Σε ποια «δεξιά» αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ και σε ποιους «σκληρούς»; Στον βουλευτή Θεοδωρικάκο, πρώην ηγετικό στέλεχος της ΚΝΕ;
Στον επικοινωνιακό πόλεμο που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση σχετικά με την απόπειρα της Νέας Δημοκρατίας να επαναθεμελιώσει μέσω του διορισμού συνεργατών της σε καίριες διοικητικές θέσεις ένα σκληρό δεξιό, αστικό κράτος, έχουν γραφτεί πολλές ανακρίβειες. Ανακρίβειες οι οποίες αδικούν τόσο τις επιλογές της νέας κυβέρνησης, όσο και τον σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό που ακολουθεί με την εναλλακτική στρατηγική διακυβέρνησης της χώρας το αυτοδύναμο κυβερνών κόμμα.
Η πρώτη αδικία αφορά τον όρο «δεξιό κράτος». Εάν με τη φράση αυτή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρεται στην προσπάθεια δημιουργίας ενός αυταρχικού καθεστώτος τότε η κατηγορία αυτή είναι τουλάχιστον αστεία, πολλώ δε μάλλον όταν προέρχεται από εκείνους οι οποίοι με τον πλέον αυταρχικό τρόπο άσκησαν εξουσία χωρίς να λάβουν υπόψη τη λαϊκή βούληση και ετυμηγορία. Από το περίφημο δημοψήφισμα του 2015 μέχρι και την άγρια καταστολή στα συλαλλητήρια του 2018 η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν λειτούργησε δημοκρατικά, αλλά ενεργοποίησε τις ίδιες καθεστωτικές δυνάμεις για να επιβάλει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις πολιτικές της. Πριν, όμως από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 είχαμε την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, κυβέρνηση η οποία ανήγαγε την παρακρατική δράση και τις πολιτικές διώξεις σε κυβερνητική πολιτική με υπερκομματικό χαρακτήρα, πρακτική την οποία χειροκρότησε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνέχισε επί ημερών της ως διάδοχος στην εξουσία.
Ένοχοι, λοιπόν, και οι δεξιοί και οι αριστεροί που σήμερα αλληλοκατηγορούνται για αυταρχισμό στον τρόπο άσκησης εξουσίας. Ένοχοι αφού μοναδικός τους στόχος και θύμα της πολιτικής τους μυωπίας ήταν και παραμένει η Χρυσή Αυγή, η οποία σε κάθε δοκιμασία έβρισκε απέναντι της ενωμένους όλους αυτούς που σήμερα παριστάνουν τους ιδεολόγους και τους δημοκράτες.
Επιπλέον, σε ποια «δεξιά» αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ και σε ποιους «σκληρούς» της Νέας Δημοκρατίας; Στον βουλευτή επικρατείας Θεοδωρικάκο, πρώην στέλεχος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδος; Μήπως στον Παπαδημούλη που εξελέγη αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου με τις ψήφους των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας; Στον Μαυρωτά του κόμματος «Ποτάμι», ο οποίος ουδέποτε έκρυψε τις ανθελληνικές του απόψεις και τάχθηκε υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, υπερψηφίζοντας την στη βουλή; Στην Γιάννα Αγγελοπούλου των olympic games του 2004 η επιλογή της οποίας ως πρόεδρος της επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων στοίχησε στη χώρα μια αμύθητη περιουσία χωρίς ποτέ να μάθει ο ελληνικός λαός πόσα κλήθηκε να πληρώσει για τις φιέστες της; Ή μήπως στην Γκερέκου, αυξάνοντας τον αριθμό των υπουργοποιήσεων στελεχών από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά την επιλογή Χρυσοχοΐδη;
Αστειότητες και μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν οι αντιδράσεις των αριστερών περί επαναθεμελίωσης του δεξιού κράτους. Η Νέα Δημοκρατία έπαψε προ πολλού να αποτελεί κόμμα της δεξιάς κι αυτό δεν είναι δική μας διαπίστωση, αλλά λογικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις επιλογές του πρωθυπουργού. Επιλογές οι οποίες έρχονται στον απόηχο της δηλωμένης υποταγής του στην ηγεμονία της αριστεράς την οποία τιμά, σέβεται, αλλά και συνεργάζεται χωρίς να αισθάνεται ντροπή για το μεγάλο ψέμα ότι θα την έδιωχνε οριστικά από τον πολιτικό ορίζοντα.
Αρτέμης Ματθαιόπουλος
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xrisiavgi.com/enimerosi/view/kubernhsh-ths-dejias-me-aristerous-prwtagwnistes#ixzz5voZRgbRv
