Άρθρο από την εθνική εφημερίδα Εμπρός
Εξεπλάγη και εξοργίστηκε η δημοσιογραφική πλέμπα της διαπλοκής από τη δημοσιοποίηση της επιστολής μιας περιφερειακής διευθύντριας ιδιωτικής επιχείρησης, η οποία με ύφος Ναπολέοντος Βοναπάρτη καλούσε τους υφισταμένους-στρατιώτες της να χαμογελούν και να είναι ευγνώμονες επειδή απολαμβάνουν την χαρά της εργασίας για το ιλιγγιώδες ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως.
Έτυχε την επομένη της δημοσιοποίησης της επιστολής να ακούσω μια πρωινή, ραδιοφωνική εκπομπή της οποίας ο οικοδεσπότης εκδήλωνε με εξαιρετική θεατρικότητα την «ιερή» του αγανάκτηση. Λάβρος κατά της ασυδοσίας της εργοδοσίας που αντικατοπτρίζεται στην συγκεκριμένη διευθύντρια, «προστάτης» των εργαζομένων που υφίστανται τα πάνδεινα για να επιβιώσουν στις υφιστάμενες συνθήκες εργασιακής ζούγκλας. Ο στρατευμένος στο χώρο της φιλελεύθερης ΝΔ δημοσιογράφος ευχήθηκε μάλιστα -για πρώτη φορά όπως εξομολογήθηκε- η κυρία αυτή να χάσει τη δουλειά της.
Θα ήταν βεβαίως ειλικρινής η εκδήλωση της οργής του εάν ότι ευχήθηκε για την περίπτωση της «κυρίας Βοναπάρτη» το ευχόταν και για εκείνους που με ανάλογο της διευθύντριας τρόπο φέρονται σε έναν ολόκληρο Λαό. Όμως όχι! Ο κοινωνικά ευαίσθητος αυτός δημοσιογράφος αμέσως μετά το ξέσπασμα εξαπάτησης του πόπολου, υποδέχτηκε στα ερτζιανά έναν εκπρόσωπο της φιλελεύθερης συμμορίας της ΝΔ που θα ενημέρωνε τον λαουτζίκο για το οικονομικό πρόγραμμα ενός εκ των κομμάτων που είναι υπεύθυνα για τους μισθούς των 300 ευρώ, αυτούς που με φιλελεύθερο φανατισμό υπερασπιζόταν και η διευθύντρια της ιδιωτικής επιχείρησης!
Άξαφνα, ο λέων κατά της διευθύντριας δημοσιογράφος, μετατράπηκε σε κότα και μάλιστα λιράτη μπροστά στον εκπρόσωπο της ΝΔ. Εχάθη αίφνης το θάρρος, η γενναιότης, η πυγμή και η σιδηρά αποφασιστικότητα που λίγες μόλις στιγμές πριν επεδείκνυε ραδιοφωνικά κατά της διευθύντριας, υπερασπιζόμενος μετά πάθους τάχα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Βεβαίως, ούτε σαν σκέψη δεν του πέρασε να ευχηθεί να χάσουν τη δουλειά τους οι πολιτικοί απατεώνες που οδήγησαν τους μισθούς στα 300 ευρώ.
Μισό εκατομμύριο συμπατριωτών μας που έφυγαν στο εξωτερικό αναζητώντας το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία το οποίο τους αρνείται επιτακτικά το μνημονιακό Κράτος, ένα και πλέον εκατομμύριο ανέργων μιας χώρας που διατηρεί επί σειρά ετών τον υψηλότερη δείκτη ανεργίας μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκείνοι που για τον έναν ή άλλο λόγο απασχολούνται έστω και εποχικά με μισθούς που κάποτε χαρακτηρίζονταν «μισθοί Βουλγαρίας», έχουν βιώσει την ωμότητα της εργασιακής ζούγκλας της χώρας που επαίρεται πως ανήκει και θα ανήκει στην Ε.Ε. ακόμη κι αν δεν μείνει ούτε ίχνος Έλληνα σε τούτη το «ευρωπαϊκό Κράτος». Μια εργασιακή ζούγκλα την οποία ο δημοσιογράφος και το συνάφι του των «ευρωπαϊστών», συνάντησαν για πρώτη φορά στο πρόσωπο μιας περιφερειακής διευθύντριας.
Βαθιά υποκριτική συνεπώς η έκρηξη των κοινωνικά ευαίσθητων δημοσιογράφων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Διότι την ίδια στάση όφειλαν να τηρήσουν εάν ήσαν ειλικρινείς και για τις ουρές των εξαθλιωμένων στα βουλευτικά γραφεία, όπου ανταλλάσσεται η ψήφος ή και η αξιοπρέπεια ακόμη με ένα ρουσφέτι. Την ίδια στάση όφειλαν να τηρήσουν απέναντι στις συμμορίες των εργατοπατέρων του δημοσίου, που με περισσό θράσος βγάζουν ανακοινώσεις κατά της τρίτης πολιτικής δύναμης της χώρας ενώ πληρώνονται και από χρήματα Εθνικιστών. Εκεί όμως οι κατ’ επίφαση θεματοφύλακες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κλείνουν τα μάτια, επιλέγοντας συνειδητά την οδό του αυτοεξευτελισμού τους.
Ευάγγελος Καρακώστας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-ergasiakos-mesaiwnas-kai-h-anthrwpinh-ajioprepeia#ixzz5hy6RsAYl