Β’ ΜΕΡΟΣ
Το παγκόσμιο – παγκοσμιοποιημένο και παγκοσμιοποιούμενο – αστυνομικό υπερ-κράτος που έχει βεβαίως κατασκευάσει η φερομένη ως «αμερικανική» ελίτ, καθώς επίσης τα μυριάδες ασύστολα ψέματα, όσον αφορά στις αιτίες των πολέμων που διεξάγουν ανά τον κόσμο οι Η.Π.Α. μετά το 2001 (δήθεν ύπαρξη χημικών όπλων στο Ιράκ το 2003, μετά συχνές ανάλογες κατηγορίες περί υπάρξεως και χρήσεώς τους στην Συρία κοκ.).[Όταν τον Απρίλιον του 2002 ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένι συνοδευόμενος από τον διευθυντή του γραφείου του Λιούις Λίμπι, επεσκέφθησαν το αρχηγείον της CIA στο Λάνγκλεϊ της Ουάσιγκτον, ούτε ο Τζορτζ Τένετ, ο διευθυντής της Υπηρεσίας, έδωσε σημασία, παρ’ όλον που λίαν σπανίως ένας αντιπρόεδρος έκανε τέτοιες επισκέψεις. Όταν όμως ολίγες ημέρες αργότερον έκανε την εμφάνισή του στο Λάνγκλεϊ της Ουάσιγκτον ο υφυπουργός Αμύνης Πολ Γούλφοβιτς, ορισμένοι άρχισαν να υποπτεύονται. Σήμερον είναι πλέον γνωστόν ότι οι Τσένι και Γούλφοβιτς προέβησαν σε πολλαπλές επισκέψεις με άκρα μυστικότητα, στο αρχηγείον της CIA, για έναν και μόνον συγκεκριμένο σκοπό : Να κατασκευασθεί μια εκτίμηση για το «οπλοστάσιον του Ιράκ», η οποία «θα ταίριαζε στους στόχους της κυβερνήσεως Μπους», (όρα άρθρο της «Washington Post», 5/6/2003) με βάση δήλωση ανώτατου αξιωματούχου της CIA, ο οποίος μάλιστα προσέθεσε ότι οι Τσένι και Γούλφοβιτς «… απήτησαν από την Υπηρεσία να τους παράσχει τα στοιχεία που ήθελαν εκείνοι» για τα … όπλα του Σαντάμ. Άλλες πηγές έχουν αποκαλύψει ότι η πολιτική ηγεσία του Πενταγώνου ζητούσε «επιμόνως κάτι που να συνδέει τον Σαντάμ με την Αλ Κάϊντα». ]
Τα εκάστοτε τερατώδη ψεύδη και η θρασεία παραπληροφόρηση δεν οφείλονται στην ισχύ της ελίτ. Αντίθετα αποτελούν το βδελυρό παραπροϊόν του πανικού αυτής της περιορισμένης και απάνθρωπης ολιγαρχίας, η οποία τρέμει την κατάρρευση της και την Ιστορική Νέμεση.
Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνεται από την ολότελα παράλογη, εμμονοϊδεακή και ηλίθια απόκρισή της στην σωβούσα παγκόσμιο οικονομική κρίση (η οποία απόκριση δεν είναι άλλη από την διεξαγωγή νέων περιφερειακών πολέμων, εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής του Μίλτον Φρήντμαν και της Σχολής του Σικάγου με την «μετακαταστροφική ελεύθερη αγορά» του απολύτως ανεξέλεγκτου καπιταλισμού), καθώς επίσης και από την κτηνωδώς απολυταρχική και απάνθρωπη ηγεμονία της, με έδρα την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη.
Γνωρίζει βεβαίως αυτή η αμερικανοσιωνιστική ελίτ ότι ουδέποτε στην ιστορία ουδεμία ανάλογη ομάς κατάφερε να διατηρηθεί μακροπροθέσμως στην άνομη εξουσία της, όσα πολυεπίπεδα μέσα και αν διέθετε. Η δε τρομακτική πτώση της που ακολουθούσε, επήρχετο συνήθως εκ των έσω, κάτι που θα διαπιστωθεί συντόμως και στις Η.Π.Α, όσα περισπούδαστα μέτρα και αν λαμβάνονται για την αποφυγή της.
