Τις τελευταίες εβδομάδες ο Ερντογάν κλιμακώνει την κατάσταση στα χωρικά ύδατα της Κύπρου στέλνοντας τουρκικά πλοία γεώτρησης και πολεμικά να αμφισβητήσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ίδια αμφισβήτηση αναμένεται και στο Αιγαίο, στην αχίλλειο πτέρνα του ελληνικού αρχιπελάγους που είναι η θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου. Το κρύβεται πίσω από την ξεκάθαρη κλιμάκωση των Τούρκων, πέραν βέβαια της στρατιωτικής ανυποληψίας που έχει οδηγήσει το δημοκρατικό τόξο τις ένοπλες δυνάμεις των δυο ελληνικών κρατών; Γιατί ενεργεί η Άγκυρα κατά αυτό τον τρόπο τώρα, αφού είναι γνωστό ότι τα υποθαλάσσια ενεργειακά αποθέματα στην Κύπρο και στο Αιγαίο έχουν πιστοποιηθεί ότι είναι εκμεταλλεύσιμα εδώ και περίπου μια δεκαετία.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να εξηγήσουν την κλιμάκωση της κατάστασης. Πρώτον, η εκλογική ήττα του κόμματος AKP στις εκλογές για τον δήμο της Κωνσταντινούπολης, μια ήττα που για πρώτη φορά εδώ και δυο δεκαετίες έθεσε υπό αμφισβήτηση την εξουσία του Ερντογάν. Δεύτερον, οι πιέσεις που δέχεται η τουρκική οικονομία μετά από μια μακρά περίοδο ανάπτυξης που την οδήγησε να είναι μέλος των 20 μεγαλυτέρων οικονομιών του κόσμου (G-20). Τρίτον, η στρατιωτική εκστρατεία στην βόρεια Συρία με πρόσχημα τους Κούρδους και την ασφάλεια των συνόρων της έχει ημερομηνία λήξης, αφού η Ρωσία που είναι σύμμαχος του Άσαντ έχει εγγυηθεί την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Τέταρτον, ο Ερντογάν βρίσκεται σε συνεχές bras de fer με την Ουάσιγκτον σχετικά με την απόφαση του να προμηθευτεί τα ρωσικά συστήματα S-400. Ιδιαίτερα αυτό το γεγονός και οι προεκτάσεις του έχει βαρύνουσα σημασία στην γεωπολιτική σκακιέρα. Η Κύπρος λοιπόν και το Αιγαίο αποτελούν το πεδίο με το οποίο ο Ερντογάν θέλει να αναβιώσει την δημοτικότητα του, αλλά κ
αι να διεκδικήσει με τον ένα ή άλλο τρόπο στρατηγικά οφέλη για την χώρα του.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι εάν από τις ενέργειες του Ερντογάν προκύπτει ένα νέο κεφάλαιο στην τουρκική γεωπολιτική, εάν όλα αυτά τα γεγονότα προετοιμάζουν την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και την ένταξη στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (Shanghai Cooperation Organization) με την Ρωσία και την Κίνα. Η Τουρκία φαίνεται να είναι πρόθυμη να εμβαθύνει τους στρατιωτικούς της δεσμούς με την Ρωσία, η αγορά των S-400 ήταν μόνο η αρχή. Επίσης είναι ορατή και μια στροφή προς την Κίνα, χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ερντογάν στο πρόσφατο ταξίδι του στο Πεκίνο στις 2 Ιουλίου αρνήθηκε να επικρίνει τους Κινέζους για την (δήθεν) καταπίεση των μουσουλμάνων Ουιγούρων της επαρχίας Σινγιάνγκ, θυμίζουμε ότι οι Ουιγούροι είναι εθνοτικά συγγενική φυλή των Τούρκων. Ο σκοπός του ταξιδιού του Ερντογάν στο Πεκίνο ήταν να κερδίσει οικονομική υποστήριξη για την αποδυναμωμένη τουρκική οικονομία, η οποία πλήττεται τους τελευταίους μήνες και από τις οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ.
Υπενθυμίζουμε ότι κινεζικές εταιρίες ήδη χρηματοδοτούν και κατασκευάζουν την νέα σιδηροδρομική γραμμή υψηλών ταχυτήτων Κωνσταντινούπολης-Άγκυρας, καθώς και ένα νέο αεροδρόμιο στην Κωνσταντινούπολη.
Είναι σύνηθες για την Τουρκία να εκμεταλλεύεται πολιτικά την Δύση και την Ανατολή, προσπαθώντας πάντα να κερδίσει το πλεονέκτημα για τα συμφέροντα της. Το ερώτημα είναι εάν τώρα ο Ερντογάν μετατοπίζεται προς μια σαφή συμμαχία με την Ρωσία και την Κίνα, διακινδυνεύοντας την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Αν ναι, η τρέχουσα διαμάχη με την Ελλάδα και την Κύπρο για τα υποθαλάσσια ενεργειακά αποθέματα θα προσδιορίσει μια τεκτονική μετατόπιση, η οποία θα δημιουργήσει τεράστια πρόκληση για τον ελλαδικό χώρο ο οποίος ήδη ασφυκτιά από το γεωπολιτικό αποτύπωμα της Τουρκίας.
Η Ελλάδα θα συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εκτός αν θέλει ή μπορεί να πολεμήσει, διαπραγματεύσεις που θα την οδηγήσουν στην αποδοχή των τουρκικών διεκδικήσεων.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xrisiavgi.com/enimerosi/view/odhgoun-thn-ellada-sthn-apodochh-twn-tourkikwn-diekdikhsewn#ixzz5voYsh1U1