Οι Διεθνείς Δυνάστες δεν αναγνωρίζουν Λαούς αλλά «πληθυσμούς», δεν αναγνωρίζουν Πατρίδες αλλά «εκμεταλλεύσιμες περιοχές», δεν αναγνωρίζουν Φυλές αλλά «κατοίκους γεωγραφικών διαμερισμάτων», δεν ενδιαφέρονται για τις ανάγκες του Ανθρώπου αλλά κόπτονται για τα κερδοφόρα «δικαιώματα των ανθρώπων», δεν αποδέχονται την ύπαρξη Εθνικών Κυβερνήσεων αλλά καλλιεργούν την διαχείριση του πλανήτη με διεθνείς «Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς».
Προωθείται λοιπόν ο διεθνισμός κάθε επιπέδου, απόχρωσης και μορφής, προς όφελος ακριβώς αυτής της οικονομίας, ανεξάρτητα από την βαθύτατη, κυριολεκτικά ριζική βλάβη που επιφέρει στις εθνικές κοινωνίες, οι οποίες για οικονομικούς λόγους αναγκάζονται να υποταχθούν σ’ αυτήν την εγκληματική κλίκα. Έτσι, προκύπτει το αντιφυσικό έκτρωμα που ονομάζεται «πολυπολιτισμός», μια ανυπόστατη και τερατώδης κοινωνική ανωμαλία, ένα γέννημα βιασμού της Ιστορίας από τον πλουτοκρατικό Μολώχ, που είναι ξεκάθαρα ορατό στα αισχρά κι ελεεινά χωνευτήρια των αμερικανικών μητροπόλεων. Στις «μεγαπόλεις» της πλανητικής μονοδύναμης, που εξάγει ή και -όπου μπορεί- επιβάλλει το αλγεινό «μοντέλο» της.
Πολύ πριν από την εκλογή του νυν προέδρου τους Τραμπ, οι ίδιες οι κυρίαρχες ΗΠΑ έχουν από καιρού μεταμορφωθεί σε μιαν υβριδική πολυφυλετική οντότητα, που αδυνατεί να εμπνεύσει πραγματικό και ανεπιφύλακτο σεβασμό μέσα στην ίδια τους τη χώρα, πόσο μάλλον στον υπόλοιπο πλανήτη, στον οποίο εν μέρει κυριαρχούν και εν μέρει τον υπονομεύουν έως την πλήρη του υποδούλωση. Ήδη υπάρχουν μεγάλοι θύλακες εντός του υπολειπόμενου αμερικανικού έθνους, εξεγερμένοι ενάντια στο αντιαισθητικό, πομπώδες, αγοραίο και κούφιο θέαμα που παρουσιάζει το αμερικανικό «ύφος ζωής», το πολυδιαφημισμένο σ’ εμάς τους «καθυστερημένους» ως δήθεν λαμπερό αμερικανικό «life style». Αυτοί όμως οι θύλακες δεν είναι ούτε αρκετά ενωμένοι και συντονισμένοι, ούτε αρκετά ισχυροί, ώστε να διενεργήσουν οποιαδήποτε μορφή πραγματικής αντίστασης, απέναντι στους πολιτικούς και οικονομικούς τους αυθέντες!
Επίσης, στη σύγχρονη Αμερική ασφαλώς δεν έχει επιβιώσει πλέον, σχεδόν κανένα ίχνος της παλαιάς χριστιανικής πίστης των κοντόφθαλμων προτεσταντών ιδρυτών της. Αντίθετα υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι, κακόγουστοι και γελοίοι, φορτικά διαφημιζόμενοι εορτασμοί του Αϊ-Βασίλη (Santa Claus) και του….. συμπαθούς ταράνδου του, με αποκλειστικό και μόνο σκοπό την προαγωγή των εμπορικών πωλήσεων κάθε περίοδο Χριστουγέννων. Αυτή η ενοχλητική κερδοσκοπική γελοιότητα αναπαράγεται βέβαια σ’ όλη την Ευρώπη, από το Όσλο μέχρι την Λευκωσία κι από την Λισαβώνα έως τη Μόσχα, με τελετουργική ακρίβεια κι αηδιαστική ρηχότητα.
