Το κοινωνικό έργο είναι αυτό που παράγεται από ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων που σκοπό έχουν την ανακούφιση των συμπολιτών, την βελτίωση των κοινωνικών δομών και συνθηκών και την ενεργό συμμετοχή και σύμπραξη στα πλαίσια της κοινωνικής οργάνωσης και υπόστασης, ώστε να επιλυθούν κρίσιμα και υπαρκτά θέματα που σχετίζονται πολλές φορές με την ίδια την επιβίωση και για τα οποία το κράτος, αν και θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει, εντούτοις σιωπά και κωφεύει.
Πολλές φορές και σε πολλές περιστάσεις όταν ακούμε την λέξη κοινωνία καθώς και τα παράγωγα αυτής, προκύπτει σχεδόν αυτόματα η πραγματικά δικαιολογημένη και εν πολλοίς αναμενόμενη απέχθεια απέναντι σε αυτούς που την «μαγάρισαν» με την μαρξιστική και μηδενιστική θέαση και πρότασή τους και την εν γένει υλιστική προσέγγιση της οργάνωσης και υπόστασης. Η κοινωνία όμως είναι κάτι ολοσδιόλου διαφορετικό από αυτό που με υλιστικό θράσος και περισσή υποκρισία προτείνουν οι διάφοροι κατ’ επίφαση και αυτόκλητοι «κοινωνιολόγοι». Μεγάλη και η απόσταση της εθνικιστικής κοινωνίας και του εθνικού κοινωνικού έργου, έτσι όπως τα οραματίζεται μέσα από το ολοκληρωμένο και εφικτό της πρόγραμμα η Χρυσή Αυγή, η οποία στην πράξη έδειξε τι σημαίνει κοινωνία των Ελλήνων.
Έχοντας προβεί στην απαραίτητη διαφοροποίηση από την μαρξιστική υλιστική κοινωνία σε πλαίσιο ιδεολογικό, που βλέπει ανθρώπους/ αριθμούς να δουλεύουν για να γεμίσουν τον μαρξιστικό ταμειακό ασκό, η Χρυσή Αυγή πραγματοποίησε μια ρηξικέλευθη και πρωτοποριακή κίνηση, την μετατροπή της κρατικής επιχορήγησης σε κοινωνικό έργο, με την δημιουργία συσσιτίων, την διανομή τροφίμων και ειδών ρουχισμού καθώς και την συνδρομή ανθρώπων για να αντιμετωπίσουν οικονομικά προβλήματα που προήλθαν από τον συνδυασμό του μαρξιστικού υλισμού και της καπιταλιστικής λιμπεραλιστικής νοοτροπίας του πλαστικού χρήματος. Μιας ασυνείδητης υποδούλωσης στον Μαμμωνά του χρήματος και της ψευδεπίγραφης ευμάρειας, της οποίας οι προεκτάσεις δημιούργησαν τις απαραίτητες συνθήκες, προλείαναν το έδαφος για την επερχόμενη ηθική και πολιτική αλλοτρίωση που βιώνουμε στην σύγχρονη εποχή.
Αυτή η διαφοροποίηση σε ιδεολογικό και εν συνεχεία πρακτικό επίπεδο, μιας και η Χρυσή Αυγή τόλμησε να εφαρμόσει τις προτάσεις της αμέσως μόλις έλαβε, για όσο έλαβε την κρατική χρηματοδότηση, ενόχλησαν το σύστημα και τις παραφυάδες του, τα διάφορα κόμματα της μίζας και των ατελείωτων τραπεζικών δανείων, που είδαν μια Χρυσή Αυγή να επιτελεί κοινωνικό έργο, αντί να ακολουθεί την πεπατημένη οδό τους, την οδό των γιοτ, της Μυκόνου, των πάρτις με αστακομακαρονάδες και σαμπάνιες, των γκαλά και του ταίσματος αχαίρευτων δημοσιογράφων και διαμεσολαβητών. Τους χαλούσε την… σούπα η Χρυσή Αυγή. Ήταν κάτι το διαφορετικό. Βάλθηκαν λοιπόν όλοι σε αγαστή συνεργασία και παραμερίζοντας τις πολιτικές και ιδεολογικές «διαφορές» τους, οι οποίες στην ουσία δεν υφίστανται, να τελειώσουν την Χρυσή Αυγή και το κοινωνικό της έργο.
Όμως οι Χρυσαυγίτες συνέχισουν να το επιτελούν, παρά τις διώξεις, την παύση της κρατικής χρηματοδότησης και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να στέκονται δίπλα στον Έλληνα και την Ελληνίδα, υπερασπιζόμενοι τα εθνικά δίκαια, τα κοινωνικά αιτήματα και τον Ελληνικό τρόπο ζωής. Ατενίζουν με περηφάνια τον δύσκολο δρόμο που χάραξαν και συνεχίζουν να ακολουθούν, ονειρεύονται την ελληνική κοινωνία που αξίζει στους Έλληνες και εξοβελίζουν τους προδότες και τους ριψάσπιδες την κρίσιμη ώρα της εθνικής και κοινωνικής μάχης.
Νικόλαος Κυριακίδης