Η εργαλειοποίηση από τους εκπροσώπους του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, κάποιων αναίσχυντων κολάκων και φιλοτομαριστών πρώην στελεχών της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι και αποβλήθηκαν από τις τάξεις του Πατριωτικού μας Κινήματος, ως πιόνια του καθεστώτος, είναι πλέον γεγονός.
Το να σε παινεύει όμως ο πολιτικός σου αντίπαλος δείχνει ξεκάθαρα την κατάντια σου, τον πολιτικό σου αμοραλισμό, την ελεεινή σου συμπεριφορά.
Η στυγνή προδοσία των ιδανικών, η πρόστυχη αντιμετώπιση προς τον άνθρωπο εκείνον που υπήρξε ο ευεργέτης σου, η ατιμία ως μέσον για μια νέα ανέλιξη μας φέρνουν στο νου την υπόθεση Παβλίκ Μοροζώφ. Του Ρώσου εκείνου νεαρού που κατήγγειλε τον ίδιο του τον πατέρα ως εχθρό της επανάστασης συμβάλλοντας έτσι στην εκτέλεσή του, την σκοτεινή, αλλά και εγκληματική εκείνη εποχή του Σταλινισμού. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι, το τέλος του πατροκτόνου αυτού καταδότη που του επεφύλασσε η Μοίρα ήταν η στυγνή του δολοφονία, από τους ίδιους τους συγχωριανούς του.
ΓΙΑ ΤΗΝ… ΠΟΡΤΟΦΟΛΑ
Αντιπαραβάλλοντας λοιπόν το χτες με το σήμερα, θα μπορέσουμε μέσα από την νέα αυτή πολιτική πλατφόρμα, κάποιων επίδοξων πολιτικάντηδων που ορέγονται κοινοβουλευτικό παραδάκι, που προτείνει έναν νέο τύπο ανθρώπου, προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας όπως λένε, αγωνιστή της «πορτοφόλας» θα λέγαμε εμείς, να κατανοήσουμε πως η απληστία, η αχαριστία, η φιλαργυρία, η υποταγή, η ματαιοδοξία, η συναλλαγή, ξεφτιλίζουν κάθε έννοια και αξία, πως εκμηδενίζουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και υπερήφανης συμπεριφοράς. «O Tempora, o mores» έλεγε ο Κικέρων πριν από δύο περίπου χιλιετίες. «Ω καιροί, ω ήθη» θα επαναλαμβάναμε εμείς.
Είναι γεγονός ότι η αχαριστία προς τον ιδρυτή του Κινήματός μας, είναι δείγμα ανανδρίας. Η ατιμία και η ανήθικη συμπεριφορά προς τον Αρχηγό του Λαϊκού μας Συνδέσμου, ενός άδολου Πατριώτη, που παρότι είναι δέσμιος του Εθνικιστικού μας αγώνα, παραμένει ελεύθερος και ονειροπόλος, ανυπόταχτος και ασυμβίβαστος παρότι είναι δεσμώτης μιας συνεπούς πατριωτικής πορείας, είναι ίδιον πρόστυχων και ασεβών ανθρώπων που στερούνται ηθικών αρχών ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από την μικροψυχία τους και την χωριάτικη συμπεριφορά τους.
Ο Οδυσσέας Ελύτης το 1964 έγραφε χαρακτηριστικά: «Έλληνας σημαίνει να αισθάνεσαι και ν’ αντιδράς κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο, τίποτε άλλο. Είναι μια λειτουργία που έχει άμεση σχέση με το δράμα του Σκότους και του Φωτός που παίζουμε όλοι μας εδώ…». Ας αντικρύσουμε λοιπόν το Φως μεσ’ από τη ζοφερή εποχή που ζούμε. Ας ατενίσουμε το αύριο, ελπίζοντας σε κάτι το φωτεινό και το ελπιδοφόρο. Ας αφήσουμε μακριά κάθε απρεπή και ασεβή συμπεριφορά. Ας αποβάλλουμε κάθε μικροπρεπή και αχάριστο, άξεστο και χυδαίο άνθρωπο από τις Τάξεις μας που ως κόλακας προσπαθεί να μας εξαπατήσει με τον υποκριτικό του λόγο.
Τελειώνοντας, ας θυμηθούμε τον αιρετικό συγγραφέα και ποιητή Άρη Αλεξάνδρου, ο οποίος έγραφε κάπου στο «Κιβώτιό» του, αυτό το σημαντικό μυθιστόρημα της μεσοπολεμικής πεζογραφίας: «Ήθελα να σβήσω τη μνήμη, πολύ με κουράσανε οι αναμνήσεις, όλες αυτές τις μέρες».
Ας τραβήξουμε λοιπόν μπροστά, μακριά από τα σκουπίδια και τα απόβλητα του λεγόμενου «χώρου». Το μέλλον μας ανήκει!
ΔΙΚΩΝΥΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