ΜΕΡΟΣ Β’
Αυτά είχαμε να σημειώσουμε για την αυτοκρατορική ιδέα και για τις δύο διακριτές μορφές που αυτή έλαβε κατά τους παρελθόντες αιώνες. Η μία ανταποκρίνεται στις παραδοσιακές ιδέες περί του άρχειν και άρχεσθαι ενώ η δεύτερη παρουσιάζεται ως παρακμιακή μορφή της προηγούμενης που μας οδηγεί όλο και πλησιέστερα στην σημερινή κατάσταση και αντίληψη. Τώρα είναι καιρός να πραγματευτούμε τις μορφές και τον χαρακτήρα της εθνικής ιδέας , ήτοι του εθνικισμού, η οποία, όπως και η αυτοκρατορική, έχει διαφορετικές εκφράσεις. Για να είμαστε, ωστόσο, επιτυχείς, χρειάζεται πρώτα να διατυπώσουμε ορισμένες σκέψεις αναφορικά με το γενικότερο ιστορικό θεώρημα της παράδοσης για την παρακμή του πολιτισμού:
‘’ Η προοδευτική πτώση της πολιτικής δύναμης από την ανώτερη στην κατώτερη κάστα η οποία σημάδευε την ποιοτική διαφοροποίηση στους αρχαίους πολιτισμούς. Αυτή η διαδικασία έχει εκκινήσει από την αρχή της ‘’ιστορικής ‘’ εποχής μέχρι σήμερα, και χαρακτηρίζει κυρίως την δυτική πολιτική ιστορία’’ [JULIUS EVOLA, A TRADITIONALIST CONFRONTS FASCISM, Selected Essays, LONDON, ARKTOS 2015]
Η παραπάνω αρχή, δύναται να γίνει κατανοητή , αν χρησιμοποιήσουμε τον παραλληλισμό (ευρύτερα αποδεκτό κατά την αρχαιότητα) του πολιτικού οργανισμού με το ανθρώπινο σώμα. Σε κάθε ανώτερο πολιτικό οργανισμό, λοιπόν, μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερα διαφορετικά μέρη στα οποία αντιστοιχούν ποιοτικά διαφοροποιημένες ενέργειες και δυνατότητες: στο κατώτερο μέρος ενεργούν οι δυνάμεις της καθαρής ζωτικότητας οι οποίες σχετίζονται κυρίως με την παραγωγή και υπάγονται στην διοίκηση του ανώτερου μέρους της οικονομικής διοίκησης και του εμπορίου. Ακολουθεί η βαθμίδα όπου ενεργεί η θέληση και η δύναμη η οποία κινεί τα ιεραρχικά κατώτερα μέρη. Τέλος, υπεράνω όλων στέκει η δύναμη της υπερβατικότητας, της ελευθερίας και της αληθινής γνώσης, που αποτελεί το φως και το κέντρο όλου του οργανισμού. Αναλόγως, οι διάφορες παραδόσεις έβλεπαν το κράτος ως ένα πνευματικοποιημένο σώμα, πρεσβεύοντας το παραδοσιακό ιδανικό της αυθεντικής ιεραρχίας , η οποία επιβάλλονταν ανάμεσα στις τέσσερεις δυνάμεις της ζωτικότητας, της οικονομικής οργάνωσης, της θελήσεως και του πνεύματος. Κάθε δύναμη αντιστοιχούσε σε μία διαφορετική ομάδα με διαφορετικές αρμοδιότητες και προοπτικές: οι σκλάβοι (εργάτες) με την ζωτικότητα, οι έμποροι με την οικονομία, οι πολεμιστές με την θέληση και, τέλος, η αρχή της πνευματικότητας αντιστοιχούσε στους κατέχοντες την αριστοκρατική ιδιότητα (με την διφυή, αρχαία σημασία).
