Πολλοί επεχείρησαν να παρουσιάσουν τις δηλώσεις Τσιρώνη ως μία «γκάφα» και ως ένα «λεκτικό ατόπημα», όμως η διαχρονικότητα της εξυπηρετήσεως τουρκικών (και όχι μόνο…) συμφερόντων από τους συριζαίους μας δείχνει ότι και αυτή η δήλωση δεν ήταν απλώς «άστοχη», αλλά εξόχως προδοτική.
Σας παρουσιάζουμε, λοιπόν, ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ελληνική Γεωπολιτική στον 21ο Αιώνα», που παρότι κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια αναφέρεται επακριβώς στο περιεχόμενο των δηλώσεων του Τσιρώνη.
«Ερχόμενοι στο φλέγον ζήτημα της ΑΟΖ, οφείλουμε πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι η έκαστο κράτος έχει το δικαίωμα μονομερούς ανακηρύξεως με εσωτερικό νόμο της ΑΟΖ του σε έκταση που μπορεί να εκτείνεται έως και τα 200 ναυτικά μίλια (εφεξής ν.μ.). Στην περίπτωση που δεν υπάρχουν διαθέσιμα 400 ν.μ. (ώστε να οριοθετηθούν 200 + 200 ν.μ. από τις ξεχωριστές ΑΟΖ των δύο κρατών), τότε η διεθνής νομολογία επιβάλλει ως μέσο για την «δίκαιη διευθέτηση» την χρήση της «μέσης γραμμής», δηλαδή την γραμμή που ορίζει το μέσο της αποστάσεως μεταξύ των γειτονικών ακτών[1]. Πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις, που δεν αφορούν την περίπτωση των ελληνοτουρκικών διαφορών, μπορούν να αναγκάσουν σε αποκλίσεις από τον παραπάνω κανόνα, ώστε να επιτευχθεί μία δίκαιη λύση. Δεν αφορά, όμως, αυτό, όπως προείπαμε, τις ελληνοτουρκικές διαφορές, αφού αυτές εδράζονται αποκλειστικώς στο αν το Καστελόριζο και η Στρογγύλη επηρεάζουν ή όχι στην χάραξη των αποκλειστικών ζωνών των δύο χωρών.
Η ολιγόλογη περιγραφή των διαφορών είναι ότι η Τουρκία ισχυρίζεται ότι το σύμπλεγμα του Καστελόριζου είναι απομονωμένο και βρίσκεται πολύ κοντά στις ακτές της, συνεπώς δεν δικαιούται να συμμετάσχει στην χάραξη των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών. Αντιθέτως η Ελλάδα θεωρεί ότι το Καστελόριζο και η Στρογγύλη είναι ουσιαστικώς μία συνέχεια των Δωδεκανήσων, ανταπαντά ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση απομονωμένο, αλλά αντιθέτως είναι απλώς το μέρος ενός συμπλέγματος και επιπροσθέτως έχει οικονομική ζωή, ώστε να δικαιολογεί την συμμετοχή του στην όλη διαδικασία. Η διαφορά μεταξύ των δύο απόψεων είναι μείζονος γεωπολιτικής σημασίας, αφού βάσει της τουρκικής απόψεως οι ΑΟΖ Ελλάδος – Κύπρου δεν εφάπτονται, αλλά παρεμβάλλεται μία τουρκική ζώνη, υψίστης σημασίας. Αντιθέτως βάσει της ελληνικής απόψεως, οι ΑΟΖ των δύο ελληνικών κρατών εφάπτονται, δημιουργώντας έναν ενιαίο χώρο, ο οποίος περιορίζει την τουρκική κυριαρχία στο κατεχόμενο Βόρειο τμήμα της Κύπρου.
Η διεθνής νομολογία συντείνει στην επικύρωση της ελληνικής απόψεως, αφού «σύμφωνα με το Άρθρο 121, παράγραφος 2, της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που αντανακλά εθιμικό διεθνές δίκαιο, νησιά, ανεξαρτήτως του μεγέθους τους, απολαμβάνουν το ίδιο καθεστώς, και, κατά συνέπεια, παράγουν τα ίδια θαλάσσια δικαιώματα όπως τα άλλα εδάφη της ξηράς».[2]Συνεπώς το Καστελόριζο και τα πλησίον σε αυτό νησιά απολαμβάνουν την ύπαρξη όλων των ζωνών που μπορεί να παραχθούν, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ύστερα από αυτή τη σαφέστατη απόφαση απομένει να ερευνηθεί η έκταση του δικαιώματος και η επήρεια που αυτά θα έχουν στην συνολική οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδος – Τουρκίας. Η υπόθεση είναι ουσιαστικώς πολύ απλή, αφού η τουρκική θέση για να υποστηριχθούν τα συμφέροντά της «γείτονος χώρας» θεωρεί ότι οι Ανατολικές ακτές της Κρήτης και των Δωδεκανήσων δεν δημιουργούν ΑΟΖ, σχήμα οξύμωρο φυσικά, αλλά αναγκαίο για την υπεράσπιση των τουρκικών θέσεων, αφού η ΑΟΖ που παράγουν οι ανατολικές ακτές της Κρήτης και των Δωδεκανήσων[3], αποδεικνύουν ότι το Καστελόριζο και η Στρογγύλη δεν είναι ούτε «απομονωμένα», ούτε στην «λάθος πλευρά των συνόρων», όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι για να δικαιολογήσουν την θέση τους.»
Ύστερα από το παραπάνω απόσπασμα, λοιπόν, γίνεται σαφές ότι οι δηλώσεις Τσιρώνη που «διώχνουν» το Καστελόριζο από το Αιγαίο και το τοποθετούν στην Ανατολική Μεσόγειο είναι βούτυρο στο ψωμί της τουρκικής προπαγάνδας που αυτή τη στιγμή σκοπεύει στους υδρογονάνθρακες της Κύπρου.
[1] Χαράσσοντας τη «μέση γραμμή» – Άρθρο της Δίπλας Χαριτίνης, καθηγήτριας Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στην εφημερίδα «Το Βήμα»: Δημοσίευση 16 Ιανουαρίου 2011 – Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=378487
[2] Maritime Delimitation and Territorial Questions between Qatar and Bahrain, Merits, I.C.J. Reports 2001, σελ. 97, παρ. 185
[3] Χρήστος Λ. Ροζάκης – «Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και το Διεθνές Δίκαιο» – Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 2013, σελ. 43
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pws-h-dhlwsh-tsirwnh-gia-to-kastelorizo-ejuphretei-ta-tourkika-sumferonta#ixzz5j5xHbVXf