(Διαχρονικό κείμενο του Γ. Δημητρακόπουλου, Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού)
Τέτοιες ημέρες του 1952 εκτελέσθηκε ο κομμουνιστής Μπελογιάννης. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι, ας κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή…
Ο Νίκος Μπελογιάννης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα από το Παραπέτασμα τον Ιούνιο του 1950, με αποστολή την ανασυγκρότηση των διαλυμένων οργανώσεων του παρανόμου ΚΚΕ. Λίγο αργότερα συνελήφθη και μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ παρεπέμφθη σε δίκη, για παράνομη κομμουνιστική δραστηριότητα, βάσει του Α.Ν. 509/1947. Κατεδικάσθη εις θάνατον, αλλά ανακοινώθηκε ότι η ποινή δεν θα εκτελεσθεί. Όμως, στις 16 Νοεμβρίου 1951 ανακαλύπτονται γιάφκες με ασύρματους, στις περιοχές Καλλιθέας και Γλυφάδος και ο Μπελογιάννης – παρεπέμφθη σε νέα δίκη, αυτή την φορά με την κατηγορία της κατασκοπείας.
Η νέα δίκη άρχισε στις 15 Φεβρουαρίου 1952 και ολοκληρώθηκε την 1η Μαρτίου. Η απόφαση ήταν καταδίκη εις θάνατον για τον Μπελογιάννη και τους υπολοίπους επτά κατηγορουμένους.
Αλλά, στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε, σε αναμονή της απόφασης του Συμβουλίου Χαρίτων που είχαν προσφύγει οι θανατοποινίτες, ο κομμουνιστής Νίκος Πλουμπίδης απέστειλε ανοικτή επιστολή στον Τύπο (συνοδευόμενη από τα δακτυλικά του αποτυπώματα, για επιβεβαίωση) στην οποία αναφέρει ότι αυτός ήτο ο επικεφαλής του παρανόμου μηχανισμού κι όχι ο Μπελογιάννης, προσφερόμενος να παραδοθεί στις αρχές για να δικασθεί!
Άλλες όμως ήταν οι βουλές του ΚΚΕ!
Διαβάστε την συνέχεια στο ethnikismos.net