Όλα τα επίπεδα άρχονται από τα ακόλουθα, με το υπέρτερο εξ’ αυτών, την αριστοκρατία, να βρίσκεται σε επαφή με ‘’κάτι παραπάνω από ανθρώπινο και εφήμερο’’ που δίνει σε όλον τον οργανισμό την ζωντάνια και τη μοναδικότητα του. Οι αρχές αυτές, οι οποίες ενσαρκώνουν το αίτημα για την ιεράρχηση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και τομέων δράσης, αποτυπώθηκαν καθαρότερα στον χώρο της αρχαίας Ινδίας, της Ρώμης και της Ελλάδας, αλλά και κατά τον φεουδαρχικό Μεσαίωνα. Παρά τις επιμέρους διαφορές ανάμεσα στους παραπάνω πολιτισμούς και παρά τις όποιες αντιθέσεις τους (π.χ. την μεταβατική περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας), οι παραδοσιακές πολιτικές ιδέες επιβίωσαν μέχρι την έλευση της νεωτερικότητας και των πνευματικών της προκατόχων. Αυτή ακριβώς η α-χρονικότητα των παραδοσιακών αξιών, τεκμαίρεται υπέρ της φύσης τους.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε, ότι οι δύο πρώτες τάξεις, του πολεμιστή και του αριστοκράτη , εμφορούνταν από μία φύση περισσότερο ‘’ιερή’’ παρά ‘’πολιτική’’. Οποιαδήποτε άλλη ιεράρχηση που αφορούσε το εμπόριο, τη βιομηχανία και την παραγωγή, παρέμενε περιορισμένη στις δύο κατώτερες τάξεις, ως ισοδύναμη αμιγώς βιοποριστικών σκοπών.
Επομένως, αυτή η ιεραρχία των καστών αποτύπωνε και οπτικά την άνοδο της προσωπικότητας, ακριβώς μέσω της προοδευτικής υπέρβασης των ‘’υλικών και κατώτερων ‘’ ενεργειών για χάρη των ανώτερων και πνευματικών. Εν συγκρίσει με τη δραστηριότητα των μαζών, των αφοσιωμένων μόνο στο ‘’ζην’’, οι διαχειριστές της παραγωγής ήδη αναπαριστούν το πορτρέτο ενός ‘’ατόμου’’. Ωστόσο, μπορούμε να εντοπίσουμε στη μορφή του πολεμιστή και στο ήθος του αριστοκράτη (ήτοι της τρίτης κάστας), των εκπροσώπων της ‘’θέλησης’’, μία ποιοτικά ανώτερη και ‘’υπεράνθρωπη’’ σειρά αρμοδιοτήτων, της οποίας ο εσωτερικός ‘’νόμος’’ υπερβαίνει ότι είναι ‘’φυσικό’’, ενστικτώδες και μαζικό. Τέλος, ο ασκητικός, Βασιλεύς και Ιερέας, ο οποίος εκφράζει την πρωταρχική ιδέα της ηγεσίας και την ενότητα κοσμικής και πνευματικής εξουσίας, μια ύπαρξη σχεδόν υπερφυσική. Στο βαθμό που τέτοιες απόλυτες προσωπικότητες και κυριαρχικές μορφές δρούσαν ως κεντρικοί άξονες για ολόκληρο τον κοινωνικό οργανισμό, αυτός ενεργούσε ως ένα πειθαρχημένο σώμα καθοδηγούμενο από το πνεύμα.
Το μοντέλο αυτού του ιδανικού μοτίβου δεν χάνει την αξία του ασχέτως των μορφών που έλαβε σε διάφορους πολιτισμούς του παρελθόντος. Μόλις εμπεδωθεί αυτή η θέση, μπορούμε να διαπιστώσουμε την σταδιακή πτώση της εξουσίας από τα ανώτερα στρώματα της πολιτείας προς τα κατώτερα. Η εποχή των ‘’Ιερών Βασιλέων’’, των οποίων η φύση είναι ταυτόχρονα αυτοκρατορική και ιερή, όπου ‘’βούληση’’ και ‘’πνεύμα’’ συμπίπτουν, τελειώνει στο κατώφλι των ‘’ιστορικών χρόνων’’. Η ‘’κορυφή’’ χάνεται και η δύναμη πέφτει στα χέρια της κάστας των πολεμιστών, αρχηγών με στρατιωτική δύναμη και εκπροσώπων ηρωικών αξιών, ομηρικού τύπου, εκπορευόμενων από την αρχή της ‘’βούλησης’’. Η δεύτερη πτώση: ο εκφυλισμός και τελικά η καταστροφή των μεγάλων ευρωπαϊκών μοναρχιών. Μέσω των μεγάλων επαναστάσεων (πρωτίστως της Αγγλικής και της Γαλλικής) και της συνταγματοποίησης, αυτές δεν γίνονται τίποτε άλλο παρά απομεινάρια του παρελθόντος, που υπάρχουν και δρουν εν ονόματι της ‘’εθνικής βούλησης’’.
