«Δεν υπάρχει πιο μανιώδης και ριζικός εχθρός της ελευθερίας από τους φιλελεύθερους θεσμούς. Φιλελευθερισμός: με άλλα λόγια, αγελαία αποκτήνωση.» – Φρειδερίκος Νίτσε
Eίναι πραγματικά αδιανόητο άνθρωποι οι οποίοι δηλώνουν ή πιστεύουν ότι είναι εθνικιστές, να ψηφίζουν ένα φιλελεύθερο αναμφίβολα κόμμα, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία. Και μιλάμε για ένα κόμμα πολιτικά προπαντός και κατά δεύτερο λόγο οικονομικά φιλελεύθερο.
Η πραγματική ελευθερία πλήττεται βάναυσα από τον πολιτικό φιλελευθερισμό, ο οποίος είναι αναμφίβολα πλουτοκρατία, είναι το παιδί του καπιταλισμού όπως εύστοχα έχει χαρακτηρίσει την “δημοκρατία” ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς στο “ημερολόγιό” του.
Και όμως αυτό συνέβη. Άνθρωποι που ψήφιζαν Χρυσή Αυγή πήγαν στην Νέα Δημοκρατία, παρασυρόμενοι από το απατηλό σύνθημα “να φύγει η αριστερά”. Η επόμενη ημέρα των εκλογών ήταν ένα ατέλειωτο πανηγύρι των δυνάμεων του λεγόμενου “συνταγματικού τόξου”, ένα πανηγύρι που συνεχίζεται μέχρι τις ημέρες μας και σύμφωνα με αυτό η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ πέρασε πλέον ανεπιστρεπτί στην ανυπαρξία! Χαρακτηριστικό το παρακάτω δημοσίευμα: “Πλήρη διάλυση φαίνεται να έχει κηρύξει μετά την εκλογική της πανωλεθρία η Χρυσή Αυγή. Μέσα σε λίγες μέρες στελέχη της εμφανίστηκαν να εγκαταλείπουν το κόμμα ενώ τα λουκέτα άρχιζαν να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο σε γραφεία της. Την ίδια ώρα η νεοναζιστική οργάνωση έμεινε ακόμα και χωρίς ιστοσελίδα.”
Φυσικά όλα αυτά που αναφέρει το δημοσίευμα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και όποιος έχει αμφιβολία ας επισκεφθεί τα γραφεία μας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά και σε άλλες πόλεις και βεβαίως την ιστοσελίδα μας στην διεύθυνση xrisiavgi.com.
Εθνικό κράτος και Νέα Δημοκρατία
Ένα καθεστώς φιλελεύθερο δεν μπορεί να είναι και κράτος Εθνικό για τον απλούστατο λόγο ότι ο πολιτικός φιλελευθερισμός δεν πιστεύει στο Έθνος, πιστεύει σε ένα “έθνος”, το οποίο δεν είναι πρόσωπο ιστορικό, αλλά απλά ένα κοινωνικό συμβόλαιο, μία ένωση προσώπων με κοινό συμφέρον κάτω από τους ίδιους νόμους και τίποτε περισσότερο.
Έτσι λοιπόν στην Βουλή όταν ετέθη το θέμα των εορτασμών το 2021 για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, εκφράζοντας τον μαρξιστικής προελεύσεως εθνομηδενισμό, δήλωσε: «Τι πράγματα είναι αυτά; Το 2019, μετά την κρίση τη δεκαετή, μέσα σε μια παγκοσμιοποίηση όπου δοκιμάζονται τα πάντα, μιλάμε για ενιαίο εθνικό αφήγημα και για ταυτότητα της χώρας; Τραβήξτε το πίσω. Τέτοιες εθνοποιητικές διαδικασίες έγιναν στον 19ο αιώνα για να υπάρξουν τα έθνη-κράτη»…
Αυτά τα οποία είπε ο κ. Βούτσης στη Βουλή τα αποδέχεται στην ουσία του και ο φιλελευθερισμός, ο οποίος δεν πιστεύει στον πρωταγωνιστικό ρόλο της εθνικής συνέχειας και της Ιστορίας σε αυτήν την ίδια την ύπαρξη του κράτους. Και ασφαλώς υποστηρίζει και αυτός ότι το Ελληνικό Έθνος είναι δημιούργημα του 19ου αιώνα…
Σε μαρξιστές και φιλελεύθερους εθνομηδενιστές απαντά ο αείμνηστος Καθηγητής Κ.Ι. Δεσποτόπουλος, Ακαδημαϊκός, όχι ασφαλώς “φασιστικών” φρονημάτων σε άρθρο του με τίτλο “Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ”. στην εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, στις 28/1/2010, τόνιζε ότι: “η διαχρονική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους, είναι διάτορα μαρτυρημένη από την ιστορική πραγματικότητα και δεν είναι απλώς εφεύρημα του “Ελληνικού ρoμαντισμού του 19ου αιώνα”, προς ιδεολογική στήριξη “εθνικών επεκτατισμών”, όπως επιπόλαια γράφεται”…
Πως δομήθηκε το νέο-Ελληνικό κράτος
