Ζούμε σε μια εποχή, σε ένα σύστημα, σε μια κοινωνία, στις οποίες οι έννοιες, οι λέξεις και τα νοήματα έχουν αποκτήσει διφορούμενη σημασία, περιεχόμενο και ετυμολογία. Ο κάθε πολίτης εκλαμβάνει την ζωή, τον κόσμο, την πολιτική, την κοινωνική πραγματικότητα, όχι όπως θα έπρεπε να τις αντιλαμβάνεται, αλλά ανάλογα με την οπτική γωνία που του παρουσιάζουν οι παντός είδους και πάσης φύσεως ισχυροί διαμορφωτές της λεγόμενης “κοινής γνώμης”.
Μπροστά στα έκπληκτα όσο και απορημένα μάτια του “κυρίαρχου λαού” παρελαύνουν ποικίλες γνωστές-άγνωστες εικόνες, με κινηματογραφική ταχύτητα, οι οποίες έχουν υποστεί τον κατάλληλο ιδεολογικό χειρισμό από την πολιτική και εκδοτική εξουσία. Μπροστά σ’ αυτήν την ταχύτατα ακατανόητη και κυρίως αντιφυσική “πραγματικότητα”, η ροή των γεγονότων των τελευταίων ετών έδειξε ότι η καταναλωτική αλλοτρίωση του παρελθόντος μετατράπηκε σε ολική απαλλοτρίωση από τις καλλιεργούμενες ψευδαισθήσεις που έσπειρε για πολλά χρόνια το μεταπολιτευτικό καθεστώς του περιβόητου “συνταγματικού τόξου”. Οι αντιδράσεις αυτής της ολικής απαλλοτρίωσης και η συνειδητοποίηση – συνταύτιση ενός ολοένα και αυξανόμενου αριθμού συμπατριωτών μας σε συσχετισμό παράλληλης πορείας με το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, οδηγεί το καθεστώς σε κινήσεις αποκάλυψης της πραγματικής ανθελληνικής και ανελεύθερης φύσης που το χαρακτηρίζει.
Έτσι, αποβάλλοντας κάθε πρόσχημα πλουραλισμού και ανεμπόδιστης διακίνησης των ιδεών, φρόντισε να δείξει το αληθινό του καταπιεστικό πρόσωπο, φυσικοποιώντας την απειλή, συντηρώντας την ξενοδουλεία, ποινικοποιώντας την διεκδίκηση της επαναφοράς της Ελληνικότητας του Τόπου. Αυτή ακριβώς η διφορούμενη σημασία (και ερμηνεία) των γεγονότων επιτρέπει στο χρόνια σαπισμένο αυτό οικοδόμημα και στους κατά καιρούς κεντρικούς θεσμικούς εκφραστές του να βαφτίζουν το κρέας – ψάρι, να μετατρέπουν το μαύρο σε άσπρο, την εθνική υποτέλεια σε “υπερήφανη πολιτική”, την κλοπή του λαϊκού μόχθου σε “κοινωνική αναδιοργάνωση”, την παρεμπόδιση λειτουργίας νομίμων και (κυρίως) εντίμων πολιτικών κομμάτων σε “προστασία της δημοκρατίας”. Τα νέα ρούχα του βασιλιά, αν και θα έπρεπε να καταδεικνύουν ακόμη περισσότερο την αποκρουστική του γύμνια, εντούτοις, διαμέσου των γνωστών συγκοινωνούντων ενδοθεσμικών του μηχανισμών (ΜΜΕ, συνδικάτα, ΜΚΟ, κόμματα) συνεχίζουν να επιχειρούν να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, να ευτελίζουν, να προσπαθούν να παρουσιάσουν συνεχώς “αναχώματα” με στόχο την διατήρηση της εξουσίας και των στενών συντηρητικών συμφερόντων που την συνοδεύουν.
