Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές της 7ης Ιουλίου τόσο περισσότερο μεγαλώνει η υποκρισία του πολιτικού κατεστημένου σε σχέση με την εγχώρια καυτή πραγματικότητα. Δίπλα στην υποκρισία γύρω από την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών και την ένταση-έκταση της τουρκικής προκλητικότητας προστίθεται σταδιακά και η υποκρισία γύρω από την ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης της οικονομίας. Στην ήδη τραγική κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας, τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ γύρω από το ΑΕΠ, την παραγωγή, τις εξαγωγές, τις επενδύσεις και τον πληθωρισμό, αλλά και οι προσδοκίες των «αγορών», δείχνουν ότι ακόμη και οι αναιμικοί και ανεπαρκείς ρυθμοί «ανάπτυξης» των προηγούμενων ετών αποτελούν πλέον παρελθόν για την πορεία της οικονομίας και συνεπώς το μέλλον θα είναι ακόμη πιο δύσκολο.
Τα «καμπανάκια» από πλευράς των «θεσμών» πυκνώνουν ανησυχητικά και προετοιμάζουν το κλίμα για την επόμενη των εκλογών. Η Κομισιόν έχει ήδη προαναγγείλει για «νέες δεσμεύσεις» από πλευράς Ελλάδας το φθινόπωρο στο πλαίσιο της συζήτησης για τους δημοσιονομικούς στόχους. Επομένως, σταδιακά, μαζί με το επιδεινούμενο οικονομικό κλίμα διαμορφώνεται και ένα πλαίσιο συζήτησης περί μη επίτευξης στόχων και συνεπώς αναζήτηση νέων πρόσθετων μέτρων. Παράλληλα, σ’ όλα τα ΜΜΕ που στηρίζουν την ΝΔ υπάρχουν αρκετά άρθρα που παρουσιάζουν με μελανά γράμματα την κατάσταση της οικονομίας, χωρίς όμως να δίνουν απαντήσεις μέσω συγκεκριμένων μέτρων του προγράμματος της ΝΔ, αλλά προσπαθούν, χωρίς πειστικά επιχειρήματα, να μας πουν ότι μετά τις εκλογές «αλλάζουμε σελίδα», «μπαίνουμε στην ανάπτυξη» κτλ.
Φυσικά, όλα αυτά θα ξεχαστούν από την επόμενη κιόλας ημέρα των εκλογών, με τον Μητσοτάκη και τους υπόλοιπους νεοδημοκράτες να… ανακαλύπτουν ότι «παρέλαβαν καμένη γη» και επομένως «χρειάζονται νέα μέτρα». Η προεκλογική περίοδος που διανύουμε μας ωθεί να θυμηθούμε την γνωστή και μόνιμη τακτική των εκάστοτε κυβερνητικών κομμάτων. Δηλαδή, καθησυχασμός και υποσχέσεις πριν από κάθε εκλογές, για να ακολουθήσουν μετά απ’ αυτές τα (νέα) δυσβάσταχτα μέτρα, αφού θα «έχουμε παραλάβει καμένη γη» είτε από τους προηγούμενους είτε από τον… εαυτό τους.
Ιδού τρεις κραυγαλέες τέτοιες περιπτώσεις: α) Το 1985, την υπόσχεση για «ακόμα καλύτερες ημέρες» του Ανδρέα Παπανδρέου ακολούθησε το «πρόγραμμα λιτότητας Σημίτη». β) Το 2009, την υπόσχεση του Γιώργου Παπανδρέου για το «λεφτά υπάρχουν» ακολούθησε η έναρξη των εθνοκτόνων μνημονίων. γ) Το 2015, την υπόσχεση Τσίπρα για «κατάργηση των μνημονίων, με ένα νόμο» ακολούθησε το τρίτο και χειρότερο (μέχρι στιγμής) Μνημόνιο και η επέκταση των δεσμεύσεων σκλαβιάς μέχρι το 2060.
Γυρνώντας στο σήμερα, τα προεκλογικά προγράμματα των δύο μονομάχων δεν δίνουν καμία πειστική απάντηση στην τραγική κατάσταση των Ελλήνων και τα προβλήματα της οικονομίας. Αντιθέτως, αποτελούν ένα πλαίσιο αοριστίας και μακρινών υποσχέσεων, χωρίς βεβαίως να απαντούν στο τι ακριβώς θα πράξουν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο αοριστίας, αποφεύγουν, «όσο ο διάολος το λιβάνι», την συζήτηση γύρω από την επίτευξη ή μη των δημοσιονομικών στόχων, καθώς η οποιαδήποτε εμπλοκή τους σε αυτήν θα τους δημιουργούσε «δεσμεύσεις», οι οποίες θα τους συσσωρεύουν με δεδομένα προβλήματα μετεκλογικής ερμηνείας αυτών ακριβώς των «δεσμεύσεων». Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα λογικό να μην θέλει να εμπλακεί σε μια τέτοια συζήτηση, καθώς θα αποδείκνυε περίτρανα ότι κατά τα 4,5 χρόνια κυβερνητικής θητείας του κάθε άλλο παρά λύθηκαν τα προβλήματα της Χώρας, αφού, όπως ισχυρίζεται, «έχουμε περάσει τον κάβο»…
Παράλληλα, η «αντιπαράθεση» στις εκτιμήσεις της Κομισιόν και της Τράπεζας της Ελλάδος θα οδηγούσε σε δεσμεύσεις που δεν θέλει να τις έχει ακόμη και ως αξιωματική αντιπολίτευση, προσδοκώντας σε ένα από τα σενάρια συμμετοχής σε κυβέρνηση συνεργασίας στο (άμεσο;) μέλλον. Η ΝΔ και ο ίδιος ο Μητσοτάκης προσωπικά δεν μπαίνουν κι αυτοί στην συζήτηση, καθώς θέλουν να έχουν επίσης τα χέρια τους ελεύθερα για την λήψη μέτρων, τα οποία σε κάθε περίπτωση θα «χρεώσουν» στην «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, με την γνωστή κατηγορία-δικαιολογία ότι παρέδωσε «καμένη γη». Είναι προφανές ότι και σ’ αυτές τις εκλογές θα υπάρξουν οι γνωστές προεκλογικές αοριστολογίες, με την ερμηνεία τους απόλυτα «ανοιχτή» για την επόμενη μέρα, ώστε να δράσουν όπως τους διατάξουν, σύμφωνα με τις υποδείξεις-απαιτήσεις των δανειστών.
Ο «λογαριασμός» για την Πατρίδα και τον Λαό θα (επαν)έλθει στις 8 Ιουλίου, με σύσσωμο το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό του «Συνταγματικού τόξου» να λειτουργεί με την λογική της στρουθοκαμήλου. Επομένως, στην κλασική ερώτηση «τι θα ψηφίσεις;» η απάντηση είναι η ψήφος στην διέξοδο και την αναγέννηση της Χώρας, δια μέσου ενός Πολιτικού Κινήματος με Συνειδητοποιημένο Εθνικό και Λαϊκό χαρακτήρα και περιεχόμενο. Γι’ αυτό και η ψήφος στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις 7 Ιουλίου θα είναι μια ωφέλιμη και όμορφη ψήφος!
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-pshfos-sthn-chrush-augh#ixzz5siOeOkVY