Όταν η ισοπέδωση, η υποταγή της σκέψης, η έλλειψη πρωτοβουλίας, η καταπίεση κάθε ελεύθερης άποψης, η υπακοή χωρίς αντίρρηση, η κιμαδοποίηση του χαρακτήρα, που δυστυχώς ήταν εκφράσεις μιας αρρωστημένης τάσης ομοιομορφίας κάποιων κατά βάσιν συμπλεγματικών, αποτυχημένων ατόμων, επιβάλλονται τότε τα αρνητικά αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης δεν θα αργήσουν να επέλθουν.
Όταν κυριαρχεί μια υποκριτική συμπεριφορά συμπλεγματικών ατόμων, που δήθεν προσπαθούν να σώσουν την πατρίδα, προβάλλοντας ως θέσφατα τις δικές τους ανασφάλειες και νοσηρές σκέψεις, η οποία εξαπλώνεται κάθετα και οριζόντια διαβρώνοντας την αξιοπρέπεια της πατριωτικής παράταξης, τότε η επερχόμενη ήττα ευρίσκεται προ των πυλών. Κι έτσι οι δήθεν υπάκουοι εκείνοι κομματικοί παράγοντες, που με υστεροβουλία όμως μελετούσαν κάθε τους κίνηση ήσαν αυτοί που πρώτοι επρόδωσαν τις ιδέες που υποτίθεται υπηρετούσαν με πάθος. Ήσαν αυτοί που χωρίς αιδώ αποκάλυψαν εν μία νυκτί τον αληθινό τους χαρακτήρα, αυτόν τον ύπουλο χαρακτήρα που τόσο επιμελώς έκρυβαν.
Όταν το ίδιον συμφέρον, η υποκρισία, η κολακεία, το γλείψιμο κυριαρχούν, ενώ πολλές φορές παθητικά καλλιεργούνται, τότε αργά ή γρήγορα θα επέλθει η σήψη, η παρακμή και θα αποδομηθεί κάθε οικοδόμημα δυστυχώς εκ των έσω, ακόμη και αυτό που με τόσες θυσίες ανδρώθηκε και στάθηκε όρθιο απέναντι σ’ ένα παγκόσμιο σύστημα εξουσίας.
Όταν άτομα αποτυχημένα επαγγελματικά, στενοκέφαλα, αποκλεισμένα κοινωνικά, στερημένα συναισθηματικά, κλεισμένα στον εαυτόν τους και ζώντας σ’ ένα δικό τους εξωπραγματικό χώρο προσπαθούν να επιβληθούν με πράξεις και συμπεριφορές αρρωστημένες, είναι βέβαιον ότι αργά ή γρήγορα θ’ αποκαλυφθούν, κι έτσι γυμνοί πλέον θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν πουλώντας κάθε αξία και ιδανικό.
Όταν το “εγώ” κάποιων κενών ανθρώπων υπερτερεί του “εμείς”
Είναι αυτοί οι τενεκέδες που προσπαθώντας να σώσουν το τομάρι τους, χωρίς ίχνος αυτοσεβασμού, θα γελοιοποιηθούν υποδυόμενοι τους πολιτικάντηδες. Όταν όπως έλεγε ο Αίσωπος “ο της φιλοδοξίας έρως τον ανθρώπων νουν επιθολεί”, δηλαδή όταν η φιλοδοξία θολώνει το μυαλό, δηλαδή όταν το “εγώ” κάποιων κενών ανθρώπων υπερτερεί του “εμείς” τότε θ’ αποκαλυφθεί η ανηθικότητα που κρύβουν στην ψυχή τους οι ασεβείς αυτές περσόνες που δεν έχουν ιερό και όσιο.
Και όλα αυτά διότι οι υποτιθέμενοι αυτοί “αγωνιστές” της πατρίδος, με τον πατριδοκάπηλο λόγο και τις άρρωστες δράσεις, ένα μόνον είχαν κατά νου, το χρήμα. Κι όσο το χρήμα κυκλοφορούσε στις τσέπες τους τότε όλα βαίνουν καλώς. Όσο έπεφτε το παραδάκι κανείς δεν αντιδρούσε, κανείς δεν διαφωνούσε, κανείς δεν ενοχλείτο. Ο μισθός να πέφτει κάθε μήνα, το χρήμα uber alles.
Δυστυχώς, οι συμφεροντολόγοι αυτοί επαναστάτες, αυτοί οι υποτιθέμενοι ασυμβίβαστοι αγωνιστές, αυτοί οι ορκισμένοι εχθροί του συστήματος δεν μπόρεσαν ν’ αντισταθούν στο χρήμα. Δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τον συμπλεγματικό τους εαυτό γιατί δεν ήσαν τίποτε άλλο παρά αυτό που κατηγορούσαν τους άλλους! Κάτι δυστυχισμένα ανθρωπάκια, κάτι φτηνιάρικες υπάρξεις, που στερημένες μια ολόκληρη ζωή, ανακάλυψαν τον προορισμό τους, μεσ’ στην αναξιοπρέπεια και την λάσπη.
“Μηδέν χρημάτων ένεκα πράττειν”
“Επρόδωσαν την αρετήν και ήλθαν οι έσχατοι πρώτοι,με χρήμα παίρνεται η καρδιά κι αποτιμάται ο φίλος” έγραφε σε ένα ποίημα του τόσο χαρακτηριστικά ο Κ. Καρυωτάκης. Και πράγματι συμπεριφορές σαν αυτές μόνον θλίψη και αηδία μπορούν να προκαλέσουν.
Διότι όταν οι υποτιθέμενοι πυλώνες ενός κινήματος, αυτοί οι δήθεν ασυμβίβαστοι ιδεολόγοι συναγωνιστές που βρίσκονταν στη πρώτη γραμμή ενός αγώνα ενάντια στην παρακμή, καταλήγουν ως ντοματοπελτές της κρατικής μηχανής, τότε όλοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι άρρωστο συμβαίνει στον “πατριωτικό χώρο”.
Αυτόν τον χώρο που αλλοιώθηκε από επαγγελματίες πατριδοκάπηλους, μισαλλόδοξους και αρρωστημένους ινστρούχτορες, τυχάρπαστους παρτάκηδες, υποκριτές της δεκάρας, αυτούς τους ύπουλους νεροκουβαλητές της αντίδρασης, αυτούς τους φιλοχρήματος επαγγελματίες αγωνιστές.
Είναι αλήθεια ότι η άκρατη φιλαργυρία και η νοσηρή φιλοδοξία ως έννοιες δεν έχουν όρια με αποτέλεσμα να είναι ανεξάντλητες και ως συμπεριφορές προβληματικές. Αρρωστημένες εκφράσεις που δεν συνάδουν με τις εθνικιστικές μας αρχές και τον αγνό πατριωτικό μας λόγο.
“Μηδέν χρημάτων ένεκα πράττειν” έλεγε ο Περίανδρος ο τύραννος της Κορίνθου (“Μην κάνεις τίποτε με κίνητρο τα υλικά αγαθά). Μία ρήση, που πρέπει να βαστά βαθιά μέσ’ στην καρδιά του κάθε ειλικρινής πατριώτης, κάθε αγνός εθνικιστής, κάθε Χρυσαυγίτης, για να βρει το Κίνημά μας τον βηματισμό του σε μια ελεύθερη Πατρίδα.
ΔΙΚΩΝΥΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