Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
-Η αίθουσα τελετών του Πανεπιστημιακού ιδρύματος ήταν γεμάτη από ό,τι πιο «εκλεκτό» διέθετε η χώρα. Πολιτική ηγεσία, βιομήχανοι και χρηματιστές, διευθυντές τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων. Η εκδήλωση της ημέρας εκείνης είχε ιδιαίτερη σημασία. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι, πολιτικοί αντίπαλοι, που μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ήταν έτοιμοι να βγάλει ο ένας τα μάτια του άλλου, αντάλλαζαν χειραψίες και φιλικά κτυπήματα στον ώμο! Σε ένα σημείο της εκδηλώσεως, που όλοι έλεγαν ότι είχε μεγάλη επιτυχία, ακούστηκαν ξαφνικά κάπου από έξω κάποιοι υπόκωφοι κρότοι. Δεν έδωσε κανένας σημασία. Λίγο μετά η αίθουσα της συνεδριάσεως άνοιξε και ένας καλοντυμένος μεσόκοπος ψιθύρισε κάτι στ’ αφτί ενός από τους επισήμους. Σε λίγα λεπτά οι ψίθυροι είχαν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται και να απλώνεται πάνω από την αίθουσα ένα σύννεφο ανησυχίας. Η ανησυχία στην συνέχεια έγινε φόβος και ο φόβος τρόμος! Κάποιοι είχαν καταλάβει τον χώρο του Πανεπιστημίου. Ποιοι να ήταν άραγε; Την απορία τους ήλθε να λύσει ένας νέος άνδρας με γαλάζιο πουκάμισο, που μπήκε συνοδευόμενος από μία ομάδα συντρόφων του λίγη ώρα αργότερα στην αίθουσα. Δεν είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους με μαντήλια, ούτε φορούσαν κουκούλες. Αντίθετα, είχαν βήμα ίσιο και σταθερό και βλέμμα που κοίταζε ψηλά, που δεν καταδεχόταν καν να κοιτάξει τα πρόσωπα όσων ήσαν συγκεντρωμένοι σε αυτήν την αίθουσα. Ο επικεφαλής της ομάδος, που είχε καταλάβει το Πανεπιστήμιο, μέσα στο οποίο την ημέρα εκείνη βρισκόταν ολόκληρη η εξουσία αυτής της χώρας, ανέβηκε στο βήμα και με σταθερή δυνατή φωνή είπε:
«Εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους, εν ονόματι της Ελληνικής Ιστορίας, εν ονόματι των Μεγάλων Νεκρών του Γένους μας, σας κατηγορώ ότι είσθε ένοχοι για το ηθικό κατάντημα του λαού μας. Για την ανέχεια, για την παρακμή, για την φτώχεια, για τους νέους που πεθαίνουν κάθε βράδυ στους δρόμους με μια σύριγγα καρφωμένη στο χέρι. Σας κατηγορώ γιατί στην χώρα που γεννήθηκε ο πολιτισμός εσείς εγκαταστήσατε ένα φρικτό βασίλειο του κέρδους. Σας κατηγορώ γιατί εκμεταλλευτήκατε τον ιδρώτα του λαού για να πλουτίσετε και γιατί πάνω απ’ όλα ξεπουλήσατε τα Εθνικά Δίκαια της Ελλάδος. Γιατί προσπαθήσατε να βάλετε μια απέραντη γκρίζα ταφόπετρα επάνω στο όνειρο πέντε ολόκληρων αιώνων ενός ολόκληρου λαού, την Μεγάλη Ιδέα. Γιατί υποδουλώσατε την χώρα μας στους ξένους και γιατί δώσατε κομμάτια της Ελληνικής γης στην εξουσία των ξένων αφεντών σας. Σας κατηγορώ γιατί καταντήσατε την Ελλάδα στην κατάσταση που βρίσκετε σήμερα, γιατί αφαιρέσατε από την ψυχή του λαού μας κάθε Ιδανικό, κάθε Πίστη, κάθε όραμα για το μέλλον…»
