«Ο κόσμος χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων: Έναν ελάχιστο αριθμό που παράγει τα γεγονότα, μια ομάδα ολιγότερο σημαντική που παρακολουθεί την εκτέλεση τους και βοηθά στην εκπλήρωση τους και τελικώς μια μεγάλη πλειοψηφία που ποτέ δεν θα μάθει τι πραγματικά είναι αυτό που συνέβη».
Με την ανωτέρω παρατιθέμενη φράση αποκαλυπτικής ωμότητος εκφράσθηκε ο Αμερικανός Δόκτωρ Νίκολας Μάρεϋ Μπάτλερ (Nicholas Murray Butler). Ο Δόκτωρ Μπάτλερ ήταν φιλόσοφος, διπλωμάτης και εκπαιδευτικός. Υπήρξε πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Κολούμπια επί 43 έτη, πρόεδρος του «Ιδρύματος Χορηγιών της Διεθνούς Ειρήνης Κάρνεγκη» (Carnegie) στην περίοδο 1925-1945, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της «Κοινωνίας των Προσκυνητών» («Pilgrims Society») – προαγωγού της αμερικανοβρετανικής φιλίας και συμμαχίας στην περίοδο 1928-1946, μέλος του πανίσχυρου «Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων» (Council of Foreign Relations) και επικεφαλής της συστηματικής δραστηριότητος για την διάδοση της «βρετανοϊσραηλιτικής» θεωρίας. To 1931 tου απεδόθη το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη.
[Η «βρετανοϊσραηλιτική» θεωρία (δηλαδή η θεωρία κατά την οποία οι Άγγλοι και γενικότερον οι Βρετανοί φέρονται ως απόγονοι εκείνων των βιβλικών 27.290 Εβραίων, των «10 χαμένων φυλών του Ισραήλ», που είχαν αιχμαλωτισθεί το 721 π.Χ από τους Ασσυρίους επί Σαργών του Β’. Αυτοί με την πάροδο του χρόνου ανεμίχθησαν με τους Ινδοευρωπαίους Σκύθες και Σάκκες και εγκατεστάθησαν μονίμως στη Βόρειο Ευρώπη, καθιστάμενοι έτσι πρόγονοι των …Σαξόνων της Αγγλίας). Η εν λόγω θεωρία ανεπτύχθη, από τον 16o αιώνα, αποκλειστικώς από τους Άγγλους Πουριτανούς, των οποίων η εμμονοϊδεακή -έως απολύτου παραλογισμού -προσήλωση στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης τους εξώθησε στην επιστημονικά απαράδεκτη και αστήρικτη αυτήν άποψη.
Ο αγγλοαμερικανικός κόσμος κατά τον πρώιμο 20ο αιώνα αποδεχόμενος μια τέτοια διαστρεβλωμένη άποψη της ιστορίας, προσεπάθησε αποφασιστικά (καθώς τότε ένα κυρίαρχο κράτος του Ισραήλ ως ο έγκυρος εκπρόσωπος του ιουδαϊκού έθνους ήταν ανύπαρκτο) και μεθοδικά, να κατευθύνει και να διοχετεύσει σε ποικίλες πολιτικοκοινωνικές κινήσεις τις ανεξάντλητες και πολλαπλών χρήσεων οραματικές – μεσσιανικές προσδοκίες της εβραϊκής διασποράς. Αυτή βρήκε στην βρετανική αυτοκρατορία και στις ΗΠΑ τα πληρέστερα διαχρονικά εργαλεία της για την δημιουργία της επίγειας Βασιλείας του «Θεού» – Γιαχβέ, δηλαδή για την σχηματοποίηση της Παγκόσμιας Υπερ-Κυβέρνησης του Ισραήλ, του «εκλεκτού λαού», όπως αναμένεται από…. την Αγία Γραφή.]
