Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Η τεχνολογία για τους Εθνικιστές παριστά πρωτίστως μια καθολική κινητοποίηση του κόσμου. Η τεχνολογία ενεφανίσθη από την αρχή της παρουσίας του ανθρώπου. Η απουσία εξειδικευμένων φυσικών αμυνών, ο αποπρογραμματισμός των ενστίκτων και η ανάπτυξη των γνωστικών δυνατοτήτων έχουν προχωρήσει παραλλήλως προς τον έντονο μετασχηματισμό του περιβάλλοντος.
Αλλά η τεχνολογία ρυθμίζεται πλέον εδώ και αρκετό καιρό από ποικίλες και ουσιώδεις, μη τεχνολογικές επιταγές: Από την επιβεβλημένη, την απαραίτητη αρμονία του ανθρώπου, της πόλεως και του κόσμου, καθώς και από τον σεβασμό προς την φύση ως οίκου του Όντος, από την υποταγή της Προμηθεϊκής ισχύος και την Ολύμπια σοφία, από την απόρριψη της Ύβρεως και το ενδιαφέρον για την ποιότητα παρά για την παραγωγικότητα.
Η τεχνολογική έκρηξη της νεωτερικότητος εξηγείται από την απομείωση και εν τέλει την εξαφάνιση των ηθικών, συμβολικών ή θρησκευτικών κωδίκων. Βρίσκει τις απόμακρες ρίζες της στην βιβλική επιταγή: “καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς”. «Γένεσις» («Μπερεσίτ» / «Εν αρχή» στην ιουδαϊκή βίβλο Τανάχ) 1.28. Η διπλή θεοκεντρική διάσπαση μεταξύ του «ακτίστου όντος» και του «δημιουργηθέντος κόσμου» μεταμορφώνεται έτσι σε μια διπλή ανθρωποκεντρική διάσπαση μεταξύ του υποκειμένου και του αντικειμένου, όπου το δεύτερο είναι ανεπιφύλακτα υποταγμένο στο πρώτο.
Επίσης η νεωτερικότητα έχει υποτάξει την επιστήμη (τον στοχασμό) στο τεχνολογικό δρώμενο (στο ενεργό υλικό μέρος), δημιουργώντας μιαν ολοκληρωτική, συνθετικά απαρτιωμένη «τεχνο-επιστήμη», της οποίας ο μόνος λόγος υπάρξεως είναι να επιταχύνει ολοένα και περισσότερο τον μετασχηματισμό του κόσμου. Στον 20ον αιώνα, υπήρξαν περισσότερες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις από ότι στα προηγούμενα 15.000 χρόνια. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, κάθε νέα γενιά είναι υποχρεωμένη να ενταχθεί και να λειτουργήσει σε έναν κόσμο τον οποίον δεν έχει βιώσει η προηγούμενη της γενιά.
Η τεχνολογία αναπτύσσεται ουσιαστικά ως ένα αυτόνομο σύστημα: Κάθε νέα ανακάλυψη απορροφάται αμέσως στην παγκόσμια ισχύ των Διεθνών Επικυριάρχων, γεγονός που την καθιστά πιο περίπλοκη και την ενισχύει. Οι πρόσφατες εξελίξεις στην τεχνολογία της πληροφορικής, επιταχύνουν αυτήν την συστημική ολοκλήρωση με εκπληκτικό ρυθμό, όπως καταφαίνεται από την ανάπτυξη του πασίγνωστου Διαδικτύου – Internet . Αυτό το δίκτυο δεν έχει ούτε κάποιο κέντρο λήψεως αποφάσεων, ούτε κάποιες θύρες εισόδου και εξόδου, αλλά διατηρεί και συνεχώς διευρύνει την αλληλεπίδραση εκατοντάδων εκατομμυρίων τερματικών που είναι συνδεδεμένα σε αυτό. Βεβαίως η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη. Υπακούει σε ορισμένες αξίες που καθοδηγούν την πορεία της: Λειτουργικότητα, αποδοτικότητα και απόδοση. Το κομβικό αξίωμά της είναι πολύ απλό: Όλα όσα είναι πιθανά, μπορούν να υλοποιηθούν, με την γενική πεποίθηση ότι η περαιτέρω πρόσθετη νέα τεχνολογία θα είναι σε θέση να διορθώσει τα ελαττώματα της ήδη υπάρχουσας.
