Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Αναζητώντας την βαθύτερη δυνατή μελέτη, κατανόηση και αφομοίωση όλων των συστατικών παραμέτρων της Εθνικιστικής μας ιδεολογίας και κοσμοθεωρήσεως, περιστρεφόμεθα λίαν λεπτομερώς γύρω από την ουσία τους. Όμως υπάρχει χρεία και εκλεκτικών -τουλάχιστον- επισκοπήσεων του εχθρού. Για να μη λησμονούμε την δυσώδη αθλιότητα των επιλογών, των στάσεων και των πρακτικών τους.
Σε ότι αφορά στους «έλληνες» μπολσεβίκους που συγκροτήθηκαν υπό τους Κοέν, Βεντούρι και Μπεναρόγια σε κομματικό μόρφωμα – ασπόνδυλο εντολοδόχο της κόκκινης Μόσχας, κανένας λόγος δεν είναι επαρκής για να περιγράψει την καταστροφική στάση τους απέναντι στο Έθνος: Γνωρίζουμε όλοι (και πλην Εθνικιστών οι πάντες αποσιωπούν στην φιλοκομμουνιστική μεταπολίτευση) την συστηματική ηττοπαθή προπαγάνδα και τις δολιοφθορές που διεξήγαγαν οι κόκκινοι πυρήνες στο μικρασιατικό μέτωπο, πλήττοντες τα νώτα του νικηφόρου Εθνικού Στρατού. (π.χ. οι μπολσεβίκοι στρατιώτες, μεσούσης της εκστρατείας, έγραφαν την πρωτοχρονιά του 1921: «... Μη μας μιλάτε πια για λευτεριά, γιατί τόσο πιο αβάσταχτη αισθανόμαστε τη σκλαβιά μας. Είδαμε ότι και οι κυβερνήτες, όποιο χρωματισμό κι αν έχουν, δεν είναι παρά γνήσιοι αντιπρόσωποι της εκμεταλλεύτριας τάξης και ότι, η κρατική εξουσία με τη στρατοκρατία της δεν είναι παρά μια οργανωμένη βία σε υπηρεσία των συμφερόντων της. Μη μας μιλάτε λοιπόν για πατρίδες και για εθνικές αποκαταστάσεις γιατί τόσο πιο σιχαμεροί μας φαινόσαστε!»).
Επίσης γνωρίζουμε επαρκώς και την τεράστια βοήθεια που έλαβαν οι Μογγόλοι από τους Σοβιετικούς. Η νίκη των κεμαλικών ορδών στον Σαγγάριο ήταν πρωτίστως μια νίκη πληθύος και υπεροχής των… σοβιετικών όπλων. Όμως το φιλοκομμουνιστικό «καραμανλικό σύνδρομο» στην μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν επέτρεψε την ειλικρινή παραδοχή πως ο Στρατός μας δεν νικήθηκε στην Mικρασία από τον κεμαλικό στρατό των καθυστερημένων κι αιμοδιψών αγελαίων βαρβάρων, αλλά από τα σοβιετικά όπλα και τους σοβιετικούς συμβούλους – από τις ιταλο-γαλλικές «συμμαχικές» στρατιωτικές διευκολύνσεις των μασονικών κυβερνήσεων προς τους κεμαλικούς – από την σιωνιστική ανθελληνική συμμαχική διπλωματία, που ζητούσε την χάλκευση ενός νεόδμητου Ισραήλ στο πνεύμα των Χερτσλ – Μπάλφουρ.
Μετά την προσέγγιση κεμαλικών – σοβιετικών, ο υστερικός φόβος για μιαν ενδεχόμενη προσχώρηση του Κεμάλ πασά στο κομμουνιστικό στρατόπεδο, είχε πολλαπλασιαστικά ανθελληνικό αντίκτυπο στις εξελίξεις, καθώς η περιοχή που αυτός ήλεγχε εμπόδιζε δυνητικά την ασφαλή διακίνηση των αντλούμενων κοιτασμάτων πετρελαίου από τον Καύκασο και την Μοσούλη, δημιουργώντας διεθνείς ενεργειακές άρα και οικονομικές περιπλοκές. Έτσι η παρουσία μας στην Μικρασία αποτελούσε μείζον πρόβλημα για τους γνωστούς – αγνώστους «Διεθνείς παράγοντες» και τις υποτακτικές τους κυβερνήσεις, οπότε το δρώμενο που ακολούθησε ήταν προδιαγεγραμμένο.
Οι ντόπιοι μπολσεβίκοι όχι μόνο συνέδραμαν πάσει δυνάμει την ανθελληνική προσπάθεια του Εχθρού και των αντιπάλων μας, αλλά με λυσσαλέο αντιπατριωτικό κυνισμό καθύβριζαν τους ήρωες του μικρασιατικού έπους και επαίρονταν για την προδοτική στάση τους. Απανθισματικά καταγράφουμε δύο χαρακτηριστικές τοποθετήσεις των κόκκινων εθνοπροδοτών στα μεσοπολεμικά χρόνια: Στο φύλλο της 26 Νοεμβρίου του 1929 ο «Ριζοσπάστης» κάνει ελεεινολογική αναφορά στον Εθνομάρτυρα ιεράρχη Χρυσόστομο Σμύρνης, ο οποίος δεν έφυγε όταν πέθαινε ο Ελληνισμός στην Μικρά Ασία ενώ είχε την δυνατότητα, αλλά έμεινε και πέθανε στα χέρια των Μογγόλων και Ιουδαίων δημίων: «Το πρωί της Κυριακής οι καμπάνες του Μητροπολιτικού Ναού ήχησαν πένθημα, δίνοντας το σύνθημα της γενικής κινητοποίησης: Πρωθυπουργός, Υπουργοί, Στρατηγοί, Ναύαρχοι, Αξιωματικοί, Παπάδες, στρατός, αστυνομία, πόρνες, όλο το σκυλολόι της Μπουρζουαζίας κατέκλεισε το «ιερό» ναό. Επρόκειτο να γίνει το μνημόσυνο του «εθνομάρτυρος» μητροπολίτου Σμύρνης» και πιο κάτω «Το μνημόσυνο του Χρυσόστομου του πράχτορα αυτού της ελληνικής Μπουρζουαζίας και ιδιαίτερα η καμπάνια που ξεσήκωσε η Μπουρζουαζία…».
Στο φύλλο της 12 Ιουλίου 1935 φιλοξενούνται οι δηλώσεις του αρχιμπολσεβίκου Νίκου Ζαχαριάδη (που θα αιματοκυλίσει μεταπολεμικά το Έθνος) με την γνωστή κι εξωλέστατη προδοτική και λυσσαλέα ανθελληνική δήλωση «Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρά Ασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μείς Μεγάλη Ελλάδα. Γι αυτό, εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε». Σ΄ αυτό το κείμενο – μνημείο προδοσίας, οι μπολσεβίκοι αγύρτες γράφουν ότι τάχα ο Εθνικός Στρατός εξεστράτευσε στην Μικρασία για «να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία στον Τούρκικο λαό…». Ότι «Η Μικρασιατική εκστρατεία χτυπούσε την νέα Τουρκία» και πως «Επιδιώξαμε την ήττα» για να χτυπήσουν τα «Συμφέροντα των ντόπιων ιμπεριαλιστών» και να πετύχουν «Την ειρηνική συμφιλίωση των νοτιοανατολικών λαών της Ευρώπης».
Τα παραπάνω αρκούν από μόνα τους για να αισθανθούμε και να κατανοήσουμε άμεσα ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν οι ξενοκίνητοι κόκκινοι… σοσιαλιστές «διανοούμενοι», που από τον Μεσοπόλεμο θα πλημμυρίσουν την πνευματική ζωή της Πατρίδας με διανοητικά σκύβαλα και αντεθνικά δηλητήρια υπό την διεύθυνση τότε, του μαέστρου – αρχιμάστορα της αγυρτείας «στοχαστή» Δημήτρη Γληνού.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pujida-idewn-o-diachronikos-anthellhnismos-twn-mpolsebikwn#ixzz5g5m8wr1D