Ο Τσίπρας και ο «άμυαλος λαός»

Παρά το χρονικό διάστημα που έχει περάσει, η στιχομυθία Τσίπρα-Μακρόν (υπό την παρακολούθηση του Ανα-ν-στασιάδη), στο περιθώριο της συνόδου των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου στην Κύπρο, «έγραψε ιστορία» ως μνημείο απερίγραπτου συκοφαντικού ψεύδους και κυνικής περιφρόνησης της λαϊκής θέλησης των Ελλήνων από τον «ηγέτη» τους. Ας θυμηθούμε, όμως, την στιχομυθία αυτή:

«Τσίπρας: Ήταν δύσκολα. Υπήρξαν διαδηλώσεις ακροδεξιών λαϊκιστών κατά της συμφωνίας

Μακρόν: Πόσοι συμμετείχαν;

Τσίπρας: Στις τελευταίες διαδηλώσεις ήταν περίπου 70.000. Δεν ήταν τόσο ογκώδεις.

Μακρόν: Η πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν υπέρ;

Τσίπρας: Ναι, νομίζω. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που μπορούν να σκέπτονται και να ασκούν κριτική με το μυαλό τους».

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας χαρακτηρίζει ως «ακροδεξιούς λαϊκιστές» τα εκατομμύρια των Ελλήνων που διαδήλωσαν σε τρία Συλλαλητήρια (1 στην Θεσσαλονίκη και 2 στην Αθήνα) και κατ’ επέκταση την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού που αντιτίθεται στην συμφωνία. Θυμίζοντας κάτι από τον πολωνό κομμουνιστή δικτάτορα Γιαρουζέλσκι, αλλά ενθυμούμενος και το δικό του παρελθόν στην ΚΝΕ, βαφτίζει τον Ελληνικό Λαό ως κάτι από «αντεπαναστάτες» έως «αντιδραστικά στοιχεία» και (νομίζει ότι) καθάρισε. Ο δε ισχυρισμός του ότι οι διαδηλώσεις «δεν ήταν τόσο ογκώδεις», δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμη μέγα ψεύδος του επικεφαλής της «Πρώτη φορά Αριστερά» εθνομηδενιστικής κυβέρνησης. Κι αυτά λέγονται από έναν απίστευτα θρασύδειλο πρωθυπουργό που για να μπορέσει να μιλήσει σε ένα μισοάδειο χώρο στην Θεσσαλονίκη πρέπει να επιστρατεύσει τόσο αρκετές διμοιρίες ΜΑΤ (τις οποίες θα… καταργούσε) όσο και συριζαίους «ασφαλίτες» με περιβραχιόνια, που «έκοβαν φάτσες» στην συγκέντρωση. Επίσης, δεν στάθηκε ικανός να διοργανώσει ούτε μια ανοιχτή συγκέντρωση υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, καθώς σε αυτή την περίπτωση δεν θα συγκέντρωνε ούτε το 1% των συμμετεχόντων στα τρία Συλλαλητήρια. Ακριβώς, όπως ο «φλούφλης» συνομιλητής του Μακρόν, που αποκαλεί «μειοψηφία» τα «Κίτρινα Γιλέκα», αλλά σε συγκέντρωση που έκανε υπέρ των «θεσμών» δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παρά μια χούφτα οπαδών του. Σε (αν)αντιστοιχία, ας θυμηθούμε απλώς ότι ο Ντε Γκολ, μεσούντος του «Μάη του ‘68», μπόρεσε και έβγαλε στους δρόμους σχεδόν 1.000.000 Παριζιάνους που διαδήλωναν σε βάρος της «εξέγερσης». Αυτά, ως ένα μέτρο σύγκρισης των κοινωνικών ομάδων που στήριζαν καθεστώτα και πολιτικές τότε και τώρα, καθώς και μια επιπλέον απόδειξη της γύμνιας των σημερινών «ηγετών».