Ο πολύφερνος, πολύπειρος και πολυμήχανος Μπρεζίνσκυ στο βιβλίο του «Between two ages – America’s Role in the Technetronic Era» (εκδόσεις The Viking Press, Νέα Υόρκη, 1970) εξήγγειλε ανοικτά τους τρόπους και τις μεθόδους που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν από τους Επικυριάρχους για να ελέγξουν στο μέλλον ολόκληρο τον κόσμο. Συμφώνως προς αυτόν η κοινωνία μας βρίσκεται σε μιαν «Επανάσταση της Πληροφορικής», που όμως βασίζεται σε μια εμμονοϊδεακή εστίαση στην ψυχαγωγία και στα θεάματα, τα οποία τελικώς λειτουργούν ως ένα αποχαυνωτικό ναρκωτικό για μια ολοένα και αυξανόμενα «άσκοπη» μάζα πολιτών, για το έρμα των «χρήσιμων ηλιθίων», που έχουν κυριολεκτικά «απορριζωθεί».
Μιλάει λοιπόν σαφέστατα στο τρομακτικό βιβλίο του για την ανάγκη ελέγχου αυτών των αποριζωμένων και αποξενωμένων «μαζών»: «Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο επάνω στα άτομα θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και την προσωπική συμπεριφορά του, πέρα από κάθε συνηθισμένο πρότυπο. Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι όποιοι υπάρχοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από πολιτικοκοινωνικά ινστιτούτα, που θα έχουν ως έργο τους να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα αντιμετώπισής τους».
Και συνεχίζει : «Αυτό μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα ενισχύσει τάσεις προς μια τεχνοτρονική εποχή, μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Τελικά κοιτώντας μπροστά, τρείς βιολογικές γενιές, προς το τέλος του αιώνα η δυνατότητα του βιοχημικού ελέγχου της συνείδησης και της γενετικής διόρθωσης των ανθρώπων, μαζί με τους ανθρώπους που θα λειτουργούν σαν άνθρωποι και θα συλλογίζονται σαν άνθρωποι (αλλά δε θα είναι πλέον άνθρωποι..), θα μπορούσαν να προκαλέσουν μερικά δύσκολα ερωτήματα.»
Ο Μπρεζίνσκυ μέχρι το τέλος του κατηγορούσε την δυνατότητα ελευθέρας προσβάσεως «στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο» για την «καθολική αφύπνιση της πολιτικής συνειδήσεως των μαζών.» Είπε : «Οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις , νέες και παλαιές , επίσης αντιμετωπίζουν μια νέα πραγματικότητα: ενώ η θανατηφόρος δυνατότης των στρατών τους είναι μεγαλυτέρα από ποτέ, η ικανότης τους να ελέγξουν τους πολιτικώς αφυπνισμένους λαούς ευρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά. Για να το θέσω ωμά : σε παλαιότερες εποχές, ήταν ευκολότερο να ελέγξεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους από το να σκοτώσεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Σήμερα, είναι απείρως ευκολότερο να σκοτώσεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους από το να ελέγχεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους»
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας και ερευνητής Δρ. Τζων Κόλμαν «Ο Μπρεζίνσκυ δεν έγραφε για την τεχνοτρονική εποχή ως ένας απλός πολίτης, αλλά ως “Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας” του Προέδρου Κάρτερ και ως ηγετικό μέλος της “Λέσχης της Ρώμης” και μέλος της “Επιτροπής των 300”, ένα μέλος του “Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων” και μέλος της παλαιάς πολωνικής αριστοκρατίας. Το βιβλίο του εξηγούσε και υποδείκνυε πώς η Αμερική πρέπει να αφήσει άμεσα την βιομηχανική ανάπτυξη και να εισέλθει σε αυτό που ονομάζει “μια ξεχωριστή καινούργια ιστορική εποχή”».
