Aπό την Πτώση ακόμη της Πόλεως το Ελληνικό Έθνος είχε βαθιά ριζωμένο στην ψυχή του και στην ιστορική του συνείδηση το όνειρο της ελευθερίας και ελευθερία για τους Έλληνες στα χρόνια τα πικρά της σκλαβιάς σήμαινε όχι απλά αποτίναξη του βάρβαρου καθεστώτος της τουρκοκρατίας, αλλά την Αναγέννηση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Πόλεως των Κωνσταντίνων.
Μύθοι και θρύλοι και προφητείες για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, οι προφητείες του Αγαθάγγελου και τα λόγια τα φλογερά του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού θέριεψαν μέσα στην ψυχή του Λαού μας την ελπίδα για την μεγάλη επιστροφή.
Ίων Δραγούμης: «Να πάρουμε την Πόλη»
Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγα μόλις χρόνια μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο πραγματικός Εθνάρχης του Γένους μας, ομιλεί για την Κωνσταντινούπολη. Και ήταν στις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου του 1838 όταν μιλώντας στην Πνύκα στους μαθητές ο μεγάλος πολέμαρχος έλεγε τα λόγια:
“Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη.”
Λίγα χρόνια αργότερα ο Ιωάννης Κωλέττης ομιλεί μέσα στο κοινοβούλιο για την Μεγάλη Ιδέα και ορίζει με τα λόγια του αυτά μια πολιτική, η οποία πήρε σάρκα και οστά με το αγωνιζόμενο Έθνος μας να φτάνει στο έπος των Βαλκανικών Πολέμων και να ελευθερώνει Ήπειρο, Μακεδονία και Δυτική Θράκη και στα 1919 να αποβιβάζεται Ελληνικός Στρατός στην Σμύρνη. Αξίζει στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως το όνειρο της Πόλης είναι κάτι πέρα από ένα συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο, είναι ένα σύμβολο και γράφει γι’ αυτό ένας μεγάλος Έλληνας που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των περίφημων δημοκρατικών ταγμάτων, ο Ίων Δραγούμης, που τονίζει ότι η Πόλη δεν είναι τόσο ένα όνειρο, όσο μια θέληση για δύναμη και γράφει:
«Είναι σκληρή η ιδέα πως χάνεται η Πόλη, αλλά δεν με ταράζουν βυζαντινά όνειρα τόσο, όσο η γνώση πως, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε την Πόλη, είμαστε μέτριοι, ψόφιοι, κακομοιριασμένοι, κοιμισμένοι και μέτριοι, μέτριοι. Οι λέξεις: «Να πάρουμε την Πόλη» είναι σύμβολο, που δεν σημαίνει «Να ξαναφτιάσουμε την βυζαντινή αυτοκρατορία», αλλά «Να είμαστε δυνατοί».
Η Μεγάλη Ιδέα λοιπόν, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία στόχευση εθνική, ήταν και είναι αυτή η ίδια η θέληση για ζωή και δύναμη ενός ολόκληρου Γένους.
“Με όνειρα ζούνε τα Έθνη και με τα όνειρά τους γράφουν Ιστορία”
Οι Εβραίοι για δύο χιλιάδες χρόνια ζήσανε με το όνειρο και την ευχή “του χρόνου στην Ιερουσαλήμ”. Η Ιερουσαλήμ των Ελλήνων ήταν και είναι η Κωνσταντινούπολις και όσο και εάν ανέφικτο φαντάζει τούτο, με όνειρα ζούνε τα Έθνη και με τα όνειρά τους γράφουν Ιστορία.
Στις 30 Αυγούστου του 1922 ο Ελληνικός Στρατός προδομένος όχι μόνον από τους “συμμάχους” του, αλλά και από πολλούς Έλληνες είχε αποχωρήσει από την Μικρά Ασία και αντί να πορευτεί εκεί που έπρεπε, εκεί που προβλεπότανε στην Ανατολική Θράκη, επέστρεψε στην Αθήνα και ο λαός δυστυχώς υπεδέχθη έναν Στρατό νικημένο με χειροκροτήματα… Και ήταν στις 30 Αυγούστου του 1922 όταν παραδόθηκε στις φλόγες η Ελληνική Σμύρνη και μία βάρβαρη σφαγή έλαβε χώρα στον περίφημο “συνωστισμό” της προκυμαίας της Σμύρνης.