Εξετάζοντας την κυρίαρχη χώρα του πλανήτη, για την οποία κρώζουν τις άτονες διαμαρτυρίες τους οι μαρξιστές και αναρχικοί «εξεγερμένοι», αρνούμενοι πεισματικά να πουν τα πράγματα και τους υπεύθυνους με τ’ όνομά τους, διαπιστώνουμε με φρίκη ότι: Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει σχεδόν καμία ουσιαστική εκπαίδευση για την νεολαία, καθώς για μια περίπου εικοσαετία, κάθε προσπάθεια πειθάρχησης ενός παιδιού στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης αγωγής από την παιδική ηλικία, θεωρείται εκεί ως βαριά «παραβίαση των δικαιωμάτων» του και στιγματίζεται πομπωδώς με πάθος, ενώ οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα πολυμέσα έχουν εν πολλοίς αναλάβει τον παραδοσιακό ρόλο του δασκάλου, μην έχοντας εύλογα ούτε την ευαίσθητη ανθρωπιά, ούτε την διεισδυτική οξυδέρκειά του παιδαγωγού.
Γεννήτρια αυτής της γλυκερής «αντιαυταρχικής εκπαίδευσης» είναι η ίδια άθλια και υποκριτική κοινωνία του δημόσιου καθωσπρεπισμού και της ιδιωτικής ανωμαλίας, που επιτρέπει και διασπείρει την παιδική πορνογραφία, την παιδοφιλία και τον «σεξουαλικό τουρισμό» στους τροπικούς.
Η υφέρπουσα , διεσπαρμένη ηθική σήψη των Αμερικανών, πολλαπλασιάζεται εκθετικά από την ακόρεστη δίψα του εύκολου χρήματος και την πολυποικιλότητα των πολιτειακών νόμων, που συμπληρώνουν τους ομοσπονδιακούς (συχνότατα σε πιο «ελεύθερη» απόδοση και κατεύθυνση). Για παράδειγμα (σύμφωνα με τους Times της Νέας Υόρκης -12 Ιουνίου 2009) η πορνοβιομηχανία στις ΗΠΑ, αποφέρει ετήσια κέρδη 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων, απασχολώντας μόνο στην «πορνοκοιλάδα» του Σαν Φερνάντο της Πολιτείας Καλιφόρνια, σε 200 εταιρείες «παραγωγής», 1500 μόνιμους «ηθοποιούς» και άγνωστο αριθμό «κομπάρσων» στα ….καλλιτεχνικά αυτά φιλμ για «όλα τα γούστα» (έως 11.000 ετησίως !). Επίσης οι «γάμοι» μεταξύ ομοφυλοφίλων επιτρέπονται σε 5 Πολιτείες (Κοννέκτικατ, Αϊόβα, Μασσαχουσέτη, Νιού Χαμσάϊρ, Βέρμοντ), στην Ομοσπονδιακή Περιοχή της Ουάσιγκτων και στην Πολιτεία του Όρεγκον – μόνον όμως από την ινδιάνικη φυλή των Κοκίλε (που ως «αυτεξούσιο έθνος» δεν αναγνωρίζει τον αντίστοιχο απαγορευτικό συνταγματικό νόμο της Πολιτείας του Όρεγκον !). Δύσοσμος και παρανοειδής τραγέλαφος μιας φκιασιδωμένης, αξιοπρεπόμορφης και ρηχής αθλιότητας !
Σε μία τέτοια αρρωστημένη κοινωνία, εγκλωβισμένη στις παρακρούσεις της, εύλογα είναι σχεδόν αδύνατη η καλλιέργεια κάθε πραγματικού πολιτισμού, ενώ βέβαια η οιαδήποτε σοβαρή φιλοσοφία και η τέχνη αποκλείονται εντελώς εκ προοιμίου ή γρήγορα και πολύ «δημοκρατικά» διαστρέφονται και υποβιβάζονται στο επίπεδο μιας… Θορυβώδους, εμπορικά επιτυχημένης και «δημοφιλούς», άθλιας μαζικής υποκουλτούρας.
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/aposunthesh-made-in-usa#ixzz5crwnGjou