Οι ραγδαίες εξελίξεις γύρω από το φλέγον ζήτημα της Μακεδονίας αφορούν σε θέματα, τα οποία εγείρουν ιστορικής, αλλά και πολιτικής φύσεως προβλήματα. Πέρα από την ξεκάθαρα ιστορική διάσταση της παραχώρησης του όρου «Μακεδονία» και την ταυτόχρονη εξασφάλιση «προνομίων» για τους Σλάβους παραχαράκτες της ιστορίας, όπως η λεγόμενη μακεδονική ταυτότητα, εθνότητα και γλώσσα, θεωρούμε επίσης άξια σχολιασμού και την πολιτική διάσταση του όλου ζητήματος, πάνω στη βάση της ερμηνείας με την οποία προσεγγίζεται η συμφωνία των Πρεσπών και το κάθε εθνικό θέμα γενικότερα από την παρούσα βουλή.
Πολλές φορές, λοιπόν, παρατηρούμε την εξουσία να κρύβεται πίσω από αμφιλεγόμενες έννοιες όπως «πλειοψηφία», «δημοκρατία» κι άλλα σχετικά, ώστε συχνά η κυβέρνηση να ανατρέχει στο βολικό επιχείρημα της ανάγκης επιβολής της αυταρχικής άποψης της «πλειοψηφίας», του σεβασμού στις αποφάσεις του κοινοβουλίου και των «δημοκρατικών διαδικασιών» και -ασφαλώς- στις νομοθετικές προτεραιότητες που θέτει το αυτοαποκαλούμενο συνταγματικό τόξο.
Έτσι, η ευθύνη σταδιακά μετατοπίζεται από τα πρόσωπα και τα κόμματα στο «σύνολο» και από το «σύνολο» στο λαό, ο οποίος υποτίθεται ότι συμμετέχει στις διαδικασίες ή συναινεί στις όποιες αποφάσεις. Το τι είδους πλειοψηφία και με ποιες δημοκρατικές διαδικασίες επιχειρείται η επικύρωση της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών το αποδεικνύει τόσο το στημένο «διαζύγιο» ανάμεσα στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο και η επίσημη δήλωση στήριξης της κυβέρνησης από μία δράκα βουλευτών, προερχόμενοι από τέσσερα διαφορετικά κόμματα.
Από την άλλη οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης εκφράζουν συχνά την ένσταση και τη δυσφορία της για τους εκάστοτε χειρισμούς της συγκυβέρνησης, όμως οι ενστάσεις αυτές, μικρής ή μεγάλης έντασης μικρή σημασία έχει, σχεδόν πάντοτε εξαντλούνται στο πλαίσιο μιας ανούσιας λεκτικής αντιπαράθεσης εντός κοινοβουλευτικών θεσμικών πλαισίων, με αναμενόμενη κατάληξη.
Για του λόγου το αληθές, η αντιπολιτευόμενη ΝΔ αντί να συνταχθεί με το λαό για το μείζον θέμα του Μακεδονικού προτίμησε να δηλώσει πως θα σεβαστεί τις τελικές αποφάσεις της κυβέρνησης για το θέμα, καθώς αποτελούν -επί λέξει- «τετελεσμένα γεγονότα», ενώ αρχικά ξεκαθάρισε πως τάσσεται κατά των συλλαλητηρίων γιατί οι μαζικές λαϊκές συγκεντρώσεις… δεν είναι πολιτική! Έτσι, για τους κατ’ επίφαση δημοκράτες το Μακεδονικό ζήτημα μπορεί να λυθεί με τρόπο αποκλειστικά κοινοβουλευτικό, ωσάν να είναι υπόθεση ψήφων και εξασφάλισης ολιγόμηνης πλειοψηφίας από μία υπό κατάρρευση κυβέρνηση με ημερομηνία λήξης.
Για εμάς τους εθνικιστές της Χρυσής Αυγής καμία βουλή, κανένας νόμος και καμία τροπολογία δεν μπορεί να διαγράψει το παρελθόν και πολύ περισσότερο να αμφισβητήσει ή να παραποιήσει τα τετελεσμένα της ιστορίας.
Καμία υπογραφή δε μπορεί να διαγράψει το αίμα που χύθηκε και τις θυσίες Ηρώων, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους την ίδια για την πατρίδα. Δε μπορεί η οποιαδήποτε πλειοψηφία των ελεγχόμενων συστημικών κομμάτων να καθορίζει για την Ελλάδα το τι είναι και τι δεν είναι ιστορία, το τι είναι και τι δεν είναι ελληνικό. Κι αφού, λοιπόν, επιλέγει αυτή την οδό ας γνωρίζει ότι οι νόμοι έρχονται και παρέρχονται και αν ποτέ βρεθούμε στην θέση τους, πρώτο μέλημα μας θα είναι να αποκαταστήσουμε αυτή την αδικία με τα ίδια μέσα, έχοντας όμως στο πλευρό μας ολόκληρο το έθνος ενωμένο.
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/thn-makedonia-thn-eswsan-hrwes-kai-ochi…-kalpes#ixzz5dEkHlIlL