Μόνον αργότερα παρεμβαίνουν η πολιτική, ο ηθικός κώδικας και ο νόμος για να κρίνουν τα επιθυμητά ή ανεπιθύμητα αποτελέσματα της κάθε τεχνολογικής καινοτομίας. Ο σωρευτικός χαρακτήρας της τεχνο-επιστημονικής εξελίξεως, ο οποίος υφίσταται περιόδους στασιμότητας αλλά ουδεμία υποχώρηση, έχει υποστηρίξει από καιρό την ιδεολογία της προόδου, αποδεικνύοντας την ανάπτυξη των δυνάμεων του ανθρώπου επί της φύσεως, αλλά και μειώνοντας τους βιοτικούς κινδύνους και τις αβεβαιότητες. Έτσι, η τεχνολογία έχει μεν δώσει στην ανθρωπότητα νέα μέσα υποστηρίξεως της ανθρώπινης υπάρξεως, αλλά ταυτοχρόνως έχει οδηγήσει σε απώλεια του σκοπού της υπάρξεως, του λόγου της ζωής, αφού το μέλλον φαίνεται να εξαρτάται μόνον από την απεριόριστη επέκταση της ορθολογικής κυριαρχίας του κόσμου.
Η προϊούσα εξαθλίωση που προκύπτει από την αντίληψη αυτήν είναι όλο και όλο και περισσότερον αντιληπτή ως η εξαφάνιση της αυθεντικής ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη. Έχοντας διερευνήσει το απείρως μικρό και στη συνέχεια το απείρως μεγάλο, η τεχνολογική επιστήμη αντιμετωπίζει τώρα τον άνθρωπο, το υποκείμενο και συνάμα αντικείμενο των δικών του χειρισμών (κλωνοποίηση, τεχνητή αναπαραγωγή, γενετική ταυτοποίηση κ.λπ.). Ο άνθρωπος καθίσταται απλή επέκταση των εργαλείων που έχει δημιουργήσει ο ίδιος, υιοθετώντας μια «τεχνομορφική» νοοτροπία που αυξάνει την τρωτότητά του.
Η τεχνοφοβία όπως και η τεχνοφιλία είναι εξίσου απαράδεκτες. Δεν είναι υπεύθυνη η γνώση και η εφαρμογή της, αλλά ο κάθε νεωτερισμός δεν είναι επιθυμητός μόνο και μόνο λόγω της καινοτομίας του. Για εμάς τους Εθνικιστές, ενάντια στον επιστημονικό αναγωγισμό, στην τεχνολογική αφηρημένη άψυχη σκέψη, στον αλαζονικό θετικισμό και στον αργόστροφο και καθωσπρεπικό «πολιτικά ορθό» σκοταδισμό, η τεχνολογική ανάπτυξη πρέπει να ακολουθεί κοινωνικές, ηθικές και πολιτικές επιλογές, καθώς και από προσδοκίες, ακολουθώντας ως κύρια αρχή την σύνεση. Για εμάς η τεχνολογική ανάπτυξη πρέπει να επανενταχθεί στο ευρύτερο πλαίσιο ενός καθολικού και απεριόριστου οράματος του κόσμου. Ενός κόσμου ιδωμένου ως ένα πολυπολικό και πολύμορφο, πανταχού παρόν σύμπαν, ως ένα παλλόμενο αρμονικό συνεχές. Ως μία πληθώρα συγκεκριμένων και ανεξαρτήτων εθνοφυλετικών συλλογικοτήτων, αλλά και των αποκλινουσών ερμηνειών της ίδιας παγκόσμιας ιδέας που απορρέουν από τις συλλογικότητες αυτές.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pujida-idewn-h-texnologikh-anaptujh-kai-o-metaschhmatismos-tou-kosmou#ixzz5mNcNUk3W