Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Η διάκριση των φύλων είναι η πρώτη και βασικότερη εξ όλων των φυσικών διαφορών, καθώς το ανθρώπινο είδος εξασφαλίζει μέσω αυτής διάκρισης την συνέχισή του. Όντας σεξουαλικά διαφοροποιημένη από τις πρωτόγονες απαρχές της, κατ’ ουσίαν η «ανθρωπότητα» δεν είναι μία, αλλά δύο. Πέρα από την απλή βιολογία, η διαφορά εγγράφεται στο φύλο – αρσενικό και θηλυκό. Αυτά καθορίζουν, στην κοινωνική ζωή, δύο διαφορετικούς τρόπους αντίληψης του Άλλου και του Κόσμου, ενώ συνιστούν για τα άτομα, τον τρόπο και την διαδρομή του σεξουαλικού τους πεπρωμένου. Η ύπαρξη μιας θηλυκής και μιας ανδρικής φύσεως είναι εμφανής, πρόδηλη και αναντίρρητη.
Ωστόσο, αυτό δεν αποκλείει το γεγονός ότι τα άτομα κάθε φύλου μπορούν να αποκλίνουν από αυτές τις κατηγορίες λόγω γενετικών παραγόντων ή κοινωνικοπολιτιστικών επιλογών. Παρ’ όλα αυτά, γενικά, ένας μεγάλος αριθμός αξιών και στάσεων ζωής εμπίπτουν στις κατηγορίες των γυναικών και σε εκείνες των ανδρών: Συνεργασία και ανταγωνισμός, διαμεσολάβηση και καταπίεση, αποπλάνηση και κυριαρχία, ενσυναίσθηση και αδιαφορία, συγκεκριμένο και αφηρημένο, συναίσθημα και διαχειριστική σκοπιμότητα, πειθώ και επιθετικότητα, συνθετική έμπνευση και αναλυτική νόηση κλπ. Συνεπώς η σύγχρονη αντίληψη περί των «αφηρημένων» ατόμων, αποκομμένων από τη σεξουαλική τους ταυτότητα, είναι αντίληψη που απορρέει από μιαν αντιφυσική «αποδιαφοροποιημένη» ιδεολογία η οποία εξουδετερώνει τις σεξουαλικές διαφορές, είναι εξίσου επιζήμια για τις γυναίκες όπως ο αναχρονιστικός φαλλοκρατικός σεξισμός που για αιώνες θεωρούσε τις γυναίκες ως… «ατελείς άνδρες!».
Πρόκειται για μια διαστρεβλωμένη μορφή αρσενικής κυριαρχίας, η οποία στο παρελθόν είχε αποκλείσει τις γυναίκες από την συμμετοχή τους τον στίβο της δημόσιας ζωής, συμμετοχή που τους αναγνωρίζει σήμερα – με την τερατώδη όμως προϋπόθεση ότι θα εκποιήσουν τη θηλυκότητά τους. Ορισμένες οικουμενιστικές «ολοκληρωτικές» φεμινίστριες υποστηρίζουν ότι το αρσενικό και τα θηλυκό φύλο προέρχονται από μία κοινωνική μηχανική, αποτελούν τάχα ένα τεχνητό κοινωνικό κατασκεύασμα («δεν γεννιέται κάποια γυναίκα, γίνεται γυναίκα!»). Με αυτόν τον τρόπο, ο ανυπόστατος μοντέρνος φεμινισμός πέφτει σε μιαν αρενοκεντρική παγίδα καθώς αποδέχεται και τηρεί «καθολικές» και αφηρημένες αξίες οι οποίες, τελικώς, είναι… «ανδρικές» αξίες.
Το Κίνημα των Εθνικιστών αναγνωρίζει και αποδέχεται έναν διαφορετικό «διαφορικό φεμινισμό», ο οποίος, αντίθετα με τις ανυπόστατες περί θηλυκότητας οικουμενιστικές και διεθνιστικές θεωρήσεις, θέλει την σύγχρονη Ελληνίδα να διαδραματίσει συμμετοχικό ρόλο στον δημόσιο τομέα, αλλά και υποστηρίζει τα ειδικότερα γυναικεία δικαιώματα (το δικαίωμα στην παρθενία και το δικαίωμα στην μητρότητα, όπως οι «μοντέρνοι» αποδομητές υποστηρίζουν μονοσήμαντα το δικαίωμα στις αμβλώσεις).
Ενάντια στον αρτηριοσκληρωτικό θρησκομανή σεξισμό και στον οιονεί ουτοπισμό της αντιφυσικής ταύτισης των δύο φύλων, ο Λαϊκός Εθνικισμός αναγνωρίζει και διακρίνει τους άνδρες και τις γυναίκες, αποδεχόμενος την ισοβαρή ισονομία και την αξία της ξεχωριστής και μοναδικής φύσης τους. Το όραμά μας: Κοινωνική δραστική συνεργασία των δύο φύλων στα πλαίσια της Λαϊκής Κοινότητας, όπου το κάθε φύλο παραμένει αυτόνομο στην σφαίρα του!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pujida-idewn-gia-thn-autonomia-ths-sugchronhs-gunaikas#ixzz5pzaNnLp3