Άρθρο του “Μυρμιδόνα” στην “Εμπρός”. Διαβάστε το νέο άρθρο του “Μυρμιδόνα” στην “Εμπρός” που κυκλοφορεί.
Σήμερα, όλα βρίσκονται υπό αμφισβήτηση, για να το πω κομψά. Ιδεολογίες, πολιτικές και θεσμοί. Όλο το «matrix» γύρω μας λυγίζει από το βάρος διαφθοράς και αυταρχισμού.
Όποιος δεν αρέσει στο σύστημα, στο καθεστώς που κυβερνά με την αναισθησία και χοντροπετσιά των απόλυτων μοναρχών, βαφτίζεται φασίστας. Η λέξη φασισμός είναι στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων καθημερινά κι ανάθεμα κι αν ξέρει μια δεκάδα από αυτούς τι πραγματικά σημαίνει…
Όποιος πάλι αρέσει στο σύστημα, στο μαστουρωμένο από την ασυλία καθεστώς, ονομάζεται δημοκράτης. Κι ας είναι αυταρχικός, ας φιμώνει την άλλη άποψη, ας καταδιώκει, ας ψεύδεται, δέρνει, σκοτώνει, συκοφαντεί, ας δικτατορίζει σε σκέψη και πράξη, έργω και λόγω. Αν αρέσει στο καθεστώς είναι δημοκράτης.
Αυτή όμως η πρακτική αποτελεί πολιτικό καρκίνο και δεν άργησε να θανατώσει κάθε έννοια δικαίου, κράτους και φιλολαϊκής πολιτικής.
Σήμερα ελιτίστικες πολιτικοποιημένες ολιγαρχίες, όπως π.χ. η ΕΡΤ, αποφασίζει ελέω κυβερνητικής ανοχής και δικαστικής αφλογιστίας, ποιος θα παρουσιάζεται και ποιος όχι στο δημόσιο κανάλι. Αποδεικνύοντας έτσι προς πάσα κατεύθυνση, ότι αποτελεί παρασιτικό οργανισμό για την κοινωνία, αφού αντί να επιτελεί το λειτούργημα της ενημέρωσης, επιτελεί τον ακρωτηριασμό της πληροφόρησης.
Αλλά το θλιβερότερο, δεν είναι οι «νάνοι» δημοσιογράφοι. Περισσότερη θλίψη, προκαλούν οι «νάνοι» της επιβολής της τάξεως (ότι κι αν σημαίνει πια αυτό…). Είδαμε προ ημερών video με πολίτες που διαμαρτύρονται στην Πτολεμαΐδα. Όπως η δημοκρατία τους επιτρέπει!!!
Με μια ματιά βλέπει κανείς, ότι πρόκειται για ανθρώπους οικογενειάρχες και αόπλους. Που όμως φωνάζουν ψυχωμένα και μαχητικά. Απέναντι μια μεγάλη αστυνομική παράταξη, συντεταγμένα κινείται εναντίον τους, με ασπίδες και ρόπαλα. Σε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, ένας πολίτης πέφτει αναίσθητος στο έδαφος και το αίμα τρέχει άφθονο από το κεφάλι του. Οι αστυνομικοί υποχωρούν λίγο πιο πίσω.
Το πλήθος φωνάζει για ασθενοφόρο… Ένας υψηλόβαθμος αστυνομικός εμφανίζεται (προφανώς ο επικεφαλής) και οι πολίτες διαμαρτύρονται για τον αναίτιο τραυματισμό. Η κάμερα πιάνει την περιφρόνηση και το μίσος στη ματιά και στην γλώσσα του σώματος του «υψηλόβαθμου».
Και γεννιούνται οι απορίες: Ποιος είναι ο «δημοκράτης» και ποιος ο «φασίστας»; Δεν είναι δημοκράτης ο πολίτης που ασκεί το δικαίωμά, στην ειρηνική διαμαρτυρία και είναι ο/η θολωμένος από πολιτικό μίσος που διατάσει να χτυπηθεί;
Είναι «δημοκράτης» ο αστυνομικός που χτυπά με ρόπαλο, καλυμμένος πίσω από την ασπίδα, έναν άοπλο πολίτη που απλώς φωνάζει; Γιατί άραγε; Επειδή η εργασιακή του υπόσταση, τον νομιμοποιεί; Εκεί λοιπόν κατάντησαν την δημοκρατία; Να μην εξαρτάται από αξίες και θεσμούς, να μην προστατεύει τους πολίτες αλλά να εξαρτάται από την εργασιακή σχέση, ενός έναντι άλλου;
Σήμερα, όλα βρίσκονται υπό αμφισβήτηση. Υπάρχει μια μεγάλη πολιτική καταιγίδα στον ορίζοντα, τις πρώτες ψιχάλες της οποίας νοιώθουμε. Οι Εθνικιστές όμως είμαστε πουλιά της καταιγίδας.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/apories#ixzz5hlHHyDjB