Το εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου ανοίγει τις πόρτες στον κόσμο ενός νέου πολιτικού τοπίου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την νομή της εξουσίας. Οι συσχετισμοί ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα κόμματα εξουσίας έχουν τροποποιηθεί αντιστρεφόμενοι, με το καταστάλαγμά τους να οριστικοποιείται στις 7 Ιουλίου, καθώς η βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδος της ΝΔ δείχνουν μη αναστρέψιμα. Παρατηρώντας το παρελθόν της τελευταίας δεκαετίας θα δούμε ότι φάνηκε έκδηλα το «ποιόν» του πολιτικού συστήματος.
Όλοι όσοι κυβέρνησαν, υπηρέτησαν τα εθνοκτόνα μνημόνια, με τους περισσότερους απ’ αυτούς (ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) να ξεκινούν από αντιμνημονιακές θέσεις για «να το στρίψουν» όταν τελικά ήρθαν στην εξουσία, ψηφίζοντας «δαγκωτό» τα μνημόνια. Γυρνώντας στο σήμερα, η ΝΔ «κρύφτηκε» στην ασφάλεια που της προσφέρει η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έκανε «σημαία» τα Εθνικά θέματα και ιδίως το «μακεδονικό» (για ευνόητους λόγους), δεν τα ανακάτεψε και δεν τα χρησιμοποίησε στο «πόκερ» της προεκλογικής τράπουλας. Ο ΣΥΡΙΖΑ νόμιζε ότι θα ξεπεράσει τους κλυδωνισμούς με την φόρμουλα «η εξαιρετική Συμφωνία των Πρεσπών αλλάζει την πολιτική γεωγραφία της περιοχής και φέρνει την ευημερία». Ως απόλυτα υπάκουο μαντρόσκυλο, έκανε ό,τι του έλεγαν οι ευρισκόμενοι στις ΗΠΑ και την ΕΕ εντολείς του απέναντι στην Άγκυρα, τους διεθνείς οργανισμούς, σε όλα τα ανοιχτά θέματα.
Τα αηδιαστικά και εμετικά αποφθέγματα, όπως «μοντέλο Πρεσπών και στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις», «μην είμαστε μοναχοφάηδες», «το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο», κ.λπ. έδειχναν την κατεύθυνση ενδοτισμού και ξενοδουλείας (και) της «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης. Βεβαίως, η οργή του κόσμου αφορούσε κι άλλα θέματα, όπως την αλαζονεία, την ολοφάνερη κοροϊδία, τα ασύστολα ψέματα, την ανικανότητα, την μίζερη προχειρότητα, την συστηματική διάλυση της Χώρας και του κρατικού μηχανισμού, τους χαοτικούς πειραματισμούς στην παιδεία, τις πλημμύρες στην Μάνδρα και τις πυρκαγιές στο Μάτι κ.λπ. Ο Τσίπρας και οι αυλικοί του νόμιζαν ότι θα καλύψουν την διαφορά με επιδόματα της τελευταίας στιγμής, θεωρώντας τους Έλληνες ως σύγχρονους ιθαγενείς που δελεάζονται από τα «καθρεφτάκια» των αποίκων. Τους γύρισε όμως μπούμερανγκ, καθώς τα ίδια είχε πάθει και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου στις ευρωεκλογές του 2014, με τα τότε «ψίχουλα» στους συνταξιούχους.