Ενώ ακόμη βρισκότανε ο ομιλητής στο βήμα, ακούστηκαν πυροβολισμοί. Η μάχη ήταν άνιση και δεν κράτησε πολύ. Όταν τέλειωσε 23 νέοι με γαλάζια πουκάμισα βρισκόντουσαν νεκροί γύρω από τον χώρο του Πανεπιστημίου. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν βγάλει έκτακτα παραρτήματα με θριαμβευτικούς τίτλους: «Η δημοκρατία νίκησε», «η φασιστική απειλή εξουδετερώθηκε», οι επίσημοι βγήκαν ανακουφισμένοι από την αίθουσα και όλα πήραν τους κανονικούς τους ρυθμούς…
-Όλα τα παραπάνω δεν συνέβησαν ποτέ. Αποτελούν μία φανταστική ιστορία, που όμως δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Ίσως σε κάποιους να θυμίσουν κάποια πρόσφατα γεγονότα με κάποια κατάληψη και ομηρία, που πρωταγωνιστές της ήταν από την μια μεριά κάποιοι όμηροι, που στην συνέχεια δήλωναν ότι δεν είναι όμηροι! Κάποια εξουσία, που δεν είδε κανένα αδίκημα! Και κάποιοι «επαναστάτες», που έφυγαν ανενόχλητοι χωρίς κανείς να τους εμποδίσει… Ανάμεσά τους εκλεκτοί γόνοι της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξεως (Λ.Μ.Α.Τ. για να θυμηθούμε και τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη), τέκνα επιφανών της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας του τόπου. Όπως γνωρίζετε, το κράτος δεν επενέβη και όλη αυτή η ιστορία απέδειξε ότι κατ’ ουσίαν στην Ελλάδα δεν υπάρχει κράτος, υπάρχουν απλά μηχανισμοί εξουσίας περιορισμένης χρήσεως… Για να υπάρχει κράτος με την κυριολεξία του όρου πρέπει να υπάρχει πλήρης Eθνική Eλευθερία και αυτό το πράγμα δεν υπάρχει.
–Στην προαναφερόμενη πραγματική ιστορία το «κράτος» δεν επενέβη γιατί έπρεπε λέει να σεβαστεί το άσυλο! Η λέξη άσυλο έχει διπλή σημασία στην σημερινή τουλάχιστον χρήση της Ελληνικής γλώσσας. Η μία πράγματι αφορά έναν χώρο απαραβίαστο, που πρέπει να γίνει σεβαστός. Η άλλη χρήση της λέξεως αφορά έναν χώρο, στον οποίο βρίσκονται κάποιοι που δεν μπορούν για λόγους προφανείς να ζήσουν έξω από το άσυλο… Απόλυτα σχετική με την δεύτερη αυτή σημασία της λέξεως και η έκφραση του λαού μας: «Αυτός είναι για το άσυλο…».
Με αφορμή, λοιπόν, τα όσα πρόσφατα έγιναν, που απλά αποτελούν επιβεβαίωση των όσων καθημερινά γίνονται, σκέπτομαι μήπως τελικά ολόκληρη η χώρα μας δεν είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο άσυλο; Ένα άσυλο στο οποίο κάποιοι παριστάνουν τους ηγέτες αυτής της χώρας, ενώ δεν είναι. Ένα άσυλο, στο οποίο κάποιοι παριστάνουν τους ευεργέτες και τους ανθρωπιστές, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο… Ένα άσυλο μέσα στο οποίο ένας ολόκληρος λαός πιστεύει ότι η δική του θέληση κυβερνά, ενώ στην πραγματικότητα ζει κάτω από καθεστώς μιας στυγνής τυραννίας. Ένα άσυλο, τέλος, μέσα στο οποίο πρέπει απαραίτητα να υπάρχουν και κάποιοι που να παριστάνουν τους επαναστάτες και οι οποίοι πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν και γι’ αυτό αποτελούν προστατευόμενο είδος του συστήματος.
Όλα αυτά αναλογιζόμενος θυμήθηκα την προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που μαρτύρησε στα χέρια Τούρκων και Εβραίων, που είχε πει ότι στην αρχή θα έρθει ένα ψευτορωμαίικο και μετά θα έλθει η Ελλάδα.
Ν.ΚΟΡ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/mia-fantastikh-istoria#ixzz5kcwrSrxI