Τα χρόνια της λεγόμενης οικονομικής κρίσης στην Πατρίδα μας ξεδιπλώθηκε η παρακμή και η σήψη τόσο του λεγόμενου ατομικισμού, στον οποίο είχε αφεθεί η πλειοψηφία των Ελλήνων, όσο και του ίδιου του πολιτικού συστήματος με την μορφή που έχει.
Η παρακμή αυτή είχε φυσικά σαν κύριο αίτιο την ιδιότυπη συμφωνία που συνάφθηκε μεταξύ ψηφοφόρων και πολιτικών οι οποίοι λειτουργούσαν στη σχέση πελάτη – προμηθευτή και αντίστροφα. Ο λεγόμενος «θυμόσοφος Λαός», χωρίς καμία ιδιαίτερη γνώση και παιδεία, ψήφιζε και συνεχίζει να ψηφίζει αλόγιστά και μαζικά λαοπλάνους πολιτικούς, οι οποίοι είχαν σπουδάσει την ικανότητα διαστροφής της πραγματικότητας και της ψευτιάς και σε συνδυασμό με ΜΜΕ υπεργολάβων παραμυθιάζουν τον Λαό με στυγνό Λαϊκισμό, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την ψήφο του ώστε από θέσεις εξουσίας να συνεχίσουν το έργο τους.
Βέβαια το να πιστεύουμε ότι ο αντίκτυπος αυτής της κατάστασης υπήρξε μόνο στον οικονομικό τομέα θα αποτελούσε παραλογισμό. Η καθημερινότητα δείχνει ότι οι Έλληνες αδυνατούν να καταλάβουν τη σημασία της ορθής Εθνικής παιδείας που πρέπει να εξασφαλίζει το Κράτος ώστε οι μελλοντικοί πολίτες του να αποτελούν μέλη μιας κοινότητας ανθρώπων ικανών να ανταπεξέλθουν σε δυσκολίες. Αδυνατεί επίσης να καταλάβει, ότι η εξωτερική πολιτική και οι διεθνείς σχέσεις, πρέπει να ασκούνται με τρόπο που εξασφαλίζουν τα συμφέροντα του Έθνους και όχι να γίνονται παιχνίδια κοινωνικής δικτύωσης από τυχάρπαστους και ανώριμους πολιτικάντηδες.
Η παρακμή συνεχίζεται στην καθημερινότητα, βλέποντας ανθρώπους σκυφτούς, θλιμμένους και σε καμία περίπτωση περήφανους να μην μπορούν να δουν το προφανές, ότι δηλαδή η μόνιμη κατάσταση παρακμής και υποδούλωσης οδηγεί στον θάνατο του Έθνους. Βομβαρδισμένοι καθημερινά από τις άθλιες προπαγανδιστικές εκπομπές των ΜΜΕ, τα οποία παρουσιάζουν καθετί αρρωστημένο ως φυσιολογικό και δημιουργώντας αισθήματα ενοχής για κάθε κακό που συμβαίνει στον πλανήτη οδηγούνται τελικά στη διαμόρφωση μιας εντελώς διαστρεβλωμένης αντίληψης θεωρώντας, είτε εκούσια είτε ακούσια, καθετί που προσβλέπει στο Έθνος, στην Πατρίδα, στη Θρησκεία ως ιδεοληπτικό Φασισμό. Η έλλειψη γνώσης της ιστορίας και η αδυναμία κατανόησης της πολιτικής πραγματικότητας, οδηγεί ελαφρά τη καρδία τους Έλληνες στις κάλπες με γνώμονα κυρίως το ατομικό τους συμφέρον.
Στη νέα εποχή, στην Ελλάδα ζουν άνθρωποι μικροί που εμπιστεύονται την τύχη τους τόσο σε δήθεν δεξιούς, επαγγελματίες πολιτικούς απατεώνες, όσο και σε νέο-αριστερούς ερασιτέχνες και επικινδύνους πολιτικάντηδες. Ο κατάλογος της πτώσης είναι μακρύς και φάνηκε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση μια διάθεση μαζοχισμού του εκλογικού κοινού, το οποίο εμπιστεύεται τους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς που δεν πρόσφεραν τίποτα παραπάνω από υποτέλεια, ανασφάλεια και οικονομικό μαρασμό.
Μέσα σε αυτό το σκοτεινό κόσμο οι σημερινοί Αγωνιστές Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες ξεπέρασαν τον εαυτό τους, με συνεχείς ενημερωτικές δράσεις για έναν σκοπό ιερό και είναι σίγουρο ότι όταν θα έρθει η ώρα να κλείσουν τα μάτια τους και να δώσουν τη δάδα στους επόμενους, θα είναι ευτυχισμένοι, γιατί έζησαν πραγματικά το θείο δώρο της πίστης και της φλόγας στα στήθη τους, αυτό που τους οδήγησε στο να είναι περήφανοι που δε λύγησαν. Θα πουν στον εαυτό τους, όπως και να έχουν έρθει τα πράγματα, ότι εκείνα τα δύσκολα χρόνια ήμουν στην τάξεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και συνεχίζω να είμαι και θα κλείσουν τα μάτια τους χωρίς να λυπούνται την ύπαρξή τους. ΤΕΛΕΥΤΑ ΑΛΥΠΟΣ (Να πεθαίνεις χωρίς λύπη)
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΟΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/teleuta-lupos#ixzz5tN2yLXtP