Παλιά μπολσεβίκικη μέθοδος η λάσπη – Ένα δημοσίευμα του Ριζοσπάστη του 1947
Η λάσπη και οι συκοφαντικές επιθέσεις που δέχεται το Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, δεν είναι κάτι νέο στην τακτική της μαρξιστικής αριστεράς. Όποιος ήταν αποφασιστικός εχθρός τους, φρόντιζαν πάντοτε να τον παρουσιάζουν σαν εγκληματία και συμμορίτη.
Ως γνωστόν, στα χρόνια 1944 – 1949 δόθηκε ένας σκληρός αγώνας για να αντιμετωπισθεί η κομμουνιστική ανταρσία, που θα είχε εκτός των άλλων σαν αποτέλεσμα ένα τμήμα της Ελληνικής Πατρίδας, η Μακεδονία και η Θράκη να χαθεί από την επικράτεια της Γαλανόλευκης. Αυτό εξάλλου με επίσημες αποφάσεις της υποστήριζε η Αριστερά.
Εκείνη, λοιπόν, την περίοδο κάποιοι ξεχωριστοί άνδρες έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα. Ανάμεσά τους και ο θρυλικός ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΡΕΑΣ, που δολοφονήθηκε σε ενέδρα το 1947. Για το γεγονός αυτό είναι και το παρακάτω δημοσίευμα της εποχής εκείνης του Ριζοσπάστη, το οποίο πρέπει να διαβάσετε για να δείτε με τι χαρακτηρισμούς αποκαλούν τους εθνικούς αγωνιστές που εμάχοντο τους κομμουνιστές:
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 1947 «ΛΕΒΕΝΤΕΣ! Ο ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ»! ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ Της ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΕΑ
Ο στρατιωτικός διοικητής Λακωνίας Γ. Κουρούκλης, που για τα μάτια θέλησε η κυβέρνηση να αντικαταστήσει, αλλά ο υπουργός της Δημοσίας Τάξεως κ. Ζέρβας ζήτησε, όπως γράφηκε, να μείνει στη θέση του, έβγαλε προκήρυξη «στα πονεμένα λεβεντόπουλα των ομάδων του αειμνήστου Πάνου Κατσαρέα». Η προκήρυξη αυτή του εκπροσώπου των επισήμων στρατιωτικών αρχών προς τα μέλη της συμμορίας που έκαμε τις φρικιαστικές σφαγές του Γυθείου, των Μολάων, της Σκάλας, του Αγίου Δημητρίου και των άλλων χωριών, δημοσιεύεται στην «Εθνική Φωνή» της Σπάρτης. Στα κυριώτερα σημεία της λέει:
«Λεβέντες! Δεν πρέπει να κλάψετε το αξέχαστο παλληκάρι. Ο Πάνος δεν πέθανε. Είναι μαζύ σας και μαζύ μας. Εμείς είμαστε οι πιο ειλικρινείς σας παρήγοροι, οι πιο ακοίμητοι συμπαραστάτες. Η θλίψη σας πρέπει να είναι πολύ μικρή και ο ενθουσιασμός σας να παραμείνει μεγάλος. Εμπνεόμενοι από το παράδειγμα του ηρωϊκού παλληκαριού βαδίσετε μαζύ μας προς τη μεγάλη νίκη. Κάθε σύγχιση, κάθε λιποψυχία, κάθε απειθαρχία στις τάξεις σας αποτελεί κηλίδωση της μνήμης του αειμνήστου αρχηγού σας. Η πτώση της ευψυχίας σας, η ανυπακοή στις διαταγές της συνειδήσεως και του έθνους, η διάλυσή σας είναι ο κυριώτερος σκοπός των εχθρών της φυλής μας. Ας διαψευσθούν οικτρά τα όνειρα των ληστών. Ενωμένοι ας συνεχίσουμε τον ιερόν αγώνα. Αίσχος, καταφρόνια και εκδίκηση στους ανάνδρους δολοφόνους».
Αυτή η προκήρυξη βγαίνει ύστερα από το φόνο στο πεδίο της μάχης με τους αντάρτες ενός συνεργάτη των Γερμανών, ενός δημίου του λαού σ’ όλο το διάστημα μετά τη Βάρκιζα, τον οποίο η κυβέρνηση είχε αποκαλέσει, για τα προσχήματα, «κάθαρμα» και είχε διατάξει (!) να της τον φέρουν «ζωντανό ή πεθαμένο»! Την προκήρυξη υπογράφει ο… στρατιωτικός διοικητής. Το πράγμα καταντά απίστευτο. Αλλά τίποτε το περίεργο στη δεύτερη και τρίτη κατοχή. Και οι δημοσιογράφοι ρωτούν καθημερινά την κυβέρνηση με αφέλεια, αν έγιναν συλλήψεις μετά τις σφαγές… Η προκήρυξη έχει ημερομηνία 21 Μαρτίου. Δηλαδή κυκλοφόρησε την ίδια μέρα που έγιναν τα εγκλήματα της Λακωνίας, για τα οποία έφριξε όλος ο κόσμος».
Υ.Γ.: Αυτά τα γνωρίζουν κάποιοι φαιδροί «εθνικόφρονες», οι οποίοι επικροτούν και χειροκροτούν την λάσπη των αναρχοκομμουνιστών κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ;