Αρκετοί συγγραφείς συνεχίζουν έως τις ημέρες μας να καταγγέλλουν, με ολοένα και μεγαλύτερη επιμονή, ότι ευρίσκεται σε εξέλιξη μια διεθνής υπερπολιτική, «θρησκευτική» ή εσωτεριστική παγκόσμια συνωμοσία, την οποίαν οι λαοί αγνοούν παντελώς. Τα μείζονα ζητήματα και δρώμενα της ιστορίας, όπως υποστηρίζουν αυτοί οι μελετητές, αντλούνται και απορρέουν ακριβώς από τις μασονικές στοές και από τα συμβούλια των πολυεθνικών και των μεγάλων τραπεζών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Γαλλική Επανάσταση υπήρξε μια περίτεχνη και πολυεπίπεδη μασονική συνωμοσία, η οποία προετοιμάσθηκε επιμελέστατα από τις «Εταιρείες της σκέψεως» και άλλες κοινωνικές ομάδες πιέσεως, όπως εκείνες που εμελέτησε διεξοδικότατα ο Γάλλος ιστορικός της Γαλλικής Επαναστάσεως Αυγουστίνος Κοσέν (Augustin Cochin ,1876-1916 ). Μεγάλο μέρος του επιστημονικού έργου του εξεδόθη μεταθανατίως και δη σε ατελή μορφή, καθώς έπεσε στην μάχη κατά τον Α’ Μεγάλο Πόλεμο.
Ο όρος που εχρησιμοποίησε για τον τύπο του προαναφερθέντος κοινωνικού μορφώματος που τον ενδιέφερε είναι κυριολεκτικώς η «εταιρεία της σκέψεως» («société de pensée»), συνήθως μεταφραζόμενη ως «φιλοσοφική εταιρεία». Ο όρος θα ημπορούσε να αποδοθεί στην ελληνική και ως πνευματική εταιρεία. Αυτήν ορίζει ο Κοσέν ως «ένωση που δεν έχει κανένα άλλο αντικείμενο παρά να προκαλεί μέσω συζητήσεως, να ορίζει μετά ψηφοφορία, να διαδίδει με αλληλογραφία – με μια λέξη, απλώς να εκφράζει – την κοινή γνώμη των μελών της. Είναι το όργανον της [κοινής] γνώμης απομειωμένο στην λειτουργία του ως απλού οργάνου».
Ο Κοσέν κατήγετο από μια οικογένεια με παράδοση στους κύκλους του καθολικού πατριωτικού σοσιαλισμού. Ο πατριωτικός καθολικός σοσιαλισμός στην Γαλλία μετά τα μέσα του 19ου αιώνος επεδίωκε να επιλύσει το κοινωνικό πρόβλημα με την οργανωμένη φιλανθρωπία, την αδέκαστο δικαιοσύνη και την ηθική διαπαιδαγώγηση των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, ώστε αυτά να αποδεχθούν την ισχύουσα τάξη πραγμάτων.
Ο πατριώτης ιστορικός ασχολήθηκε με ότι θεωρούσε ως την «πυρηνική», την κεντρική περίοδο της Επαναστάσεως, την περίοδο της Τρομοκρατίας, και προσεπάθησε να ερμηνεύσει την ακατάσχετο και θυελλώδη δυναμική των πολιτικών γεγονότων, τις αλλεπάλληλες εσωτερικές συγκρούσεις και τις σφοδρές εκκαθαρίσεις μεταξύ των επαναστατών. Είχε την άποψη ότι με την Επανάσταση επεκράτησε σε πανεθνικό επίπεδο ένας τύπος οργανώσεως ήδη διαδεδομένης σε τοπική κλίμακα κατά την διάρκεια του Παλαιού Καθεστώτος, δηλαδή οι «Φιλοσοφικές Εταιρείες». Η έννοιά τους καλύπτει τις διάφορες λέσχες, τις τοπικές ακαδημίες, τις λογοτεχνικές εταιρείες και βεβαίως τις τεκτονικές στοές, που επολλαπλασιάσθησαν ραγδαίως στο δεύτερον ήμισυ του 18ου αιώνος και των οποίων τα μέλη συζητούσαν διάφορα κοινωνικά, οικονομικά, επιστημονικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Τα μέλη των εταιρειών διαλέγοντο ως «ίσα άτομα», απογυμνωμένα από κάθε διαφοροποιητικό στοιχείο της ισχυούσης κοινωνικής πραγματικότητος, με στόχο την έκφραση ομοφώνου γνώμης επί του θέματος το οποίον απασχολούσε εκάστοτε τα μέλη, αδιαφόρως προς το περιεχόμενο αυτής της γνώμης.