Είναι ολοφάνερο ότι αυτό το καθεστώς της εθνικής προδοσίας, της λαϊκής εξαθλίωσης και της κοινωνικής αδικίας, στηρίζεται στα σαθρά δεκανίκια μιας δήθεν νομιμότητας, η οποία στην πραγματικότητα δίνει την δυνατότητα για ακόμη μεγαλύτερες εθνικές προδοσίες, σκάνδαλα και ρεμούλες που αποδεικνύουν το προφανές: ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι ακριβώς αυτή η στρεβλή ανάπτυξη μιας κατ’ όνομα μόνο δημοκρατίας. Στο παρελθόν αυτό το εξουσιαστικό σύστημα, ως μια εδραιωμένη κακοτεχνία, επιβίωνε λόγω κάποιων παροδικών και ψευδεπίγραφων επί της ουσίας παροχών, ελευθερίας και δικαιωμάτων, τα οποία η ροή των τελευταίων μνημονιακών ετών σάρωσε ολοκληρωτικά. Σήμερα, η εξουσιαστική ανθελληνική ανασύνταξη του “συνταγματικού τόξου” προτάσσει έναν κόσμο λήθης, υποταγής και συνήθειας στο “μικρότερο κακό”.
Σε αυτόν τον επιχειρούμενο και γενικευμένο συμψηφισμό και την αναζήτηση πρόθυμων συνενόχων και δούλων, Εμείς, συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε, αρνούμενοι παντοτινά την ενσωμάτωση σ’ ένα τόσο διεφθαρμένο καθεστώς. Αφουγκραζόμενοι τον απόηχο ενός ηρωικού και ιερού παρελθόντος και συνειδητοποιώντας τις ιστορικές και ηθικές ευθύνες μας για το παρόν και το μέλλον που θα έρθει, αντιλαμβανόμαστε την ουσία της ύπαρξής μας μέσα από ένα φαντασιακό ταξίδι στον χωροχρόνο. Ο σύγχρονος αγώνας στα στενά των Θερμοπυλών γίνεται και πάλι για την υπεράσπιση της Αξιοπρέπειας, της Τιμής, της Υπερηφάνειας, που μέσα από το ηθικό τους υπόβαθρο θα μας κάνουν, αργά ή γρήγορα, να κάνουμε πράξη το σύνθημα “Ζήτω η Νίκη”. Άλλωστε, οι προαναφερθείσες Αιώνιες Αξίες, όσο κι αν επιχειρήθηκε να ξεχαρβαλωθούν, να εξαϋλωθούν, να εξευτελιστούν από τους κάθε λογής κάλπικους απατεώνες και κενούς από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο, θα παραμένουν πάντοτε αμόλυντες, αγνές, ελεύθερες και σε πείσμα όσων προσπαθούν να τις πνίξουν στον βούρκο της ανυποληψίας, από την στιγμή που εκπροσωπούνται από τους Αληθινούς, τους Γνήσιους, τους Ακέραιους, δηλαδή Εκείνους που νιώθουν και κυρίως φέρονται ως Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες. Αν το μυαλό και κυρίως η καρδιά είναι ο στόχος της κυριαρχίας των εξουσιαστών, τότε η μεγαλύτερη και πιο τρομακτική απειλή γι’ αυτούς θα είναι η διατήρηση των συνειδήσεων σ’ ένα υψηλό ηθικό και πνευματικό επίπεδο. Αυτή η ευοίωνη και εποικοδομητική προοπτική είναι που θα συνεχίζει να οπλίζει τον αγώνα της παλλόμενης καρδιάς μας. Μιας Καρδιάς από Ατσάλι, η οποία γνωρίζει το Μυστικό του!
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Υ.Γ. 1η Ιουνίου 2001 – 1η Ιουνίου 2019. 18 χρόνια μόνιμης παρουσίας της στήλης το «Μυστικό του Ατσαλιού». Μια μικρή συνεισφορά στον αέναο αγώνα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για Αίμα, Τιμή, Πατρίδα, Ελευθερία, για το Αληθινό Νόημα της Ευτυχίας, για έναν Νέο Τρόπο Ζωής!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-mustiko-tou-atsaliou-gnwrizontas-to-mustiko-tou-atsaliou#ixzz5pajnICqN