Η εξελισσόμενη παγκόσμια πολιτική μεταμόρφωση, δίχως χαρισματικούς ηγέτες διεθνούς ακτινοβολίας και συμπαγή νομοτελειακά δόγματα, επιδρά εκτεταμένα και βαθύτατα για την δημιουργία και κατίσχυση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Κατ’ εξοχήν μέσα επιβολής της η Τεχνολογία και η Ηλεκτρονική, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από το Μεγάλο Παράσιτο της Ανθρωπότητος, την εθνοαποδομητική και ανθρωποκτόνο Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη που παγιώνει την διηνεκή της απυρόβλητη συνέχεια.
Στην πραγματικότητα, τα σημεία μιας τέτοιας παγιώσεως υπάρχουν ήδη όλα, εμφανή και αλάνθαστα. Ο νέος ενοποιημένος και «παγκοσμιοποιημένος» κόσμος σχηματοποιείται, εξελισσόμενος σταθερά, χωρίς εκπλήξεις, καθώς επεκτείνει και εδραιώνει μεθοδικά τα τρία βασικά συστατικά του : υπερεθνικές τεχνοοικονομικές δομές, οικουμενιστική νοοτροπία, μαζική υποκουλτούρα.
Το νέο Σύστημα, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αυξάνει σε συνοχή και πυκνώνει την σύστασή της, καθώς καταπίνει λαούς με τον μηχανισμό ομογενοποίησης, ενώ τα έθνη υποδουλώνονται σε αυτήν αποριζωμένα εσωτερικά. Έτσι, το συναρχικό έργο δεν προχωρά με τυμπανοκρουσίες και επικεφαλής σημαιοφόρους, ούτε κομπάζει για τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις του: Αντ’ αυτών προχωρεί με μιαν ήπια, ανώδυνη και ήρεμη στρατηγική, με την οποία εξαπλώνει παντού τις νέες δομές, υλικές και ψυχοπνευματικές, εγκαθιστάμενες παραπλεύρως και υπεράνω των εθνικών και τοπικών αξιών.
Το αποτέλεσμα που ακολουθεί είναι η γενική απαξίωση της ιστορικής συνειδήσεως και, κατά συνέπειαν, η εξαλλαγή της κοινότητος του πεπρωμένου σε μιαν άμορφη καταναλωτική μάζα καταναλωτών, σε ένα εύφορο έδαφος για το Μεγάλο Παράσιτο.
«Σας αρέσει ή όχι, θα έχουμε παγκόσμια κυβέρνηση! Είτε με την βία είτε με την συγκατάθεση», διακήρυξε στις 17 Φεβρουαρίου του 1950, κατά την διάρκεια μιας συνόδου της «Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων» της Γερουσίας των ΗΠΑ, ο Τζέϊμς Πωλ Βάρμπουργκ, μέλους του «Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων», συνιδιοκτήτης της επενδυτικής τραπέζης «Κουν-Λεμπ και Συντροφία», γιος του Πωλ Μόριτς Βάρμπουργκ, (ο οποίος, μαζί με τον Γιάκομπ Σιφ, ήσαν οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες της Μπολσεβίκικης Ρωσικής Επανάστασης). Η αγενής, προκλητική και αλαζονική δήλωση του Τζέϊμς Πωλ Βάρμπουργκ σήμερα μετριάζεται και ταυτοχρόνως καθίσταται ακριβεστέρα σύμφωνα με τα λόγια του Αουρέλιο Πετσέϊ, ιδρυτού και τέως Προέδρου της «Λέσχης της Ρώμης» : «Πρέπει να καταλήξουμε σε ένα αποτελεσματικό παγκόσμιο σύστημα, κυβερνήσιμο με τις ίδιες τεχνικές μάρκετινγκ.» Και είναι ακριβώς αυτό που σήμερα λαμβάνει χώρα στον κόσμο : Μια σχεδόν ολοσχερής «ordo clausus», μια «κλειστή τάξη» των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών είναι η προϋπόθεση για την επίτευξη της συμπεφωνημένης κατανομής των τομέων της αγοράς, με αποτέλεσμα την παύση κάθε μορφής οικονομικού ανταγωνισμού, καθώς επίσης και κάθε μορφής πολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ των λαών.
