Άρθρο από την εφημερίδα “Χρυσή Αυγή” που κυκλοφορεί
Η λήξη των τυπικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών αμέσως μετά την εξασφάλιση μιας ιδιάζουσας πολυκομματικής πλειοψηφίας οδήγησε στην οριστική επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και στην αποδοχή του γεωγραφικού και ιστορικού διαμελισμού του όρου «Μακεδονία». Παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και την επί ενός έτους κινητοποιήσεις κι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας απέναντι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας μας, κινητοποιήσεις μάλιστα οι οποίες έλαβαν χώρα με απόλυτη επιτυχία και μαζική συμμετοχή σε ολόκληρη την χώρα, η μειοψηφική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρέκαμψε εν τέλει τη λαϊκή βούληση και έριξε -καταχειροκροτούμενη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ- την αυλαία στο εθνικό δράμα της αναγνώρισης του γειτονικού κρατιδίου ως «Βόρεια Μακεδονία».
Το αποτέλεσμα, ωστόσο, τόσο των διαπραγματεύσεων με τους Σκοπιανούς για την εξεύρεση λύσης στο ονοματολογικό όσο και τα πραγματικά κίνητρα πίσω από την επικοινωνιακό εξωραϊσμό της συντελεσμένης προδοσίας δεν αποτελούν κάτι νέο, ούτε για την αριστερά αλλά ούτε και για την μεταπολιτευτική δημοκρατία.
Γνωστή η αριστερά για τις ανθελληνικές τις θέσεις και την πάγια στάση της ως προς την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων, γνωστά και τα ολέθρια αποτελέσματα των χειρισμών των εθνικών μας ζητημάτων από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Μιας αριστεράς και μιας μεταπολίτευσης οι οποίες συγκλίνουν μεταξύ τους στην αποθέωση της διπλωματίας της ήττας, θυσιάζοντας τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα στον βωμό της εξουσίας με διαχειριστικά -και όχι εθνικά ανεξάρτητα- χαρακτηριστικά.
Πιστή επίσης η αριστερά στο κυρίαρχο δόγμα της σύγχρονης πολιτικής σύμφωνα με το οποίο η απώλεια εθνικής κυριαρχίας ισοδυναμεί με… πατριωτισμό, εξ ου και οι γεμάτες με υπερηφάνεια δηλώσεις πολλών παραγόντων της κυβέρνησης οι οποίοι έκαναν λόγο για την αποφασιστικότητα της τελευταίας να λύνει εκκρεμότητες δεκαετιών, αναφερόμενοι στην πρόθεση της ελληνικής πλευράς να απεμπολήσει κάθε έννοια ιστορικού δικαίου.
Με αυτά τα λίγα κατά νου γίνεται κατανοητό ότι η οποιαδήποτε μελλοντική απόπειρα ιδεολογικής αποσύνδεσης της αριστεράς από το μεταπολιτευτικό αφήγημα θα πέσει στο κενό. Τίποτα το νέο και τίποτα το ριζοσπαστικό δεν εισήγαγε η αριστερή εξουσία στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Το μόνο που προσέφερε είναι η επιμήκυνση (για 4 μόλις χρόνια) της πολιτικής της δειλίας και της υποταγής στα ξένα κέντρα εξουσίας, με τη μόνη διαφορά ότι η υποτέλεια και ο ραγιαδισμός υφίστανται αριστερή εννοιολογική αναπροσαρμογή για λόγους επικοινωνιακούς και μόνο.
Όπως στα χρόνια της μεταπολίτευσης βιώσαμε εθνικές τραγωδίες και ήττες, έτσι και στα χρόνια της αριστερής μεταπολίτευσης (και όχι της αριστεράς) ζούμε τον υπέρτατο εθνικό εξευτελισμό και αυτό αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός.
Ας μην πανηγυρίζουν λοιπόν οι ξοφλημένοι αριστεροί για την δήθεν επαναστατικότητα τους και το «νέο» που υποτίθεται πως φέρνουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Τα εύσημα των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων τοκογλύφων αρκούν για να σωπάσει και ο τελευταίος μπολσεβίκος, όπως επίσης η αλληλεγγύη -σε σημείο απόλυτης σύμπραξης στην προδοσία της Μακεδονίας- των εκλεκτών εκφραστών της μεταπολίτευσης αποδεικνύει πως αυτή αποτελεί γνήσιο τέκνο της και όχι αντίπαλο της. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς, η κατάρρευση του ενός θα οδηγήσει και στην κατάρρευση του άλλου κι έτσι θα έρθει η ώρα για μια αληθινή εθνική αναγέννηση, η οποία συντελείται μετά από κάθε ιστορική αδικία.
Αρτέμης Ματθαιόπουλος
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ethnikes-meiodosies-apo-ton-attila-kai-tis-duo-koinothtes-stis-prespes-kai#ixzz5eICrP67w