Αυτήν την ημέρα, την ημέρα της σφαγής των Ελλήνων, εορτάζουν οι Τούρκοι σαν ημέρα της νίκης τους. Έτσι και αυτή τη χρονιά, με δηλώσεις προκλητικές ότι είναι έτοιμοι να επαναλάβουν τον Αττίλα του 1974 και ότι είναι έτοιμοι για ένα νέο 1922, εόρτασαν και πάλι με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να δηλώνει: «Το έθνος μας είναι έτοιμο να κάνει τις ίδιες θυσίες και να δείξει το ίδιο κουράγιο για το καλό της πατρίδας μας σήμερα, όπως το έκανε και χθες. Με τη μεγάλη νίκη της 30ης Αυγούστου το Έθνος μας έσκισε το πουκάμισο της αιχμαλωσίας και διαμήνυσε σε όλο τον κόσμο ότι δεν θα κάνει παραχωρήσεις από την ανεξαρτησία του όποιο και αν είναι το τίμημα. Η Μεγάλη Νίκη που ήταν προάγγελος του τελευταίου μας κράτους, της Δημοκρατίας της Τουρκίας, είναι το όνομα της εκ νέου ανόδου του Τουρκικού Έθνους που θέλησαν να διαγράψουν από την Ιστορία»…
“Ο Σαλπιγκτής” και η Ελλάδα των ονείρων μας
Και ήταν εκείνη την ημέρα όταν σύμφωνα με μία υποσημείωση μιας παλαιάς εκδόσεως της ποιητικής ανθολογίας του Μιχαήλ Περάνθη για το ποίημα “Ο Σαλπιγκτής” του Γεωργίου Αθάνα ανέφερε ένα περιστατικό που έχει περάσει στον χώρο του μύθου.
Σύμφωνα με αυτόν, ο Σαλπιγκτής ενός Συντάγματος Ευζώνων, κατά την διάρκεια της υποχωρήσεως στα περίχωρα της Σμύρνης, δέχθηκε μία σφαίρα από έναν Τούρκο και έπεσε νεκρός. Εμπνεόμενος από αυτό το περιστατικό ο Γεώργιος Αθάνας έγραψε το παρακάτω ποίημα:
Ο Σαλπιγκτής – Γ. Αθάνας
Στερνός απ’ όλους δούπησε κι ο σαλπιγκτής στο χώμα.
Της σάλπιγγας του ο αντίπαλος δεν είχε σβήσει ακόμα.
Της Μικρασίας ξετρέχοντας τα πλάτη πέρα ως πέρα
πότε αντηχούσε σα λυγμός και πότε σα φοβέρα.
Άθαφτος λιώνει ο σαλπιγκτής μεσ’ τις βροχές.
Παρέκει η σκουριασμένη σάλπιγγα πιστά του παραστέκει.
Με του χιονιού το σάβανο τους σκέπασε ο χειμώνας
κι ήταν βαρύς σαν κόλαση, μεγάλος σαν αιώνας.
Μα τι κι αν ήρθε η άνοιξη; Μέσα στο νέο χορτάρι
δε φαίνεται ούτε σάλπιγγα, ούτε σκεβρό κουφάρι.
Μόνο από νύχτα σε νυχτιά βγαίνει το φάντασμά του
και ψάχνει στα χαμόκλαδα να βρεί τη σάλπιγγά του.
Μην αποκάμεις, Σαλπιγκτή, και μη λιγοπιστήσεις!
Χιλιάδες νύχτες θα διαβούν, νύχτες σιγής και φρίκης.
Μα θα ‘ρθει, θά ‘ρθει ένα πρωί που εσύ θα τους χτυπήσεις
με την παλιά σου σάλπιγγα τους νέους σκοπούς της Νίκης!
Ας το καταλάβουν επιτέλους όσοι λογιάζουν την Ιστορία με την φτηνή λογική των αριθμών. Οι “Μεγάλες Ιδέες” πεθαίνουν μόνο όταν αποδειχθούν όλοι όσοι τις πίστεψαν μικροί.
Το μήνυμα των στίχων του ποιητή ξεκάθαρο, είναι το μήνυμα του Ιστορικού Χρέους. Γι’ αυτό το πρωινό, όπου και πάλι ο Σαλπιγκτής θα σημάνει τους νέους σκοπούς της νίκης αγωνίζονται οι Εθνικιστές, παραδίδοντας σαν δάδα και σαν πυρσό ιερό από γενιά σε γενιά το μήνυμα ότι η Ελλάδα για να ζήσει πρέπει να είναι Μεγάλη και Δυνατή και ότι εχθρός αυτής της Ελλάδας των ονείρων μας είναι το άθλιο προτεκτοράτο των ημερών μας.
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή