ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ;
Σαν κατσαπλιάδες (το “σαν” μπορείτε και να το παραλείψετε…) τα ξημερώματα της Τρίτης, ομάδα αλβανών κατέστρεψαν με με δυναμίτιδα το μνημείο του Βορειοηπειρώτη οπλαρχηγού Θύμιου Λώλη, αφού πρώτα το βανδάλισαν με βαριοπούλες.
Το περιστατικό συνέβη στο ελληνικό χωριό Κρανιά της σκλαβωμένης Β. Ηπείρου και έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά προκλήσεων του αλβανικού κράτους κατά της ελληνικής μειονότητας, με αποκορύφωμα φυσικά την ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Εθνομάρτυρα Κ. Κατσίφα στους Βουλιαράτες.
Αυτή ήταν και η δεύτερη επίθεση στο ίδιο μνημείο αλλά αυτή την φορά οι αλβανοί έγραψαν και συνθήματα στους τοίχους για την υποτιθέμενη Τσαμουριά και άλλα υβριστικά συνθήματα κατά των Ελλήνων.
Όμως και τον Μάιο του 2017, αυτοαποκαλούμενοι ακτιβιστές του «Κινήματος για τη Μεγάλη Αλβανία» μπήκαν στο μειονοτικό χωριό, κατέβασαν και έσκισαν την ελληνική σημαία και μετά ανήρτησαν σχετικό ανθελληνικό βίντεο στα social media.
Αυτός είναι ο “σεβασμός” του αλβανικού κράτους προς την ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου και αυτές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Έλληνες εκεί φυλάνε πραγματικά Θερμοπύλες, λησμονημένοι από τους γραικύλους των Αθηνών… Οι προκλήσεις των αλβανών κατά του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου αυξάνονται με ανησυχητικό τρόπο και οι ελλαδικές πολιτικές ηγεσίες δεν δείχνουν την απαραίτητη αποφασιστικότητα ώστε να προστατεύσουν τα δικαιώματα των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών.
Θύμιος Λώλης – Ένας Μεγάλος Οπλαρχηγός
Ο Θύμιος Λώλης υπήρξε από τους κορυφαίους ήρωες του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Χαρισματικός ηγέτης και εξαίρετος οπλαρχηγός. Γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Κρανιά και κατά τον Μακεδονικό Αγώνα (1904) βρέθηκε δίπλα στον Παύλο Μελά, πολεμώντας τους κομιτατζήδες Το 1912 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και οργάνωσε αντάρτικο σώμα, κατά τουρκαλβανικών συμμοριών που λυμαίνονταν την περιοχή.
Το 1914 έλαβε μέρος στον ένοπλο αγώνα που οδήγησε στην Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, που ουδέποτε εφαρμόστηκε, και τα επόμενα χρόνια ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δίκαια του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, με αποτέλεσμα το 1934 -και κατα την απεργία για τα ελληνικά σχολεία- να εξορισθεί από τις αλβανικές Αρχές.
Το 1940 βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στις επιχειρήσεις κατά των Ιταλών και μετά την κατάρρευση του μετώπου, βρέθηκε στην Αθήνα όπου συνελήφθη από Ιταλούς. Οδηγήθηκε στα Τίρανα, δικάστηκε ως συνεργός των Ελλήνων αλλά αργότερα αφέθηκε ελεύθερος.
Την περίοδο της κατοχής οργάνωσε σώμα Βουρκάρηδων, ανδρών από τα χωριά του Βούρκου των Αγίων Σαράντα, και πολέμησε κατά Ιταλών, Γερμανών και Αλβανών. Το 1944 κατέφυγε με όσους άνδρες του είχαν απομείνει στις ομάδες του Ζέρβα στην Ήπειρο. Μετά το τέλος του Β’ Π.Π. και του καταστροφικού Εμφυλίου Πολέμου, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα ζώντας φτωχικά, με μία μικρή τιμητική σύνταξη, αλλά πάντα μπροστάρης στους αγώνες για την ιδιαίτερη πατρίδα του, με αποτέλεσμα παρά τη μεγάλη του ηλικία να χαρακτηριστεί “εχθρός” του καθεστώτος Χότζα.
Πέθανε το 1961 σε ηλικία 81 ετών.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/albanoi-katestrepsan-mnhmeio-oplarchhgou-se-ellhniko-chwrio-ths-boreiou-hpe#ixzz5ub3HzBLL