Ο Γάλλος φιλόσοφος Alain de Benoist θεωρούσε ότι σκοπός της ζωής είναι ο άνθρωπος να δίνει μια μορφή, όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα και στον κόσμο.
Στα πλαίσια της σκέψης του αυτής μιλούσε, λοιπόν, και για τον «θάνατο», λέγοντας πως αν για κάποιον σημαίνει το χειρότερο από όσα μπορούν να του συμβούν, είναι προτιμότερο να λιποτακτήσει, παρά να ξεχυθεί στο πεδίο της μάχης και να πολεμήσει. Όμως, στην περίπτωση που κάποιος αισθάνεται χειρότερο κακό την ατίμωση της λιποταξίας, παρά τον ίδιο τον θάνατο, οφείλει να μην παραδώσει «γη και ύδωρ», αλλά να διατηρήσει και να υπερασπιστεί την τιμή και την υπερηφάνεια του, μαχόμενος μέχρις εσχάτων.
Σε κάθε στιγμή της ζωής μας, σε κάθε κατάσταση που βιώνει και με οτιδήποτε έρχεται ο άνθρωπος αντιμέτωπος, αναβιώνει ολόκληρο το παρελθόν του, περιέχοντας συνάμα το δυναμικό ολόκληρου του μέλλοντος του. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ελεύθερος να είναι ή να μην είναι το «θέατρο» ενός ορισμένου αριθμού παρορμήσεων, καθώς ελεύθερος είναι μόνο να επιλέξει το αντικείμενο προς το οποίο θα ενεργοποιηθούν αυτές οι παρορμήσεις του.
Διαβάστε περισσότερα στην “Αντεπίθεση”