Γυρίζουμε πάλι στην συνομιλία Τσίπρα-Μακρόν και στο σημείο που ο δεύτερος ρωτά τον πρώτο αν η πλειοψηφία υποστηρίζει(!) την Συμφωνία των Πρεσπών. Μέσα στην μόλις 18 λέξεων απάντηση του Τσίπρα, που συνοδεύτηκαν από ένα ειρωνικό μειδίαμα, συμπυκνώνεται όλη η εξουσιαστική αλαζονεία της «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης και η βαθειά περιφρόνηση που επιφυλάσσει ο πρωθυπουργός της για τον Ελληνικό Λαό. Ακόμα χειρότερα, γίνεται πασιφανής η κυνική αδιαφορία του για την ουσία της λαϊκής θέλησης και η ετοιμότητά του να τσαλαπατήσει για μια ακόμη φορά τα τελευταία υπολείμματα Εθνικής Κυριαρχίας σε αυτόν τον Τόπο. Ποια είναι η ουσία των όσων λέει ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης μειοψηφίας (όχι πια μόνο στον Λαό, αλλά και στην Βουλή); Ποιο είναι το αληθινό περιεχόμενο των όσων υποστηρίζει ο επικεφαλής μιας Χώρας, ο οποίος στέκεται στην θέση του μόνο και μόνο χάρη στην στήριξη των υπερατλαντικών και ευρωπαϊκών κέντρων ισχύος και στην συνενοχή όλου του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου του «Συνταγματικού τόξου»; Ισχυρίζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι αναγνωρίζει ως πολίτες με πλήρη δικαιώματα (άρα και με το δικαίωμα να συνιστούν πλειοψηφίες) μόνο όσους… «μπορούν να σκέφτονται»! Οι υπόλοιποι, είναι «ετερόκλητος όχλος» ή «ακροδεξιοί λαϊκιστές» ή οτιδήποτε άλλο μη «πολιτικά ορθό», οπότε επί της ουσίας τους αφαιρούνται τα πολιτικά δικαιώματα. Το 70% (και πλέον) του Ελληνικού Λαού που αντιδρά αρνητικά στην Συμφωνία των Πρεσπών δεν συνιστά, για τον Τσίπρα, πλειοψηφία. Τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Μακρόν εκφράζουν πιστά την γραμμή των κέντρων αποφάσεων του στρατοπέδου της παγκοσμιοποίησης, που προφανώς ψάχνουν να βρουν τρόπους (και) θεσμικού αποκλεισμού της δυνατότητας των «μη σκεπτόμενων» να συναποφασίζουν το μέλλον της χώρας τους.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, ενώπιον ενός αδίστακτου και κυνικού πρωθυπουργού μιας ανάλογης πολιτικής μειοψηφίας που βιντεοσκοπήθηκε την ώρα που ξεδίπλωνε στους ομοϊδεάτες του όλη την στυγνή περιφρόνησή του για το τι θέλει η πλειοψηφία του Λαού, του οποίου (δυστυχώς) ηγείται. Σε έναν ανάλγητο κυβερνήτη που η μοναδική δεδηλωμένη την οποία διαθέτει είναι η κάλυψη των ισχυρών πατρόνων του και η συνένοχη «αβάντα» των «αντιπολιτευόμενων» της ΝΔ, ώστε να συνεχίζει να εκτελεί «συμβόλαια θανάτου» της Πατρίδας και του Λαού. Ο Τσίπρας εκπροσωπεί το ιδεώδες των ξένων κέντρων αποφάσεων: κυβερνήσεις πολιτικού υπηρετικού προσωπικού, που θα αντλούν νομιμοποίηση από ένα τμήμα μόνο των πολιτών, το «πολιτικά ορθώς σκεπτόμενο», και θα δίνουν λογαριασμό για τις πράξεις τους μόνο στα αφεντικά τους. Σε αυτά τα σύγχρονα «γιουσουφάκια», που δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό για τις συνεχείς αντεθνικές και αντιλαϊκές πράξεις τους, η Εθνική και Κοινωνική Αντίσταση απέναντί τους αποτελεί μονόδρομο. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-tsipras-kai-o-amualos-laos#ixzz5g56XAlhE