Η Βουλευτής Β΄ Αθηνών της Χρυσής Αυγής, Ελένη Ζαρούλια τοποθετήθηκε σήμερα στην ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας για την ημέρα της γυναίκας, τονίζοντας την θέση και τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει η γυναίκα στην Ελληνική κοινωνία.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία:
Για εμάς τους Έλληνες Εθνικιστές η γυναίκα γιορτάζει όλο τον χρόνο και όχι μόνο μία ημέρα που δημιούργησαν κάποιοι για λόγους καταναλωτικούς. Η γυναίκα σήμερα βάλλεται από παντού και είναι πιο ευάλωτη από ποτέ διότι δεν μπορεί παρά και αυτή να ακολουθήσει την παρακμή των μοντέρνων καιρών. Έτσι εκεί που υποτίθεται ότι είχε κερδίσει κάποια κεκτημένα μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι, βλέπει σήμερα, στην εποχή του άκρατου φιλελευθερισμού, όλοι οι αγώνες της να πέφτουν στο κενό και να ακολουθεί την κοινή μοίρα όλων των συνανθρώπων μας με την υποβάθμιση και εκμετάλλευση εις ό,τι αφορά τον τομέα της εργασίας.
Ο εξευτελισμός της ηθικά και κοινωνικά είναι ασύλληπτος από την ψευτοθολοκουλτούρα των διεθνιστών, αυτών που δεν πιστεύουν σε τίποτε. Έτσι βλέπουμε τη γυναίκα, η οποία δίνει τη ζωή, να καταργείται και να μετατρέπεται σε «γονέα 1», «γονέα 2»!
Μιλώντας σήμερα για τη γυναίκα, επιθυμώ να αναφερθώ σε μία γυναίκα- πρότυπο, γιατί το παράδειγμα μετράει πάνω απ’ όλα. Θα σας μιλήσω για την αδελφή του Παύλου Μελά, του ήρωα που θέλουν οι εθνομηδενιστές να λησμονήσουμε και τον διαγράφουν από τα βιβλία της ιστορίας, την Άννα Μελά Παπαδοπούλου.
Η Άννα Μελά Παπαδοπούλου ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Μιχαήλ Μελά και της Ελένης Βουτσινά. Ο θάνατος του αδελφού της Παύλου Μελά στη Μακεδονία στις 13 Οκτωβρίου του 1904 και οι θλιβερές για την οικογένεια περιστάσεις στη συνέχεια επηρέασαν την Άννα βαθιά και καθοριστικά. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του αδελφού της Παύλου κάνει σκοπό της ζωής της την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Όταν κηρύχθηκε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος στις 11/9/1912 άφησε τα δυο της παιδιά που ήσαν στην εφηβεία με τον πατέρα τους και κατατάχθηκε στον στρατό ως εθελόντρια νοσοκόμα. Υπηρέτησε καθ’ όλη τη δεκαετία 1912 -1922, δηλαδή στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, τον Βορειο-ηπειρωτικό αγώνα, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Η εκπληκτική δράση της, αυτή που την έκανε θρύλο όχι μόνο για τους φαντάρους μας, αλλά και ολόκληρο το πανελλήνιο, ξεκίνησε στα 1912 με την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Ό,τι δεν μπορεί να πραγματοποιήσει σαν στρατιώτης το εκπληρώνει ως νοσοκόμα. Πότε στα χειρουργεία, πότε στα νυχτέρια δίπλα στους τραυματισμένους, ακολουθεί ως νοσοκόμα την εκστρατεία στη Μακεδονία και στο ενδιάμεσο των Βαλκανικών Πολέμων μένει εκεί για να βοηθήσει όσους υποφέρουν από λογής μολυσματικές ασθένειες.
Η γυναίκα που έμεινε στην ιστορία και στη συνείδηση του λαού μας ως η μάνα του στρατιώτη και γλύκανε τον πόνο του τραυματισμένου, παρηγόρησε τον ακρωτηριασμένο, διάβασε στον εγχειρισμένο το γράμμα της αγαπημένης του δεν ήταν άλλη από την αδελφή του Παύλου Μελά, την Άννα Μελά -Παπαδοπούλου, μια ψυχωμένη, δυναμική αλλά και εξαιρετικά ευαίσθητη και θρησκευόμενη Ελληνίδα.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1914 το Υπουργείο Στρατιωτικών της Κυβέρνησης της Αυτόνομης Ηπείρου τής απονέμει τον Σιδηρούν Πολεμικόν Σταυρόν. Για τη δράση της στη Σερβία κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως επικεφαλής της ελληνικής αποστολής του Ερυθρού Σταυρού, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ της απένειμε τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος τον Δεκέμβριο του 1914. Την άνοιξη του 1915 έλαβε το Σερβικό Μετάλλιο του Αγίου Ανδρέα και τον Σταυρό της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας για τις υπηρεσίες της προς τους αιχμαλώτους των Σέρβων. Στην Ελλάδα αλλά και στη Σερβία ήταν η πρώτη γυναίκα που της γινόταν αυτή η τιμή. Έλαβε ακόμη και το Αργυρούν Μετάλλιον Αρετής και Αυτοθυσίας υπό της Ακαδημίας Αθηνών.
Κατά τη μεταπολεμική περίοδο ασχολήθηκε με τα τεράστια προβλήματα των προσφύγων από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αγωνίστηκε για την αντιμετώπιση της φυματίωσης που μάστιζε τους πρόσφυγες αλλά και τους απόστρατους μαχητές των πολέμων. Συνέβαλε στην επέκταση του Νοσοκομείου Νοσημάτων Θώρακος «Σωτηρία», οργάνωσε την Πολυκλινική Αθηνών κοντά στην Ομόνοια και το Σωματείο «Η Πρόοδος». Για εκείνη και το έργο της έγραψε και η Αγγλίδα περιηγήτρια Μέιμπελ Μουρ. Η Άννα Μελά – Παπαδοπούλου πέθανε στην Αθήνα υποκύπτοντας και εκείνη στη φυματίωση.
Στο πρόσωπο της Άννας Μελά – Παπαδοπούλου τιμάται η Ελληνίδα γυναίκα, όπως πρέπει να είναι κάθε πραγματική, ενάρετη γυναίκα!
Σήμερα, όμως, στην εποχή της παρακμής, αυτή η γυναίκα έχει παραγκωνιστεί. Αντ’ αυτής, το πρότυπο που κυριαρχεί σήμερα είναι μία ερμαφρόδιτη ψευτομαγκίτισα, που από τη μία παριστάνει «το θύμα» και την «καταπιεσμένη» και από την άλλη νομίζει ότι είναι απελευθερωμένη, επειδή της είπαν ότι μπορεί να ξευτιλίζει το γυναικείο είδος και ότι πρέπει να είναι και υπερήφανη και από πάνω για το κατάντημα της γυναικείας φύσης.
Εμείς οι Χρυσαυγίτισσες έχουμε φωτεινά παραδείγματα γυναίκες σαν την Άννα Μελά – Παπαδοπούλου και προσπαθούμε να διασώσουμε την τιμή της σύγχρονης Ελληνίδας γυναίκας μέσα στα χρόνια της παρακμής που ζούμε.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/elenh-zaroulia-gia-tous-ellhnes-ethnikistes-h-gunaika-giortazei-olo-ton-chr#ixzz5hbHFxDDw