνα, σε φιλικά σπίτια ή εστεγάσθησαν προχείρως από την κρατική πρόνοια, τις φιλανθρωπικές οργανώσεις και σωματεία Οι περισσότεροι ετακτοποιήθησαν προχείρως σε δημόσια κτίρια, πλατείες ή όπου υπήρχε διαθέσιμος ανοικτός χώρος. Συμφώνως προς αρκετές μαρτυρίες, τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και η Ομόνοια ομοίαζαν στα τέλη Ιανουάριου με στρατόπεδον αιχμαλώτων ή καταυλισμόν προσφύγων.
ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΕΣ ANΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΠΛΕΥΡΟΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ: Επί αρκετούς μετά την συμφορά μήνες, ο κατοχικός Τύπος ανέφερεν ευστόχως πως ο Πειραιεύς έδιδεν την εικόνα «νεκρουπόλεως». Εκτός από το ανυπολόγιστον κόστος σε ανθρώπινες ζωές, εκτός από την φυγή χιλιάδων ανθρώπων και το συντριπτικό πλήγμα στην οικονομία της πόλεως, η επακολουθήσασα καθημερινότης υπήρξεν εφιαλτική. Μετά τον Ιανουάριον εσημειώθη τεράστιον κύμα κλοπών και διαρρήξεων, το οποίο ενίσχυσεν ισχυρώς την αίσθηση πλήρους κοινωνικής παραλύσεως από τον τρόμον ο οποίος είχε εξαπλωθεί παντού. Φιλανθρωπικές ενέργειες, υπαίθρια μαγειρεία και θεατρικές ομάδες προσεπάθησαν να δώσουν θάρρος στον περίφροντι, ασθενικό και κατατρομαγμένο πληθυσμό της πόλεως.
Ο αντίκτυπος του γεγονότος υπήρξεν πολύ έντονος, ομοίασε μάλιστα φευγαλέως ότι απαλείφει προσωρινώς τις διαχωριστικές γραμμές που είχε θέσει ο πόλεμος και η Κατοχή. Οι κυριολεκτικώς αναίτιες εκατόμβες που προεκάλεσε ο βομβαρδισμός, και μάλιστα χωρίς καν κάποιο εμφανές στρατιωτικόν αποτέλεσμα, (το οποίον να τις αιτιολογεί επαρκώς στην εμβρόντητο κοινή γνώμη), εσκόρπισαν οργή και αγανάκτηση στους κατοίκους των Αθηνών. Πολλές μαρτυρίες, ακόμη και από το στρατόπεδον της «Αντίστασης», εχαρακτήρισαν το γεγονός «μακελειό χωρίς νόημα», ενώ ακόμη και οι αντιστασιακές οργανώσεις εκυριεύθησαν επί τέλους, (για συντομότατο βεβαίως διάστημα) από δικαίως οργίλον…. αντιβρετανικό πνεύμα. Μάλιστα, το «ΕΑΜ Πειραιώς» εκυκλοφόρησε «εν βρασμώ ψυχής» μιαν ανακοίνωσή του κατά των …. Συμμάχων, χαρακτηρίζον την επιδρομή ως «φονική». Συντόμως, ωστόσον, το καταγγελτικό κομμουνιστικό κείμενο απεσύρθη και όλες οι αντιστασιακές οργανώσεις συνεφώνησαν πως «η συμμαχική επιδρομή στράφηκε με πραγματική ευσυνειδησία ενάντια σε στρατιωτικούς στόχους (sic !)», όπως εγράφη στην παράνομο εφημερίδα «Δόξα» της ΠΕΑΝ («Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων») στις 15 Ιανουάριου 1944.
Ευλόγως η κατοχική κυβέρνηση εξεμεταλλεύθη ποικιλοτρόπως την εντονοτάτη δυσμενή ψυχολογικήν επίδραση που είχαν στην κοινή γνώμη τόσον το μέγεθος των καταστροφών, όσον και ο υψηλός αριθμός των νεκρών. Ήδη από την επομένην ημέρα, οι (προφανώς) ελεγχόμενες από τους Γερμανούς αθηναϊκές εφημερίδες κατεκεραύνωσαν την ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου και τους Συμμάχους για την αδίστακτο δολοφονική επιδρομή «του συμμαχικού χάρου» (όπως εγράφετο εκείνες τις αποφράδες ημέρες) ενάντια στους αθώους κατοίκους της πρωτευούσης. Μεγάλα πρωτοσέλιδα ανεκοίνωναν τα ονόματα των χιλιάδων θυμάτων και τα νοσοκομεία των Αθηνών στα οποία ενοσηλεύοντο άφθονοι τραυματίες, ενώ βεβαίως αυτά τα δημοσιεύματα, επαινούσαν διαρκώς τις πρωτοβουλίες για την περίθαλψη γυναικών, παίδων και αστέγων, σε συνεργασία με την «Επιτροπή Διαχειρίσεως Βοηθημάτων του Ερυθρού Σταυρού», η οποία ανέλαβε έκτακτες διανομές τροφίμων με δελτίο, στις νέες διευθύνσεις-κατοικίες των βομβοπλήκτων.