Στο δεύτερον ήμισυ του 18ου αιώνος, η ομόφωνος γνώμη των πνευματικών εταιρειών, η κατά τον Κοσέν «φιλοσοφία», εξηπλώθη και εκάλυψε ολόκληρη την κοινωνία. Στην διάρκεια της Επαναστάσεως η διαβόητος λέσχη των Ιακωβίνων ήταν η ολοκληρωμένη μορφή του πρότυπου των πνευματικών εταιρειών σε εθνικό επίπεδο.
Όπως συνέβαινε με τα μέλη των πνευματικών εταιρειών, έτσι και στην περίοδο της δημοκρατίας οι πολίτες θεωρούνται ίσοι, μετά από την αναγκαστική διαγραφή – αφαίρεση όλων εκείνων των πραγματικών (φυσικών και ιστορικών) στοιχείων που τους διαφοροποιούν στην πραγματικότητα. Αυτή η φανταστική «ισότης» λειτουργεί σε ένα ειδικώς επινοημένο επίπεδο, στην πολιτική πράξη. Στην πολιτική αυτό το οποίον ζητείται από τον λαό δεν είναι να εκφράσει αμέσως και αληθώς τα ιδιαίτερα συμφέροντα του, αλλά απλώς να συναινέσει στις βουλήσεις των κρατούντων. Δηλαδή με την ψήφο του επικυρώνει απόψεις οι οποίες έχουν δολίως και συστηματικώς προκατασκευασθεί εν αγνοία του. Η φιλελευθέρα «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» αποτελεί μίαν αλλοτρίωση – αποξένωση και «αριθμοποίηση» του ατόμου στην κοινωνία, ανάλογο με την αθεϊστική αλλοτρίωσή του από την θρησκεία.
Για να συμμετάσχει ο λαός «όλκιμος και ελατός», άρα και απολύτως εύπλαστος, στην λειτουργία αυτού του αλλοτριωτικού μηχανισμού χρειάζεται την διαμεσολάβηση των ειδικών του συστήματος, των καθεστωτικών πολιτικών. Υπάρχει λοιπόν στο κέντρο του καθεστωτικού συστήματος ένας αδίστακτος μηχανισμός που διέπεται από τις ιδικές του απάνθρωπες νομοτέλειες. Αποστολή του μηχανισμού είναι να κατασκευάζει την συναίνεση των λαϊκών μαζών και να επιβλέπει την διατήρησή της. Αποκλίσεις από την αποφασισθείσα συναίνεση και μετατοπίσεις του οχλογενετικού «κέντρου της ομοφωνίας», οδηγούν στην εξουδετέρωση όλων όσων δεν θέλουν να προσαρμοσθούν. Οι εκκαθαρίσεις του πολιτικού προσωπικού (ιδιαιτέρως χαρακτηριστικές στα κομμουνιστικά καθεστώτα) ανήκουν στον τρόπο λειτουργίας αυτού του κεντρικού μηχανισμού, ενώ αυτοί που κινούν τα νήματα είναι με την σειρά τους μαριονέτες, ανδρείκελα των Διεθνών Επικυριάρχων.
[Σημειωτέον ότι η πρώτη εργασία του ιστορικού Κοσέν δημοσιεύθηκε στο θεωρητικό όργανο της μοναρχικής γαλλικής άκρας δεξιάς, την «L’ Action Française» [A. Cochin καί C. Charpentier, «La campagne électorale en 1789 en Bourgogne», τεύχος 129 (1911)]. Το επόμενο έργο του το έστειλε με ιδιόγραφη αφιέρωση στον ηγέτη της εθνικιστικής δεξιάς Μωρίς Μπαρές (Maurice Barrés) [A. Cochin, «La crise de l’ histoire révolutionnaire, Taine et M. Aulard», Παρίσι 1909]. Μετά το θάνατο του συγγραφέως η μητέρα του, εκδότις των καταλοίπων του, έστειλε και αυτή ένα αντίτυπο [του «Les sociétés de pensée et la démocratie, étudesd‘histoire révolutionnaire», Παρίσι 1922] με αφιέρωση στον «αφοσιωμένο του φίλο» Μωρίς Μπαρές.]
Αθανάσιος Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/panoramata-mustikhs-istorias#ixzz5ktCuoDpd