Ας πάμε λοιπόν, στον 19ο αιώνα, τότε όπου σύμφωνα με τους αρνητές της εθνικής συνέχειας δημιουργήθηκε το έθνος-κράτος που δεν το θέλουν και το θεωρούν τόσο οι φιλελεύθεροι, όσο και οι κομμουνιστές μια ανακολουθία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου δεν πρέπει να υπάρχει εθνικό αφήγημα και εθνική ταυτότητα! Γράφει ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης σχετικά: “Ο πελατειακός χαρακτήρας των νεοελληνικών κομμάτων και η εκποίηση του κράτους, Παναγιώτης Κονδύλης: “Όπως η εξ αντικειμένου ένταξη της Ελλάδας στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα είχε ουσιώδεις επιπτώσεις στην οικονομία της, έτσι και η παράλληλη ένταξη της στο διεθνές πολιτικό σύστημα, και μάλιστα σε εποχή συνεχούς όξυνσης του ανατολικού ζητήματος, επέδρασε αποφασιστικά πάνω στη διαμόρφωση των πολιτικών της δομών. Η εισαγωγή τού βασιλευόμενου κοινοβουλευτισμού στη χώρα, και μάλιστα πάνω στη βάση της καθολικής ψηφοφορίας, δεν υπήρξε αναγκαία κι αναπόδραστη απόρροια εσωτερικών διεργασιών, αλλά κατά πρώτο λόγο η απάντηση των Δυτικών Δυνάμεων στην ανυπακοή της οθωνικής κυβέρνησης σε κρίσιμα θέματα εξωτερικής πολιτικής (υποστήριξη των αλυτρώτων κτλ.) και συνάμα το μέσο, με το όποιο οι Δυνάμεις αυτές φαντάζονταν ότι στο έξης θα μπορούσαν να ασκήσουν πιο τελεσφόρα την επιρροή τους.”
Με απλά λόγια, επέβαλαν αυτό το πολίτευμα και το οικονομικό σύστημα οι ξένες δυνάμεις για να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της Πατρίδας μας! Για να μην υπάρχει εθνική ελευθερία… Με αυτό το δεδομένο ας δούμε τις πολιτικές εξελίξεις μετά την άνοδο της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία και ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα άρθρου το οποίο δημοσιεύθηκε προ ημερών στην εφημερίδα “δημοκρατία”: “Γιατί θα αποτύχει η Νέα Δημοκρατία, Από τον κ. Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά: «Το πρόβλημα της υπόστασης της χώρας μας, εκτός από υπαρξιακό, είναι και δομικό, επειδή το νεοελληνικό κράτος δημιουργήθηκε ως κρατικό προτεκτοράτο εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων και, συνεπώς, διαχρονικά έχει αποτύχει να αποκτήσει ιδεολογική ταυτότητα και επομένως να εκπονήσει εθνική στρατηγική, που είναι αναγκαία προϋπόθεση οικονομικής ανάπτυξης.»
Εθνική Ελευθερία ενάντια στο προτεκτοράτο του ψευτορωμαIκου
Αναγκαία προϋπόθεση οικονομικής ανάπτυξης, λοιπόν, γράφει ο αρθρογράφος της εφημερίδας “δημοκρατία” είναι να υπάρχει μια ταυτότητα ιδεολογική στο κράτος και μία εθνική στρατηγική. Πως είναι δυνατόν όμως να δημιουργηθεί αυτό σε ένα κράτος, το οποίο δημιουργήθηκε σαν προτεκτοράτο για να εξυπηρετεί τα ξένα συμφέροντα; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει εθνική στρατηγική εάν δεν υπάρχει, που δεν υπάρχει, εθνική ελευθερία; Και πως είναι δυνατόν να υπάρχει εθνική ελευθερία όταν δεν υπάρχει εθνική ψυχή; Όταν πάνω από τον Μαμμωνά του χρήματος δεν υπάρχουν Ιδανικά;
Επίκαιρος ο Γάλλος Εθνικιστής διανοούμενος Μωρίς Μπαρντές και τα παρακάτω λόγια του: «Ένα έθνος παύει να έχει ψυχή, όταν δεν θέτει πάνω από το χρήμα, από ένστικτο και χωρίς καμμία αμφισβήτηση, ένα σύνολο ιδανικών που τα θεωρεί τα θεμέλια της ύπαρξης του. Ένα έθνος που βάζει πάνω απ’ όλα το χρήμα, παύει να είναι έθνος και γίνεται το όργανο εκείνου του ξένου που κατέχει το χρήμα και στα χέρια του οποίου έχει εγκαταλείψει τη ζωή και το πεπρωμένο του».
Μια δύναμη λοιπόν που θέτει πάνω από το χρήμα Ιδανικά Εθνικά, μια δύναμη πολιτική με πρώτο της στόχο την Εθνική Ελευθερία, δηλαδή το να πάψει να υπάρχει το προτεκτοράτο, το ψευτορωμαίικο είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει Εθνική ελευθερία. Το έχουμε πει και στο παρελθόν και το επαναλαμβάνουμε: Ο αγώνας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι γι’ αυτό προπαντός αγώνας Εθνικός και κατά δεύτερον λόγο πολιτικός, γιατί θέλουμε μια Ελλάδα ελεύθερη και όχι προτεκτοράτο.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