Άρθρο από την εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Ρίχνοντας μια ματιά ιστορικού και πολιτικού περιεχομένου στο παρελθόν, θα δούμε ότι η εξάρτηση υπήρξε θεμέλιος λίθος στην συγκρότηση του νέου Ελληνικού κράτους από την πρώτη στιγμή της σύστασής του, μετά το τέλος της Εθνεγερσίας του 1821. Αυτή η εξάρτηση, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, εκφράστηκε αρκετές φορές με τον εξωτερικό δανεισμό του κράτους, γεγονός το οποίο είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο αλλεπάλληλες χρεωκοπίες, αλλά δυστυχώς και την εμπέδωση αντίστοιχων νοοτροπιών και συνειδήσεων.
Η πιο πρόσφατη περίοδος εξάρτησης, που οδήγησε στην εποχή των Μνημονίων, είχε ως αποτέλεσμα, για μια ακόμη φορά, την εξωτερική κρατική υπερχρέωση, που αποτέλεσε την θρυαλλίδα των νέων δεινών της αποικιοποίησης που επέβαλε το διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό προσωπικό της Χώρας. Βεβαίως και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το εθνικό και κοινωνικό δράμα που βιώνουν σήμερα η Πατρίδα και ο Λαός ολοκληρώθηκε με την σύμπραξη-σφραγίδα ολοκλήρου του μεταπολιτευτικού εξουσιαστικού κατεστημένου (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ), με την οριστική κονιορτοποίηση των όρων και των συσχετισμών «Αριστερά»-«Δεξιά», αφού προηγουμένως είχε καλλιεργηθεί για περίπου τέσσερις δεκαετίες η ψευδαίσθηση ενός φαντασιώδους ευρωπαϊσμού-«εκσυγχρονισμού» και ενός δηλητηριώδους εθνομηδενισμού και κοσμοπολιτισμού, που παρέδωσε την Χώρα, τα εδάφη της, τους κατοίκους της και τα περιουσιακά της στοιχεία εν είδει προτεκτοράτου στα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των ΗΠΑ.
Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν χρειάζεται ούτε «να χαϊδεύουμε αυτιά» ούτε να ωραιοποιούμε θλιβερές και μίζερες καταστάσεις. Η ψοφοδεής προδοτική νοοτροπία όλων ανεξαιρέτως των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων αντικατοπτρίζει, εν μέρει, την εθελοδουλεία και την αδυναμία χαρακτήρα σημαντικού μέρους του Ελληνικού Λαού, το οποίο ευρισκόμενο σε πλήρη αμηχανία από την σφοδρότητα της ξαφνικής μνημονιακής επίθεσης επιχείρησε να αντιδράσει με σαφές πνεύμα ραγιαδισμού, ως λογικό επακόλουθο του χρόνιου ενστερνισμού του ψευδεπίγραφου ατομιστικού ευδαιμονισμού. Αυτή η προϊούσα σήψη και παρακμή είναι που μας οδηγεί ολοταχώς, ως Έθνος και Λαϊκή Κοινότητα, στον εξανδραποδισμό και την εξαφάνιση, ωθώντας μας στην άβυσσο ως συλλογικά κοινωνικά υποσύνολα, ως ατομικές οντότητες και φυσικά ως Εθνικό Κράτος με πλούσιες παραδόσεις, ήθη, έθιμα, με τους κοινωνικούς δεσμούς να είναι ήδη υπό καθεστώς «διάρρηξης» από την πολυπολιτισμική λαίλαπα της «πολιτικής ορθότητας».
Εύλογο, λοιπόν, είναι το ερώτημα, αν υπάρχει υπό τις σημερινές ασφυκτικές και δραματικές συνθήκες διέξοδος ανακούφισης και μετέπειτα λύτρωσης. Η όχι απλώς ανεπάρκεια, αλλά συνειδητά προδοτική πορεία των κυρίαρχων πολιτικών αφηγήσεων της Μεταπολίτευσης, καθώς και η συνεχιζόμενη απάθεια-κατάθλιψη σημαντικού μέρους του κοινωνικού σώματος, επιβάλλει την ανίχνευση νέων δρόμων Εθνικής Αντίστασης και Ανά(σ)τασης.