Και όταν αυτό το σύστημα εφαρμοστεί πλήρως στην πράξη, τότε η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη, άφαντη και αδιάκριτη μέσα στην άπειρη μάζα των ανωνύμων κατόχων μετοχών ΕΠΕ, θα αναθέσει την καθημερινή διαχείριση της Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου στην τεχνοκρατία. Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα και εξίσου ανησυχητική, προφητική μελέτη, γραμμένη από τον διάσημο Γαλλοεβραίο πολιτικό, γλαφυρό δημοσιογράφο και δοκιμιογράφο Ζαν Ζακ Σερβάν Σρεμπέρ (1924 -2006), με τίτλο «Η παγκόσμια πρόκληση» («Le Défi Mondial», Παρίσι, εκδόσεις LGF, Fayard, 1980, σελίς 289), όπου, μεταξύ άλλων, λέγει : «Πλησιάζει η στιγμή κατά την οποία θα είναι αρκετό μόνο να μιλάμε στους υπολογιστές, επειδή θα είναι συνδεδεμένοι με τις οδηγίες μας, με τα μηνύματά μας ή με την έκφραση των σκέψεων μας, δηλαδή η στιγμή κατά την οποία οι υπολογιστές θα έχουν μάθει πώς να στείλουν τις απαντήσεις τους μόλις ολοκληρωθεί η εργασία που απαιτείται. Το αμφίδρομο εμπόριο θα πραγματοποιείται μέσα από τον προφορικό λόγο : με την ανθρώπινη φωνή από την μία πλευρά, με συνθετική φωνή στην άλλη». Και επίσης: «Ένα ανθρώπινο ον, ακόμη και αν δεν μπορεί να διαβάσει και να γράψει, μπορεί μόνο να μιλήσει και να ακουστεί, άρα μπορεί να επικοινωνήσει με έναν μικροϋπολογιστή και, ως εκ τούτου, μπορεί να συμμετάσχει στην γενική δραστηριότητα». Ο «Μεγάλος Αδελφός», η αδυσώπητη υπερ-δύναμη που περιγράφεται στο κλασικό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ «1984», τώρα αιωρείται πραγματικά επάνω από την ανθρωπότητα. Στον 21ο αιώνα ο Μεγάλος Αδελφός έρχεται με τα χαρακτηριστικά του υπολογιστή.
«Η τηλεματική, η ρομποτική, η βιοτεχνολογία : Είναι αρκετό να αφεθούν να εμπνεύσουν με την δική τους φωνή, ώστε να δούμε να αναδύεται ένας νέος κόσμος, καλύτερος από τον τρέχοντα», διαβεβαίωνε ο κοινωνιολόγος, εκδότης και συγγραφέας Μαουρίτσιο Ορτολάνι στο άρθρο του «Η επιστήμη του μέλλοντος», στην εφημερίδα των Ιταλών φεντεραλιστών «Ιl Giornale d’ Italia» της έκτης Αυγούστου 1983, Ρώμη. Επιβεβαίωση αυτής της εικασίας έρχεται από τον Ιταλό Κλαούντιο Φίντζι, Καθηγητή της ιστορίας των πολιτικών δογμάτων στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια (Claudio Finzi, «Η τεχνοκρατική εξουσία», τόμος 3 του «Politica: Studi e testi», εξειδικευμένες πανεπιστημιακές εκδόσεις «Bulzoni editore», συλλογή «Pubblicazioni Varie», Ρώμη, 1977, σελίς 56.) : «Αν ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να επιλέγει ανάμεσα σε διαφορετικές αντιλήψεις του κόσμου και συνεχώς αντιμετωπίζει ηθικά και πνευματικά διλήμματα, αύριο δεν θα συμβαίνει πλέον αυτό… Στο μέλλον θα έχουμε μόνον τεχνικές επιλογές».
Και ο Γάλλος παγανιστής και αρχαιοφουτουριστής, πολιτικός επιστήμων Γκυγιώμ Φέϋ επιβεβαιώνει, στο βιβλίο του «Το Σύστημα σκοτώνοντας του λαούς» (εκδόσεις Κοπέρνικος, Παρίσι, 1981) : «Η ιδεολογία των τεχνικών προδιαγραφών θα απαιτήσει εσωτερική αποπολιτικοποίηση του κάθε κράτους υπέρ ενός τεχνοκρατικού μοντέλου». Ακριβώς αυτή θα είναι η λειτουργία των τεχνοκρατών : η διαχείριση προς χάριν των Επικυριάρχων. Στην συνέχεια, θα συστήσουν μιαν ελιτίστικη συντεχνία, προσεκτικά επιλεγμένη και κατάλληλα εκπαιδευμένη, διορισμένη για να λειτουργεί στην βάση της ψυχρής λογικής, με επιλογές καθαρά τεχνικής φύσεως, που όλες στοχεύουν στην κατάρτιση μιας αειφόρου αναλογίας παραγωγής-κατανάλωσης, μιας κερδοφορίας στο ανώτατο όριο επ’ ωφελεία της Παγκόσμιας Οικονομικής Δύναμης!
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pagkosmiothta-upologistes-kai-epikuriarchoi-a-meros#ixzz5dnmmQwqv