Το τελευταίο διάστημα πολλές διαδικτυακές αναρτήσεις και δημοσιογραφικές αναλύσεις ΜΜΕ αναφέρονται σε επικείμενη σύγκρουση των ΗΠΑ με το Ιράν, μάλιστα τα πρόσφατα συμβάντα στον Περσικό Κόλπο σταχυολογούνται ως το εμπύρευμα μιας αναμέτρησης που θα συμπαρασύρει σε πρώτη φάση όλη την Μέση Ανατολή.
Αλλά οι ΗΠΑ αλλού έχουν στραμμένη την προσοχή τους, αυτό τουλάχιστον δείχνει η συνεχώς αυξανόμενη πίεση προς την Κίνα τις τελευταίες εβδομάδες. Η διοίκηση Τραμπ δαιμονοποιεί σε καθημερινή βάση την Κίνα, προ ολίγων ημερών κατηγορήθηκε το Πεκίνο από τον αντιπρόεδρο Mike Pence για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο του νόμου «Magnitsky Act». Ο νόμος Magnitsky του 2012 επιβάλλει κυρώσεις εναντίον υψηλόβαθμων αξιωματούχων ξένων κρατών που εμπλέκονται, σύμφωνα με το αμερικανικό Κογκρέσο, σε παραβιάσεις δικαιωμάτων αναφορικά με το εθνικό και διεθνές δίκαιο, εφαρμόστηκε δε για πρώτη φορά το 2013 εναντίον 18 Ρώσων αξιωματούχων.
Ο Mike Pence σημείωσε ότι θα επιβληθούν κυρώσεις σε αξιωματούχους της Κίνας για την παραβίαση των δικαιωμάτων ενός εκατομμυρίου μουσουλμάνων Ουιγούρων της επαρχίας Σινγιάνγκ, οι οποίοι κρατούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων τους. Βέβαια η όλη ιστορία είναι ένα χονδροειδές ψέμα, στις φυλακές οδηγούνται εκείνοι οι Ουιγούροι που επιστρέφουν από τον συμμοριτοπόλεμο της Συρίας και ταυτίζονται με τους κανίβαλους ισλαμιστές της Αλ Κάιντα. Η γνωστή όμως σιωνιστική προπαγάνδα περί των Ουιγούρων επαναλαμβανόμενη στα ΜΜΕ δημιουργεί την ψευδαίσθηση μιας πραγματικότητας στο ανυποψίαστο αμερικανικό κοινό. Από την άλλη πλευρά ο εμπορικός πόλεμος του Τραμπ και οι δασμολογικές κυρώσεις εναντίον της Κίνας δεν αποδίδουν, η όλη απόρροια μέχρι στιγμής ήταν η άρνηση του Πεκίνου να αγοράζει αμερικανικά γεωργικά προϊόντα, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση Τραμπ να υποχρεωθεί να αυξήσει τις γεωργικές επιδοτήσεις για να μην καταρρεύσει αυτός ο τομέας της αμερικανικής οικονομίας.
Τα πράγματα εξελίσσονται όμως χειρότερα και επικίνδυνα από γεωπολιτική άποψη στο Χονγκ Κονγκ. Οι καθημερινές διαδηλώσεις και αναταραχές εναντίον της κινεζικής διοίκησης έχουν την δυσοσμία ξένης επιρροής και θυμίζουν την «πορτοκαλί επανάσταση» της πλατείας Μαϊντάν του Κιέβου. Το Πεκίνο δεν πρόκειται να ανεχθεί φαινόμενα τύπου Ουκρανίας και είναι βέβαιο ότι θα προχωρήσει σε βίαιη καταστολή των εξεγέρσεων, ακόμη και με στρατιωτική παρέμβαση. Μια τέτοια παρέμβαση θα καταδικαστεί από τις ΗΠΑ και την Βρετανία ως παραβίαση της συμφωνίας «1 Land, 2 Systems» (μια χώρα, δυο συστήματα) που ισχύει για το Χονγκ Κονγκ μετά την μεταβίβαση το 1997 της κυριαρχίας από τους Βρετανούς αποικιοκράτες στην Κίνα. Η συμφωνία «1 Land, 2 Systems» ισχύει έως το 2047 και εξασφαλίζει στους Βρετανούς και γενικότερα στην Δύση την δυνατότητα επέμβασης εφόσον παραβιαστεί.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ
Το σχέδιο των ΗΠΑ είναι πανταχόθεν αναγνωρίσιμο και όζει, «παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» σε δυο μέτωπα, Ουιγούροι και Χονγκ Κονγκ, με ταυτόχρονη οικονομική πίεση. Η διοίκηση Τραμπ προσπαθεί να δαιμονοποιήσει την Κίνα και να σπείρει το μίσος των αμερικανών πολιτών εναντίον της. Έχουμε να κάνουμε με μια γεωπολιτική προσπάθεια ανατροπής, τα δακτυλικά αποτυπώματα αυτής της προσπάθειας όμως είναι κάποιων άλλων που κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο. Η επιβληθείσα μετά την διάλυση του σοβιετικού μπλοκ το 1990-91 «σιωνιστική τάξη» δεν μπορεί πλέον να ελέγξει το αφήγημα της και να διατηρήσει τον παγκόσμιο έλεγχο. Η σιωνιστική ολιγαρχία για να επιζήσει χρειάζεται το χάος μιας παγκόσμιας αναμέτρησης, με δεδομένο ότι οι σιωνιστές ιμπεριαλιστές αισθάνονται μια βαθιά αποστροφή προς την Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν.
