Μπορούμε να μιλάμε για ποίηση και λογοτεχνία σε καιρούς ζοφερούς; Σε εποχές ανείπωτης και φαινομενικά ανέλπιδης κρίσεως; Η απάντηση είναι ότι όχι μόνο κάτι τέτοιο είναι δυνατόν, αλλά αντιθέτως λειτουργεί λυτρωτικά για τον αναγνώστη, για τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που δεν υποτάσσεται, αλλά στην ποίηση και την λογοτεχνία βρίσκει ένα αντίδοτο στην σήψη και την παρακμή που μας περικυκλώνει.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου πραγματοποιείται ένα μαγικό ταξίδι στις πιο όμορφες στιγμές της νεοελληνικής ποίησης και λογοτεχνίας. Ένα ταξίδι που φυσικά ξεκινάει από τον Σολωμό και δίνει μια ηχηρή απάντηση στους γραικύλους που βλέπουν στον «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» ένα ποίημα «βίαιο» και «ρατσιστικό», ένα ταξίδι που περνά από τον Βαλαωρίτη, τον Καρκαβίτσα και άλλους, εν πολλοίς ξεχασμένους, αλλά μεγάλους ποιητές και λογοτέχνες για να καταλήξει στον Καβάφη, τον Καρυωτάκη, τον Παλαμά, τον Σικελιανό και άλλους πατριώτες και Εθνικιστές δημιουργούς, αν μη τι άλλο για να δώσει και μια απάντηση σε αυτούς που λένε ότι οι Εθνικιστές είναι… «αμόρφωτοι».
Ένα ταξίδι λυρικό που περνά από όλες τις μεγάλες και τις πικρές στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας μας και κοντοστέκεται για να κοιτάξει με περιφρόνηση τους σημερινούς δήθεν «διανοούμενους», οι οποίοι έχουν χάσει πλήρως την επαφή τους με οτιδήποτε αποκαλείται Ελλάδα, με οτιδήποτε αποκαλείται Ζωή, έχοντας καταντήσει απλοί αναδευτήρες ανοησιών, πλήν όμως «προοδευτικών» ανοησιών.Ένα ταξίδι λυρικό που υψώνει τον αναγνώστη πάνω από τον δυσώδη λαβύρινθο της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και ικανοποιεί τον Νόστο του, τον επιστρέφει στην Ελλάδα…