Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Η Πολιτική Φιλοσοφία γεννήθηκε από του Προγόνους μας στον αρχαίο κόσμο και σχηματοποιήθηκε περαιτέρω κατά τον Μεσαίωνα, την Μεταρρύθμιση και τον Διαφωτισμό. Σύμφωνα με τον Ζαν Μποντέν, τον μεγάλο Γάλλο πολιτικό φιλόσοφο του ΙΣΤ’ αιώνος, νομομαθή και σπουδαίο θεωρητικό της Κυριαρχίας (ο οποίος υπήρξε κληρονόμος των συμπατριωτών του Μεσαιωνικών Δικαστών, των φημισμένων légistes) στο πόνημά του «Έξη βιβλία της δημοκρατίας» (1576), η πηγή της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας ενυπάρχει στην απεριόριστη κυριαρχία του ηγεμόνα, απόλυτη και διαρκή, διαμορφωμένη ανάλογα με την παπική απολυταρχική εξουσία.
Αυτή η προσέγγιση σχηματοποιεί την έννοια μιας «πολιτικής θεολογίας» που βασίζεται στην ιδέα ενός ανώτατου πολιτικού οργάνου – ενός τρομακτικού «Λεβιάθαν» κατά τον Τόμας Χομπς, τον ΙΖ’ αιώνα- επιφορτισμένου με τον έλεγχο του σώματος, του πνεύματος και της ψυχής των μελών του Λαού. Τούτη λοιπόν η «πολιτική θεολογία» ενέπνευσε το ενοποιημένο και συγκεντρωτικό κράτος-έθνος, το οποίον εξ αρχής δεν ανέχθηκε ούτε την ύπαρξη άλλης τοπικής εξουσίας, ούτε την ισονομία με τις γειτονικές του χωρικές δυνάμεις. Αναπτύχθηκε μέσω της διοικητικής και δικαστικής ενοποίησης, της καθολικής εξάλειψης των ενδιάμεσων φορέων (που αποκηρύχθηκαν ως φεουδαρχικοί, ως ξεπερασμένοι) και της συνακόλουθης κλιμακωτής εξάλειψης όλων των τοπικών πολιτισμών.
Τελικώς, το κράτος μετεξελίχθηκε έτσι σε απολυταρχική μοναρχία, σε επαναστατικό ιακωβινισμό και κατόπιν στις ποικίλες μορφές του συγχρόνου ολοκληρωτισμού. Αλλά επίσης οδήγησε και σε μια άχρωμη και άοσμη ολιγαρχική «δημοκρατία χωρίς πολίτες», στην οποία δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ της αναγκαστικά εξατομικευμένης κοινωνίας των πολιτών και του διαχειριστικού κράτους. Σε αυτό το σύγχρονο «απολίτικο» και «πολιτικά ορθό» πρότυπο της απρόσωπης κοινωνίας των ατόμων-πολιτών, ο Λαϊκός Εθνικισμός αντιπαραθέτει την αριστοτελική κληρονομιά του Ιωάννη Αλθούσιου κατά τον οποίον «η πηγή της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας βρίσκεται στην αυτονομία», όπου το κράτος οριοθετείται πρωτίστως «ως συνομοσπονδία οργανωμένων κοινοτήτων και πολλαπλών πολιτικών αφοσιώσεων και υποταγμάτων».
Από αυτήν την άποψη, (η οποία ενέπνευσε τόσον αυτοκρατορικές όσο και ομοσπονδιακές κατασκευές), η ύπαρξη μιας αντιπροσωπείας κυρίαρχων δυνάμεων στην πολιτική δομή δεν οδηγεί ποτέ τον λαό στην απώλεια της ικανότητάς του να δημιουργεί ή να καταργεί νόμους. Στις διάφορες οργανωμένες συλλογικότητες, οι διαρθρωμένοι λαοί (ή τα «κράτη») είναι το τελικό αποθετήριο της κυριαρχίας. Οι ηγεμόνες είναι υπεράνω του κάθε πολίτη ξεχωριστά, αλλά πάντοτε υποτάσσονται στη «Γενική Βούληση», την οποίαν εκφράζει το σώμα των πολιτών (οπότε αποκτά κορυφαία σημασία το κριτήριο καθορισμού του πολίτη).
Η αρχή της «συνεπικουρικής αποκεντρώσεως» κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα Δημόσιας Διοίκησης και Ελέγχου. Συνεπώς η ελευθερία μιας συλλογικότητας διόλου δεν είναι αντίθετη με την διαμοιρασμένη κυριαρχία στο επίπεδο των αυτοδιοικήσεων. Έτσι τελικά, η Πολιτική δεν περιορίζεται στενά στο επίπεδο του συγκεντρωτικού κράτους. Ως «δημόσιο πρόσωπο» που διενεργεί το «δημόσιο πράγμα» γίνεται κατανοητό και ορίζεται ένα σύνολο ομάδων, οικογενειών και ενώσεων, τοπικών, περιφερειακών, εθνικών ή υπερεθνικών συλλογικοτήτων. Η Πολιτική δεν αρνείται αυτήν την οργανική συνέχεια, αλλά τουναντίον προσλαμβάνει από αυτήν την ουσιωδέστερη υποστήριξή της.
Η πολιτική ενότητα απορρέει από μιαν εκ προοιμίου αναγνωρισμένη ποικιλομορφία, δηλαδή η αληθής Πολιτική οφείλει να παραδεχθεί ότι υπάρχει ούτως ή άλλως κάτι το εγγενώς «αδιαφανές» στον κοινωνικό ιστό. Η τέλεια «Διαφάνεια» της κοινωνίας είναι ένας σοσιαλφιλελεύθερος κούφιος λόγος, είναι μια αντι-ιστορική ουτοπία (που ξεπήδησε αρχικά στις ΗΠΑ μετά τον Β’ Μεγάλο Πόλεμο με τους νεωτερισμούς της «Ανοιχτής Διακυβέρνησης» και κλιμακώθηκε με την ανάπτυξη της τεχνολογίας), η οποία δεν ενθαρρύνει στην πράξη την δημοκρατική επικοινωνία. Αντιθέτως, αποτελεί ένα εύηχο ψευδεπίγραφο που ευνοεί την ολοκληρωτική επιτήρηση εκ μέρους των Διεθνών Επικυριάρχων και των κατά τόπους οργάνων τους, επάνω στους ομογενοποιημένους ατομιστικούς υπηκόους των υποτελών οχλολαών τους.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pujida-idewn-h-politikh-episthmh-upo-to-prisma-tou-ethnikismou-b-meros#ixzz5jSa03ONt