Το Χονγκ Κονγκ είναι το κλειδί της Δύσης για να ελέγξει την ανάπτυξη της Κίνας, οπότε η αποσταθεροποίηση αυτού του κρατιδίου έχει νόημα. Προφανώς υπάρχουν στο Χονγκ Κονγκ πολίτες που δεν συμπαθούν την Κίνα και τον κρατικό καπιταλισμό της κομμουνιστικής ηγεσίας της και γι αυτό διαμαρτύρονται. Αλλά αυτός ο πυρήνας πολιτών διογκώνεται σε κάτι πολύ πιο άσχημο, από την στιγμή που εξωτερικοί παράγοντες ενεργούν ως καταλύτες για σιωνιστικά οφέλη. Θυμίζουμε ότι η έξαρση των εντάσεων στο Χονγκ Κονγκ ξεκίνησε μόλις ο Τραμπ αρνήθηκε στο πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον και στους προσωπικούς του συμβούλους να κηρύξει τον πόλεμο στο Ιράν, ένεκα της κατάρριψης στον Περσικό Κόλπο ενός κατασκοπευτικού drone από τους Ιρανούς.
Το σιωνιστικό κατεστημένο πρόσφερε στον Τραμπ τον πόλεμο εναντίον του Ιράν στον δίσκο του πρωινού καφέ. Κανονικά έπρεπε να αντιδράσει όπως οι προκάτοχοι του στην κρίση της Λιβύης και Συρίας, τουτέστιν με βόμβες και πυραύλους. Τον απέτρεψε την τελευταία στιγμή ο Τζον Μπόλτον, σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και γνωστό σιωνιστικό γεράκι, διότι η σιωνιστική νομενκλατούρα είχε εξ αρχής άλλα σχέδια. Ο πραγματικός της στόχος είναι η Κίνα, ο Τραμπ μπορεί να της αρνήθηκε τον πόλεμο με το Ιράν, δεν μπορεί να το κάνει για δεύτερη φορά στην περίπτωση της Κίνας.
Ομολογουμένως δεν μας ενδιαφέρει τι κάνει η σιωνιστική ολιγαρχία στα παρασκήνια της Ουάσιγκτον και του Λευκού Οίκου ή αν οι απειλές του Τραμπ εναντίον της Κίνας θα μετουσιωθούν σε μια στρατιωτική αντιμέτρηση. Εμείς ως Ελλάδα θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για το ποιοί είναι φίλοι μας και ποιοί δεν είναι. Γιατί αν αναλύσουμε προσεκτικά τα γεγονότα, τότε θα δούμε ότι ο ορισμός που προσπαθεί να μας πλασάρει η κυβέρνηση και το «δημοκρατικό» τόξο είναι τουλάχιστον αμφίβολος, κάτι που σημαίνει ότι όταν χτυπήσει η σιωνιστική καμπάνα για την Κίνα, ο ήχος της θα ακουστεί και στην Αθήνα. Θα φροντίσει ο έπαρχος-αμερικανός πρέσβης Pyatt.
Γ. ΛΙΝΑΡΔΗΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xrisiavgi.com/enimerosi/view/h-siwnistikh-kampana-chtupaei-gia-thn-kina-ochi-gia-to-iran#ixzz5wOLdWOsK