Σκοπός τους δεν ήταν ποτέ καμία «ένωση», παρά μόνο η διάσπαση των ψήφων του Εθνικιστικού Κινήματος.
Από τις αρχές τουλάχιστον του 2018 μέχρι και τις εκλογές του Ιουλίου, έγιναν ατελείωτες… συζητήσεις μεταξύ ανύπαρκτων πολιτικά και ετερόκλητων ιδεολογικά προσώπων για την περίφημη «ένωση του πατριωτικού χώρου». Συζητήσεις (για ενότητα στην δράση ούτε λόγος!) χωρίς βεβαίως την Χρυσή Αυγή που ήταν και παραμένει ο πολιτικός εκφραστής του Εθνικισμού στην χώρα, παρά το γεγονός ότι έμεινε εκτός βουλής για ελάχιστες ψήφους.
Όλα αυτά γινόντουσαν βεβαίως σε μια περίοδο που το Κίνημά μας παρουσίαζε μεγάλη άνοδο. Θυμίζουμε ότι μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2019, η Metron Analysis στο ΒΗΜΑ, έδινε στην Χρυσή Αυγή ποσοστό που ξεπερνούσε το 9%. Μείναμε ασφαλώς μακριά από την ιλαροτραγωδία εκείνων των «συνομιλιών» γνωρίζοντας, τόσο την ανθρωπογεωγραφία του χώρου, όσο και ότι στόχος τους δεν ήταν καμία ενότητα, παρά η ΔΙΑΣΠΑΣΗ των ψήφων της Χρυσής Αυγής. Κάτι που πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό!
Από την 7η Ιουλίου και μετά, οι μεγάλοι αυτοί «παράγοντες» του αυτοαποκαλούμενου «πατριωτικού χώρου»… αγνοούνται! Φαίνεται πως η χώρα βρίσκεται πλέον στα… καλά χέρια του Μητσοτάκη και ουδεμία ανησυχία υπάρχει για το μέλλον της Πατρίδας.
Ούτε για την Μακεδονία γκρινιάζουν, ούτε για την τουρκική απειλή, ούτε για την ΕΚΡΗΞΗ της λαθρομετανάστευσης… ΟΛΑ ΚΑΛΑ λοιπόν. Και η… ενότητα; Μάλλον αναβάλλεται για το φθινόπωρο, μετά τα μπάνια του (πατριωτικού) λαού.
Μήπως τελικά είχαμε δίκιο όταν λέγαμε ότι αυτές οι κινήσεις δεν σκόπευαν σε καμία «ενότητα» παρά μόνο στην διάσπαση της εκλογικής δυνάμεως του Εθνικιστικού Κινήματος;