Ότι η Κίνα σαν καθεστώς κομμουνιστικό καταπιέζει τον λαό της, έναν λαό αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων, είναι γνωστό και δεδομένο εδώ και πολλά χρόνια. Όπως επίσης εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει κίνημα αντικομμουνιστικό στο Χονγκ Κονγκ.
Το Χονγκ Κονγκ των 8 μόλις εκατομμυρίων γνωρίζει εδώ και τρεις μήνες την μεγαλύτερη κρίση από την επιστροφή στην κινεζική κυριαρχία το 1997, με καθημερινές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την αυξανόμενη ανάμειξη της Κίνας στις εσωτερικές υποθέσεις του.
Το Πεκίνο έχει κλιμακώσει τις πιέσεις και «το τέλος είναι κοντά» αναφερόμενο στις κινητοποιήσεις, προειδοποίησε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Xinhua.
Η απειλή του Πεκίνου, όμως, δεν εμπόδισε το πρωί της Δευτέρας τους διαδηλωτές, ντυμένους στα μαύρα, στο συμβολικό χρώμα του κινήματος, να βάλουν και πάλι στόχο το μετρό, ζωτικής σημασίας για την λειτουργία του Χονγκ Κονγκ, εμποδίζοντας το κλείσιμο των θυρών των συρμών σε ορισμένους σταθμούς.
Όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν στο Χονγκ Κονγκ και τα οποία έχουν λάβει ιδιαίτερα μεγάλης προβολής από τα διεθνή ΜΜΕ, που θυμήθηκαν ξαφνικά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα, ασφαλώς και έχουν σχέση και με τον εμπορικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει τελευταία μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Ίσως να πρόκειται για μία “πορτοκαλί” επανάσταση, που στην περίπτωση αυτή είναι μαύρη με σκοπό την άσκηση πιέσεως στο Πεκίνο από την χώρα – βραχίονα της παγκοσμιοποίησης, την νέα Βαβυλώνα, τις ΗΠΑ.
