Άρθρο από την εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Η ιδέα ότι η οικονομική ανταλλαγή -από τον «αντιπραγματισμό» (την ανταλλαγή προϊόντων) έως τη σύγχρονη αγορά- πάντα ρυθμίζεται με την αντιστοίχιση της προσφοράς και της ζήτησης, από την επακόλουθη εμφάνιση ενός αφηρημένου ισοδύναμου (χρήματος) και αντικειμενικών αξιών (αξίες χρήσης, ανταλλακτικές τιμές, χρησιμότητα κλπ.) είναι ένα παραμύθι που εφευρέθηκε από τον φιλελευθερισμό. Η αγορά δεν είναι κάποιο «ιδανικό μοντέλο» η αφηρημένη δραστικότητα του οποίου επιτρέπει την καθολική του εφαρμογή.
Πριν να καταστεί μηχανισμός, είναι θεσμός και αυτός ο θεσμός δεν μπορεί να αποσπαστεί ούτε από την ιστορία του, ούτε βεβαίως από τους πολιτισμούς που τον έχουν δημιουργήσει. Οι τρεις μεγάλες μορφές κυκλοφορίας των αγαθών είναι η αμοιβαιότητα (αμοιβαία προσφορά δώρων, ίση ή κοινή κατανομή), αναδιανομή (συγκέντρωση και διανομή από μία μόνο αρχή) και ανταλλαγή. Αυτές δεν αντιπροσωπεύουν στάδια ανάπτυξης, αλλά πάντα συνυπήρχαν περισσότερο ή λιγότερο.
Η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη υπερτροφία της ελεύθερης αγοράς, που οδηγεί από μια οικονομία με αγορά, σε μια «κοινωνία της αγοράς». Η φιλελεύθερη οικονομία έχει μεταφράσει την «ιδεολογία της προόδου» σε μια θρησκεία ανάπτυξης: Η «όλο και περισσότερη» κατανάλωση υποτίθεται ότι οδηγεί την ανθρωπότητα στην… ευτυχία. Είναι αναμφισβήτητο ότι η σύγχρονη οικονομική ανάπτυξη ικανοποίησε ορισμένες πρωταρχικές ανάγκες ενός πολύ μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων από ό, τι παλαιότερα.
Δυστυχώς όμως είναι εξ ίσου αληθές ότι η τεχνητή αύξηση και ενίσχυση των αναγκών μέσω των σαγηνευτικών στρατηγικών του «συστήματος ψυχολογικής προώθησης των αντικειμένων» (διαφήμιση) οδηγεί εν τέλει σε αδιέξοδο. Σε έναν κόσμο πεπερασμένων πόρων, υποκείμενο στην αρχή της εντροπίας, μια κάποια επιβράδυνση της ανάπτυξης προεικονίζει σαφώς τον αναπόφευκτο ορίζοντα της ανθρωπότητας. Δεδομένου του εύρους των μετασχηματισμών που έχει επιφέρει, η εμπορευματοποίηση του κόσμου από το δέκατο έβδομο έως τον εικοστό αιώνα υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα της ανθρωπίνης ιστορίας.
Η αποσυναρμολόγηση – αποδόμηση αυτής της τερατώδους εμπορευματοποίησης θα είναι ένα από τα κύρια φαινόμενα στον εξελισσόμενο εικοστό πρώτο αιώνα. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στις παραδοσιακές ρίζες της «οικο-νομίας», [δηλαδή στο «νέμεσθαι (διαμοιράζειν) τα του οίκου»], στους γενικούς νόμους του ανθρώπινου οικοσυστήματος στον κόσμο, στους οποίους περιλαμβάνονται η οικολογική ισορροπία, το ανθρώπινο πάθος (με τον άνθρωπο ως δρών και συνάμα πάσχον, τραγικό «υποκείμενο») ο σεβασμός στην αρμονία και στην ομορφιά της φύσεως και, γενικότερα, όλα εκείνα τα μη ποσοτικοποιήσιμα στοιχεία που η οικονομική επιστήμη απέκλεισε αυθαίρετα από τους υπολογισμούς της.
Ολόκληρη η οικονομική ζωή συνεπάγεται τη διαμεσολάβηση ενός μεγάλου φάσματος πολιτιστικών θεσμίων, ιδρυμάτων και νομικών μέσων. Εμείς οι Εθνικιστές πιστεύουμε ολόψυχα ότι, σήμερα η οικονομία πρέπει να ξανατεθεί σε ένα νέο εννοιολογικό πλαίσιο, να ανασχετικοποιηθεί μέσα στην ζωή, στην κοινωνία, στην πολιτική και στην ηθική.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pujida-idewn-h-oikonomia-h-thrhskeia-tou-chrhmatos-kai-oi-agores-b-meros#ixzz5knFvHLpt