Δίπλα στην άνοδο των κοινοβουλευτικών, αστικών και καπιταλιστικών δημοκρατιών, έρχεται η ώρα της τρίτης τάξης να κυριαρχήσει πολιτικά και αξιακά, αυτής των εμπόρων. Ακολούθως, η κρίση της αστικής κοινωνίας πυροδοτεί την προλεταριακή επανάσταση και έτσι εγκαθιδρύεται ο οικονομικός και συνειδησιακός δεσποτισμός των μαζών από ομοσπονδίες δυνάμεων (των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ε.Σ.Σ.Δ. κατά το ύστερο παρελθόν, της ‘’πολιτισμένης Δύσης ‘’ και της ‘’απολίτιστης Ανατολής’’ σήμερα), συνοδευόμενος από την τελευταία πτώση της δύναμης στην τελευταία κάστα. Εδώ το κέντρο βάρους του πολιτισμού αποτελούν οι δυνάμεις των αριθμών και της ύλης, κάθε μορφή ιεραρχίας ισοπεδώνεται επί των νατουραλιστικών επιταγών του ‘’ανθρώπινου είδους’’ και ο προσανατολισμός ‘’προς τα άνω’’-η κοινή ομολογία πίστεως όλων των παραδοσιακών πολιτισμών- αντικαθίσταται από μία θλιβερή κοσμικότητα και προσωρινότητα.
Πρέπει επιτέλους να διανοιχθούν οι οφθαλμοί μας και να απομυθοποιήσουμε τον κατάπτυστο ‘’μύθο της προόδου’’, ήρθε η ώρα να συλληφθούμε το βάθος της πνευματικής κρίσης που διέρχεται ο πολιτισμός. Για να φθάσουμε στο σημείο που θέλουμε, πρέπει να επισημάνουμε ότι, στην σταδιακή πτώση που μόλις περιγράψαμε, η προσωπικότητα υποπίπτει στην συλλογικότητα, αναφορικά με την υπονόμευση των αρχών και των ενεργειών που χαρακτηρίζουν τις ανώτερες κάστες, για χάρη των επιταγών και των ενεργειών των κατώτερων τάξεων.
Στην πραγματικότητα, ένας άνθρωπος δύναται να γνωρίσει την εσωτερική ελευθερία εμμένοντας στην ελευθερία της δράσης του. Στα δύο σύμβολα της γνήσιας Δράσης (ηρωισμός) και της γνήσιας Γνώσης (συλλογισμός, ασκητισμός), τα οποία υποστηρίζονται σε μία αριστοκρατική κοινωνία, οι δύο ανώτερες κάστες ανοίγουν τον δρόμο για την αναρρίχηση της προσωπικότητας στην ‘’υπερφυσική τάξη’’ που αποτελεί τον απώτερο σκοπό για ένα άτομο ενός πνευματικοποιημένου πολιτικού οργανισμού (βλ. ο χριστιανικός παράδεισος κατά τις Μεσαιωνικές μοναρχίες, τα Ηλύσια πεδία της κλασικής αρχαιότητας κ.ο.κ.). Όταν όμως το ενδιαφέρον για την ‘’σωτηρία’’ χάνει την απήχηση του, τότε το άτομο επικεντρώνεται σε οτιδήποτε εφήμερο, οικονομικό και πρακτικό, δραστηριότητες παραδοσιακά αποδιδόμενες στις κατώτερες κάστες, οι οποίες τον καταστρέφουν εκ των έσω και τον μετατρέπουν σε ένα άβουλο και άλογο πλάσμα, εντός του οποίου δεν πρυτανεύει το πνεύμα, παρά η ‘’ανάγκη’’. Η παραπάνω ανατροπή αρκεί για να εξηγηθεί η όλο και εντονότερη συμμετοχή των μαζών στην πολιτική ζωή.
Χ. Π.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-autokratorikh-enanti-ths-ethnikhs-ideas-kai-h-ellhnikh-periptwsh#ixzz5dMvKGRKD