Ο Δρ. Κόλμαν, υπήρξε πρώην πράκτορας της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών MI6 και είναι ο εισηγητής της συνομωσιολογικής θεωρίας περί «Επιτροπής των 300» (η οποία δημοσιεύθηκε στην -καταργημένη πλέον- ιστοσελίδα του Μάρτιν Φροστ το 2008). Είναι ευρυμαθής και πολυγραφότατος [Σημαντικότερα βιβλία του : «Οι Ιλλουμινάτοι στην Αμερική, 1776-2008», (2008)- «Μέσα στα Ηλεκτρονικά Γκουλάγκ της Αμερικής», (2007) – «Η Ιεραρχία των Συνωμοτών : Η Επιτροπή των 300» 4η έκδοση (1997) από τις εκδόσεις «World In Review» και «Η Δυναστεία των Ρότσιλντ», (2006), εκδόσεις «Global Insights»]. Επίσης είναι ο πρώτος που απεκάλυψε στο κοινό την ύπαρξη του «Κλαμπ της Ρώμης» (παγκόσμια «δεξαμενή σκέψης» για την διεθνή πολιτική που ιδρύθηκε το 1968 στην Ακαδημία Λιντσέϊ της Ρώμης) και του «Εθνικού Γραφείου Αναγνώρισης» – National Reconnaissance Office (NRO).
[Αυτό είναι μία από τις 17 (!) υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και συγκαταλέγεται στις «μεγάλες πέντε» μαζί με την CIA, την NSA, την DIA (Defense Intelligence Agency) και την NGA (National Geospatial-Intelligence Agency). Το αρχηγείο του NRO ευρίσκεται στην Κομητεία Φαίρφαξ της Βιρτζίνια, 3 χιλιόμετρα νοτίως του διεθνούς αεροδρομίου Ντάλλες].
Στην μεταψυχροπολεμική εποχή μας επήλθε επιπλέον και η έγκυρη επιβεβαίωση της αληθινής ταυτότητας των διαφόρων μεταπολεμικών σοσιαλισμών («υπαρκτών» και ανύπαρκτων), επιβεβαίωση η οποία μάλιστα παρέχεται από έναν εκ των σημαντικότερων εκφραστών της τρέχουσας τεχνοκρατικής παγκοσμιοποιήσεως, από τον Σιωνιστή, μεγαλόσχημο Καθηγητή Μπρεζίνσκυ, που δηλώνει στο βιβλίο του για την τεχνοτρονική εποχή : «… ο μαρξισμός είναι μια νίκη της λογικής επί της πίστεως …, μία φάση δημιουργική και ζωτικής σημασίας για την ωρίμανσης του διεθνιστικού οράματος του ανθρώπου» και συνεχίζει : «Λέξεις όπως καπιταλισμός, δημοκρατία, σοσιαλισμός και κομμουνισμός ακόμη και εθνικισμός δεν έχουν πλέον την ίδια έννοια : οι παγκόσμιες ελίτ σκέπτονται με όρους παγκοσμίων προβλημάτων»
Τέλος, στο βιβλίο του με τον εύγλωττο τίτλο, «Η Μεγάλη Αποτυχία : Η Γέννηση και ο Θάνατος του Κομμουνισμού στον Εικοστό Αιώνα» («Grand Failure: The Birth and Death of Communism in the Twentieth Century» Νέα Υόρκη, 1989, εκδόσεις Charles Scribner’s Sons), ο διακεκριμένος αντιδραστικός καθηγητής έγραφε θριαμβολογικά : «Ο κομμουνισμός, o φασισμός και ο ναζισμός στην πραγματικότητα είναι και πρέπει να θεωρούνται συσχετιζόμενοι, συνδεδεμένοι ιστορικά και πολύ παρόμοιοι πολιτικά, με την γενική έννοια».
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/schediash-perigrafh-kataggelia-kai-efarmogh-ths-planhtikhs-monokratori#ixzz5fmsd4HSm