Με διθυραμβικά σχόλια υποδέχτηκαν οι πάσης φύσεως χειροκροτητές της νέας κυβέρνησης το επικείμενο νομοσχέδιο που θα συζητηθεί τις προσεχείς ημέρες στη βουλή σχετικά με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αναγάγοντας το μάλιστα σε κίνηση-ορόσημο με την οποία αποδεικνύεται η αποφασιστικότητα που υποτίθεται ότι διέπει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας για να βάλει οριστικό τέλος στην ανομία και στην παραβατικότητα στους χώρους εκπαίδευσης και μάθησης.
Πριν προβούμε στον πολιτικό σχολιασμό του περιεχομένου του εν λόγω νομοσχεδίου αξίζει να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία και οι υπουργοί της ναι μεν υποστηρίζουν ότι ανήκουν στο χώρο της λεγόμενης δεξιάς, παραλείπουν όμως να αιτιολογήσουν πως είναι δυνατόν να δηλώνουν διαθεσιμότητα για την παροχή στήριξης σε πολλά νομοσχέδια που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ, υπερψηφίζοντας τα περισσότερα από αυτά. Επομένως η διαφωνία της με τον νόμο Γαβρόγλου που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προέρχεται από ιδεολογικές διαφορές ή επειδή ο υποτιθέμενος έμφυτος πατριωτισμός της δεν της επέτρεπε να συνταχθεί με τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά για λόγους σκοπιμότητας και κυρίως επικοινωνιακούς, αφού όπως αποδείχτηκε ο λεγόμενος πατριωτισμός της Νέας Δημοκρατίας πήγε περίπατο με τις υπουργοποιήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού κι άλλων μέχρι πρότινος πολιτικών αστέγων με ξεκάθαρα εθνικά επιζήμιες απόψεις.
Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση η Νέα Δημοκρατία εμφανίζει την πρόταση της με πολλαπλά ιδεολογικά πρόσημα, αγγίζοντας ακόμα και τα «άκρα», καθότι ουδέν πρόβλημα έχει να περιλαμβάνει στο νομοσχέδιο της διατάξεις τις οποίες πολλάκις έχει διατυπώσει στο παρελθόν η Χρυσή Αυγή, τόσο με αθρογραφία σε ιστολόγια κι έντυπα, όσο και από βήματος της βουλής και μάλιστα δια στόματος του ιδίου του Γενικού Γραμματέα.
Η Χρυσή Αυγή, λοιπόν, έχει προτείνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αναδιάταξη της εθνικής παιδείας και σε ό,τι αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο όχι μόνο επιμένει στην κατάργηση του αλλά, επιπλέον, προτείνει και την κατάργηση της κομματικοποίησης της εκπαίδευσης, η οποία περνά από τα τραπεζάκια των φοιτητικών παρατάξεων. Επομένως η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας περί κατάργησης του ασύλου μπορεί να ακούγεται τολμηρή, είναι όμως πρόταση που πρώτη απ’ όλους έχει διατυπώσει η Χρυσή Αυγή, αφού οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ούτε καν μπορούσαν να διανοηθούν ότι επρόκειτο να στραφούν εναντίον των ευνοημένων του ασύλου, δηλαδή τους κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς τους συνεργάτες της αριστεράς. Είναι, όμως, και πρόταση κενή ουσίας διότι η αιτιολόγηση της αρμόδιας υπουργού συνοδεύεται από τη δυνητική ευχέρεια των θεσμών να επιβάλλουν το νόμο, επιστρέφοντας έτσι τη συζήτηση σε θέματα που προκαλούν περίεργους συνειρμούς.
Ως προς το κατά πόσο εφαρμόζεται ο νόμος στην Ελλάδα είναι κάτι που δε χρειάζεται να αναλυθεί στο παρόν άρθρο. Κι αν πρόκειται επιτέλους να εφαρμοστεί, τότε οφείλει να εφαρμοστεί παντού και χωρίς καμία διάκριση, διότι πως είναι δυνατόν να επικαλούνται την επιβολή νομιμότητας εκείνοι που κρύβονται πίσω από την ασυλία που τους παρέχει η ιδιότητα τους; Συμπερασματικά, η συζήτηση για την κατάργηση του ασύλου στους δημόσιους χώρους, όπως είναι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, θα έχει νόημα μόνο όταν εισαχθεί ένα συμπληρωματικό νομοσχέδιο που θα απαγορεύει την κάλυψη ευθυνών οι οποίες βαραίνουν δημόσιους λειτουργούς, όπως είναι οι βουλευτές. Και αυτή είναι μία άποψη την οποία πρεσβεύει μόνο η Χρυσή Αυγή, γιατί μόνο οι εθνικιστές πιστεύουν στη διαφάνεια της διοίκησης και στην ισονομία χωρίς κομματικές δικλείδες ασφαλείας.