Αυτός ο δρόμος έχει Εθνικό και Λαϊκό ιδεολογικοπολιτικό πρόσημο και βρίσκεται πέραν των παρωχημένων ιστορικά και πολιτικά όρων της «Αριστεράς» και της «Δεξιάς». Διατηρώντας αλώβητη την παραδοσιακή ταυτότητα του Έθνους των Ελλήνων και ενισχύοντας έμπρακτα την Συνείδηση των Εθνικών και Κοινωνικών προτεραιοτήτων του συλλογικού σώματος του Λαού μας, είναι απόλυτα αναγκαίο να υπάρξει η απαιτούμενη Εθνικολαϊκή πολιτική εμπροσθοφυλακή, η οποία θα κατορθώσει να εμπνεύσει όραμα και να πρωτοστατήσει στον Αγώνα Ανόρθωσης και Επιβίωσης. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει φυσικά ούτε από τα κόμματα που οδήγησαν την Χώρα στην σημερινή οικτρή κατάσταση, αλλά ούτε και από τις εκκολαπτόμενες ύπουλες «πατριωτικές» παραφυάδες που (τερατο)γεννά το παρηκμασμένο ολοσχερώς πολιτικό σύστημα.
Σε μια στείρα αντιπνευματική εποχή, όπου κυριαρχεί με τον πλέον χυδαίο τρόπο η υπολογιστική σκέψη και ο συμφεροντολογικός λόγος, ζητείται η εύρεση ενός Σπουδαίου Οράματος, το οποίο θα έχει βαθιές ρίζες στο έδαφος της Ελληνικής Ιστορίας και Κοινωνίας και θα συνδέεται άμεσα με τις ανάγκες του Έθνους και του Ομοιογενούς Λαού του (του «ετερόκλητου όχλου», όπως τον αποκάλεσε η τυχοδιωκτική συμμορία των εθνομηδενιστών και των πατριδοκάπηλων που κυβερνά σήμερα αυτόν τον Τόπο).
Τα πρόσφατα σκιρτήματα αντίθεσης και αντίστασης του Ελληνικού Λαού, που διαδήλωσε την ανοιχτή άρνησή του στην ξεκάθαρα προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, αποτελούν, σαφώς, ένα ελπιδοφόρο σήμα αντιστροφής της ασφυκτικής ατμόσφαιρας της άνευ όρων παράδοσης ή παθητικής συναίνεσης στις «αναγκαιότητες» της ξένης εξάρτησης, της οικονομικής εξαθλίωσης, της πλήρους αποικιοποίησης της Χώρας και των κατοίκων της. Αυτό, από μόνο του όμως, είναι ανεπαρκές.
Απαιτείται όλοι εκείνοι οι Έλληνες, οι οποίοι συνειδητοποιούν το πρόβλημα της σημερινής υποδουλωτικής κατάστασης σε όλο το μακάβριο εύρος του, να συμπράξουν άμεσα και με αγωνιστική διάθεση τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ Σημαντικό πολιτικό πόλο έλξης της Ελληνικής Αντίστασης απέναντι στους δυνάστες της Χώρας. Καθώς ο χρόνος λιγοστεύει και όχι μόνο λειτουργεί υπέρ της αδράνειας, αλλά πολύ περισσότερο δίνει «ανάσες» στο καθεστώς της συνεχούς μειοδοσίας, το οποίο είναι ιδιαίτερα ενεργητικό στην δημιουργία μηχανισμών και σχεδίων καταστολής και αποπροσανατολισμού απέναντι στους βασανιζόμενους και κοροϊδευόμενους απ’ αυτό, η πολύπλευρη και ουσιαστική ενίσχυση και συστράτευση στις τάξεις του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αποτελεί απαραίτητο και πρωταρχικό πολιτικό καθήκον για κάθε Συνειδητοποιημένο Έλληνα Πατριώτη που φλέγεται από τον Ευτυχή Πόθο της Νέας Απελευθέρωσης της Χώρας. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/sustrateush-me-thn-chrush-augh#ixzz5hOOJXztA