Εδημοσίευσαν, επίσης, ανακοίνωση του Γερμανού επιτετραμμένου για την Νοτιοανατολικήν Ευρώπη, Κουρτ Φριτς φον Γκραίβενιτς, συμφώνως προς την οποίαν ο ειδικός πληρεξούσιος του Γ’ Ράιχ, Δρ Χέρμαν Νωυμπάχερ, εξεταμίευσεν 300 εκατομμύρια δραχμές, ως έκτακτο δωρεά για την ενίσχυση και ανακούφιση των πληγέντων. Μάλιστα δε, για να υπογραμμισθεί η μεγαλοψυχία των Γερμανών κατακτητών, σε αντίθεση με την τερατώδη αναλγησία των αντιπάλων του Άξονος και να μεταστραφεί οριστικώς η κοινή γνώμη εναντίον των «Συμμάχων», ανεδημοσίευαν την προκλητικής ψυχρότητος ανακοίνωση του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Καΐρου την οποίαν εξέπεμψε το BBC στις 18.30 της 12ης Ιανουάριου, στην οποίαν, (όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο), δεν εγένετο καμία αναφορά σε απώλειες αμάχων : «Ο Πειραιεύς υπέστη χθες κατά την διάρκειαν της ημέρας επίθεσιν υπό αμερικανικών σχηματισμών, οι οποίοι επροστατεύοντο υπό καταδιωκτικών αεροπλάνων. Επίσης, ο Πειραιεύς υπέστη κατά την διάρκειαν της νυκτός επίθεσιν υπό βρετανικών μαχητικών σχηματισμών. Εξερράγησαν πυρκαϊαί και εσημειώθησαν εκρήξεις, Η επίθεσις υπήρξε λίαν επιτυχής» (εφημερίς «Η Καθημερινή», 14 Ιανουάριου 1944).
Εντός του 1944, ο Πειραιεύς επλήγη και πάλιν, αλλά σε μικροτέρα κλίμακα. Στις 25 Σεπτεμβρίου, η πολυπράγμων USAAF επεχείρησε να πλήξει ακριβέστερον την βιομηχανική ζώνη (Ευγένεια – Κερατσίνι – Δραπετσώνα), αλλά το μόνον αποτέλεσμα της επιδρομής της ήταν ο τραγικός θάνατος 50 ανθρώπων, 43 από τους οποίους εύρον ομαδικόν θάνατο στο Νεκροταφείον της Αναστάσεως. Ο νεοπαγείς καταθλιπτικός όρος «βομβόπληκτος» εισήχθη με φυσικότητα στο τρέχον λεξιλόγιον της Κατοχής.
Ο αναίτιος και ανθρωποβόρος βομβαρδισμός της 11ης Ιανουαρίου του 1944 απετέλεσε την εντονοτέρα και πλέον αιματηρά εμπειρία αεροπορικού βομβαρδισμού την οποίαν εβίωσαν οι Έλληνες καθ’ όλην την διάρκειαν του Β’ Μεγάλου Πολέμου.
Οι αλλεπάλληλοι βομβαρδισμοί του Πειραιώς από τους «Συμμάχους» μας, από τα Αμερικανικά και Βρετανικά αεροσκάφη, διενεργήθησαν υπό το πρόσχημα …. υπαρχουσών πληροφοριών περί «μεταφοράς πολεμικού υλικού» από τους Γερμανούς, στον λιμένα της πόλεως (ωσάν η γερμανική διακίνηση πάσης φύσεως υλικών ήταν κάτι το … νέο και πρωτότυπο). Οι φίλιες βόμβες ισοπέδωσαν τεράστια κομμάτια της πόλεως και εκόστισαν τη ζωή σε παμπόλλους (μάλλον περισσότερους από χιλίους και ενδεχομένως 5.500 Έλληνες «Συμμάχους», ενώ εν τέλει σε μόλις 8 Γερμανούς εχθρούς!) Ήταν μια καθαρώς τρομοκρατική ενέργεια, όπως την εχαρακτήρισε ο τότε κατοχικός πρωθυπουργός Ράλλης, ουσιαστικώς δε επρόκειτο για ένα έγκλημα πολέμου κατά του αμάχου ελληνικού πληθυσμού, [όπως άλλωστε ήσαν και άλλες συμμαχικές «ευεργεσίες» όπως ο προηγηθείς ναυτικός αποκλεισμός –«για να πληγεί στρατηγικώς η Γερμανία» ! – και η διοχέτευση αφθονίας πλαστών νομισμάτων στην ελληνικήν αγορά – «για να πληγεί στρατηγικώς η Γερμανία» ! -, που προεκάλεσαν τον γνωστό παραλυτικό πληθωρισμό της κατοχής και ως άμεσον επακόλουθο αυτού, τον καταστροφικό λοιμό που προεκάλεσε τον θάνατον εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.]
Αυτή δυστυχώς ήταν η μηχανιστική αλληλεγγύη και εκλεκτική βοήθεια των «Συμμάχων» και φίλων μας προς την Ελλάδα. Αυτό ήταν το «ευχαριστώ» τους προς τον ελληνικό λαό που εσύρθη … αυτοβούλως στην δίνη του Β’ Μεγάλου Πολέμου εξ αιτίας τους και κατ’ ουσίαν προς χάρη τους. Μας «ευεργέτησαν» με …κτηνώδη τρόπο, συχνά όντες εμπράκτως ανθέλληνες, περισσότερον των πλέον λυσσαλέων εχθρών και κατακτητών μας.
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-meizwn-bombardismos-tou-peiraiws3#ixzz5cZuGfT2H
