Ενώ οι πολιτικοί «πρώτης γραμμής», εκείνοι δηλαδή που ζουν στο προσκήνιο, μέσα στα τηλεοπτικά studios, τρέφουν την κοινή γνώμη με «αγώνες κατά του Εθνικισμού» και με την «ανάγκη να υπάρξουν μέτρα εναντίον της Ρωσίας, για χάριν της δημοκρατίας», οι άλλοι, οι πολιτικοί του παρασκηνίου, εκείνοι που πραγματικά κινούν τα νήματα και διαμορφώνουν την πολιτική ιστορία (τουλάχιστον) των ημερών μας, ασχολούνται με αυτό που κυρίως τους ενδιαφέρει, δηλαδή τις οικονομικές συμφωνίες, τα «deals».
Έτσι σήμερα, το κύριο οικονομικό – γεωπολιτικό θέμα για την Ε.Ε. είναι ότι στο τέλος του 2019, λήγει η συνθήκη μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, για την διέλευση φυσικού αερίου από την Ουκρανία προς την Ε.Ε. (ο κύριος δρόμος προς την Ευρώπη, μέχρι σήμερα).
Η Ρωσία και η Gazprom, φέρονται ως διατεθειμένες να υπογράψουν νέα συνθήκη, αλλά διάφορες «διαρροές» υπαινίσσονται διαρκώς πως θέλουν να κατεβάσουν πολύ το αντίτιμο για την Ουκρανία, πληρωτέο πάντα σε φυσικό αέριο, από περίπου 87 bcm (billion-cubic-meter) ανά έτος, σε περίπου 15 bcm ανά έτος.
Στο ευρωπαϊκό παρασκήνιο της υπόθεσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission – EC), στις 8 Φεβρουαρίου, ψήφισε νέους κανονισμούς, σχετικά με τους ενεργειακούς αγωγούς, που βρίσκονται σε χώρες εκτός Ε.Ε. και τώρα το Ευρωκοινοβούλιο θα αποφασίσει αν θα πάρει η Γερμανία ηγετικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις με την Ρωσία, για τον «Nord Stream 2», έναν αγωγό πολύ μεγάλης δυναμικότητας, που θα συνδέσει την Ρωσία με την Γερμανία, διαμέσου της Βαλτικής Θάλασσας. Η Γερμανία θέλει διακαώς να έχει την διαπραγματευτική δυνατότητα για έναν αγωγό, τον οποίο υποστηρίζει εδώ και χρόνια, προσπαθώντας μάλιστα, να τον εξαιρέσει από τα μέτρα εναντίον της Ρωσίας, με το επιχείρημα πως, πρόκειται περισσότερο για οικονομική επένδυση και λιγότερο για πολιτικό μοχλό!
Σημειώστε ότι, η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση ενδιαφέρει πολύ και τις Ανατολικές και Κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες, αφού ένας τέτοιος αγωγός θα τις προσπεράσει και θα αλλάξει την σημαντικότητά τους, σαν χώρες που διατρέχει ο «δρόμος του αερίου».
Κάτω από αυτό το πρίσμα, οι σχέσεις Ρωσίας Ουκρανίας και Ε.Ε. πρόκειται να επαναπροσδιοριστούν στο τρέχον έτος.
Όλα τα παραπάνω, θα έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην οικονομία των κρατών, επηρεάζοντας την καθημερινότητα των πολιτών, με πολλούς τρόπους.
Πόσο σοβαρός θα είναι αυτός ο αντίκτυπος, μπορείτε να καταλάβετε από την δήλωση που είχε κάνει ο προηγούμενος Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ρεξ Τίλερσον, όταν στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Βαρσοβία, αποδοκίμασε δημόσια τα γερμανορωσικά σχέδια για την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού «Nord Stream 2», λέγοντας για τον αγωγό: «….. είναι απειλή για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης και θεωρούμε ότι υπονομεύει τη συνολική ενεργειακή ασφάλεια και σταθερότητα της Ευρώπης». Σημειώστε εδώ, ότι από την Πολωνία, από όπου έκανε αυτές τις δηλώσεις, περνάει τμήμα ενός άλλου αγωγού.
Τα πράγματα λοιπόν, στην Ε.Ε. δεν είναι τόσο «αγγελικά φτιαγμένα», αλλά υπάρχει ένας πόλεμος, τουλάχιστον οικονομικός, ανάμεσα και στις ίδιες τις χώρες μέλη, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται σημαντικά και η σταθερότητα αλλά και επενδυτική δυναμική του ίδιου του ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, οι διοικούντες την Ε.Ε. αποτυγχάνουν να διασφαλίσουν την ενεργειακή επάρκεια και ανεξαρτησία της Ενώσεως, αγκυλωμένοι στις ιδιαίτερες συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι», υπέρ του Διεθνούς Μεγάλου Κεφαλαίου κι όχι των εντολέων πολιτών τους.
Οι ίδιοι δεν ενημερώνουν τους πολίτες για τους πραγματικούς λόγους, πολιτικών γεγονότων όπως η Ουκρανική διάσπαση, την οποία προώθησαν στην προσπάθειά τους να θίξουν την οικονομική σχέση Ρωσίας Ουκρανίας.
Αν το έκαναν, τότε τα ευρωπαϊκά Έθνη, θα απαιτούσαν αλλαγή πολιτικής, μεταφέροντας τον πολιτικό άξονα περισσότερο κοντά στην ικανοποίηση των αναγκών των λαών και μακρύτερα από την ανάγκη υπερκερδών, εκείνων που διαχειρίζονται την οικονομία του πλανήτη.
Αντίθετα, μας ταΐζουν με «Εθνικιστικούς κινδύνους», με αγιοποίηση της πολιτικής ορθότητας και ταυτόχρονα γεμίζουν την ευρωπαϊκή ήπειρο με πληθυσμούς, που λόγω της πολιτισμικής και οικονομικής διαφοροποίησής τους από τους ευρωπαϊκούς, δεν θα ενδιαφερθούν για τέτοια θέματα, επί πολλές δεκαετίες ακόμη, αφήνοντας έτσι ελεύθερη την Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη το «μεγάλο παράσιτο των λαών», να κερδοσκοπεί.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-dromos-tou-aeriou#ixzz5fEPv68sx