Έτσι, λοιπόν, κατέρρευσαν με πάταγο και οι καλλιεργούμενοι μύθοι για τον… «άχαστο», τον «μεγάλο παίχτη», τον «άριστο τακτικιστή» Τσίπρα. Από την άλλη μεριά, η ΝΔ δεν πρόκειται να λάβει καμία δέσμευση για τα Εθνικά θέματα, με την (προδοτική) Συμφωνία των Πρεσπών να αποτελεί τετελεσμένο γι’ αυτήν, καθώς είναι ξεκάθαρες οι δηλώσεις Μητσοτάκη ότι την έχει αποδεχθεί ήδη. Επίσης, το όλο πρόγραμμα της ΝΔ δείχνει (και είναι) ως μια πρόταση καλύτερης συνεννόησης με την ευρωκρατία, τις τράπεζες και τις αγορές. Είναι ολοφάνερο ότι η ΝΔ δεν προβάλλει μια διαφορετική οικονομική πολιτική, αλλά μια εναλλακτική προσέγγιση εντός του μνημονιακού ναρκοπεδίου. Κέρδισε άνετα τις ευρωεκλογές, όχι γιατί ο κόσμος πείστηκε από το πρόγραμμά της και το επίπεδο της επιχειρηματολογίας της, αλλά ως μια ψήφο τιμωρίας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι, λοιπόν, θεωρούν ότι η διαφαινόμενη νέα νίκη της ΝΔ στις εκλογές που ακολουθούν θα της αποδώσει και «λευκή επιταγή» για να πράξει ό,τι αυτή θέλει, κάνουν μεγάλο λάθος. Η κυβερνητική θητεία της ΝΔ θα έχει απέναντί της έναν ΣΥΡΙΖΑ ήδη κατάλληλα προετοιμασμένο για να επιχειρήσει να επιστρέψει ανανεωμένος και αναβαπτισμένος στις τόσο αναπαυτικές και κερδοφόρες καρέκλες της εξουσίας.
Όταν η Μπέττυ Μπαζιάνα έλεγε ότι «έχουμε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχουμε την εξουσία» ήξερε πολύ καλά τι ξεστόμιζε και τι εννοούσε. Στα 4,5 χρόνια παρουσίας του στον κυβερνητικό θώκο ο ΣΥΡΙΖΑ δούλεψε μεθοδικά, προκειμένου να δημιουργήσει εκείνες τις δομές που θα δώσουν στην διακυβέρνησή του εγγυήσεις εξουσίας, «με τόκο» που «θα εισπραχθεί» στο μέλλον. Ο «εμπλουτισμός» – αλλοίωση του εκλογικού σώματος με τις αναρίθμητες «ελληνοποιήσεις», η τοποθέτηση σκληροπυρηνικών στελεχών του στον κρατικό μηχανισμό, η αρωγή και η επιδότηση των παρακρατικών «αντιφασιστικών» συμμοριών εντός και εκτός των Εξαρχείων, η δημιουργία δικών του ΜΜΕ, όλα αυτά δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την αντίληψη πως θα αποχαιρετήσει για λίγο την κυβερνητική καρέκλα και θα επανέλθει δριμύτερος.
Με μια φοβική και ενοχική ΝΔ, η οποία στα βασικά ζητήματα Εθνικής και Κοινωνικής ατζέντας έχει ελάχιστες διαφορές από τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η ίδια είναι φορέας κοσμοπολίτικών και φιλοευρωπαϊκών ρητορικών, το έργο του ΣΥΡΙΖΑ για επάνοδο διευκολύνεται κατά πολύ. Εκτός κι αν κάποιοι είναι τόσο αφελείς, ώστε να νομίζουν ότι… μορφές όπως ο Κουμουτσάκος, ο Χατζηδάκης, ο Βαρβιτσιώτης και ο έχων ψυχολογικές εμμονές κακίας και μίσους απέναντι στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ «κολλητός» του Ψαρρά, Δένδιας, θα μπορέσουν να υψώσουν ανάστημα αναχώματος και αντίστασης στις «κόκκινες» ορδές του ΣΥΡΙΖΑ. Για κάθε Συνειδητοποιημένο Έλληνα Πατριώτη που έχει οξυμμένη την Εθνική του όραση και όσφρηση, είναι αντιληπτό ότι η μόνη σοβαρή αντιπολίτευση, τόσο απέναντι στα φοβικά σύνδρομα κατωτερότητας της ΝΔ, καθώς και τις κοσμοπολίτικες ρίζες της, όσο και απέναντι στον αριστερό εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να ασκηθεί από τους Εθνικιστές.
Γι’ αυτό και η όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένη παρουσία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και στο επόμενο Κοινοβούλιο θα συμβάλλει θετικά και σημαντικά προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/chrush-augh-akomh-pio-dunath#ixzz5rBuCjQON