Τα πρώτα δείγματα από τα δύο πρώτα επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς «Το Κόκκινο Ποτάμι» δείχνουν θετικά, καθώς οι αρχικές εντυπώσεις μας είναι επικεντρωμένες στην ιστορία και την ηθογραφία που, μέχρι στιγμής, κυριαρχούν στην ροή του έργου. Μακάρι η συγκεκριμένη σειρά να συνεχίσει έτσι, χωρίς πινελιές-μουτζούρες «πολιτικής ορθότητας», που θα θελήσουν να θολώσουν τα νερά σε θέματα ιστορικών γεγονότων περισσότερο από το αίμα του Ελληνισμού του Πόντου και της Μικράς Ασίας που θόλωσε πραγματικά τα νερά σε όσα ποτάμια χύθηκε.
Αν μη τι άλλο, είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η σειρά σημειώνει πολύ μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης, πράγμα που σημαίνει ότι ο Ελληνικός Λαός ενδιαφέρεται να μελετήσει τα επεισόδια της ιστορικής του διαδρομής. Εντούτοις, διακρίναμε και ένα μελανό σημείο στην σειρά, έστω και έμμεσα, το οποίο έχει να κάνει με τις δηλώσεις που έκανε σχετικά με την πλοκή του έργου ένας από τους πρωταγωνιστές του.
Πρόκειται για τα όσα δήλωσε στην τηλεοπτική κάμερα του OPEN ο ηθοποιός Αργύρης Πανταζάρας, ο οποίος στην σειρά «Το Κόκκινο Ποτάμι» υποδύεται τον Μακεδονομάχο (…) αδελφό του πρωταγωνιστή. Συγκεκριμένα, ο Πανταζάρας είπε ότι: «Εγώ εστιάζω στο ότι τελικά ο πόλεμος δεν έχει σημαίες, δεν έχει θρησκείες, έχει μόνο αδέρφια που σκοτώνονται μεταξύ τους».
Ώστε έτσι, λοιπόν. Ο πόλεμος δεν έχει ούτε σημαίες, ούτε θρησκείες, αλλά «έχει μόνο αδέρφια που σκοτώνονται μεταξύ τους»! Αυτό κατάλαβε ο Πανταζάρας από την συμμετοχή του σε μια σειρά, η οποία εξιστορεί την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Ότι δηλαδή… «αδέρφια σκοτώνονται μεταξύ τους». Στην ίδια μοίρα δηλαδή, οι ορδές του Μουσταφά Κεμάλ, του Τοπάλ Οσμάν και των άλλων αδίστακτων σφαγέων του Ελληνισμού με τους δολοφονημένους για την Σημαία τους και την Θρησκεία τους Έλληνες. Στην ίδια μοίρα θύτες και θύματα, με τους τούρκους να είναι τα «αδέρφια» μας με τους οποίους… αλληλοσκοτωνόμαστε.
Ευτυχώς που την λογική του Πανταζάρα δεν την ακολούθησαν στην ιστορική διαδρομή οι Έλληνες, των συνεχών εξεγέρσεων κατά των τούρκων από το 1453 και μετά, της Εθνεγερσίας του 1821, των Βαλκανικών πολέμων του 1912-13 και όλων των στιγμών που θεώρησαν ότι ο πόλεμος για την Σημαία του Έθνους μας, την Θρησκεία των Ελλήνων και τα Ιερά και τα Όσια του Γένους μας ήταν απαραίτητος για την επιβίωσή τους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Ειδάλλως θα είμασταν ακόμα υπόδουλοι των τούρκων. Είναι προφανές ότι η σοβαρότητα και η εγκυρότητα της δήλωσής του είναι βεληνεκούς ανάλογου της αισθητικής που διέπει μία παλαιότερη τηλεοπτική διαφήμιση μπύρας, η οποία τον έκανε σχετικά γνωστό στο πανελλήνιο κοινό. Με την μόνη διαφορά ότι εκείνη η διαφήμιση προσέφερε μόνο γέλιο στο τηλεοπτικό κοινό, ενώ η τωρινή ασέβειά του προς τους αναρίθμητους νεκρούς του Μικρασιατικού και Ποντιακού Ελληνισμού προκαλεί θλίψη και αηδία. Αν μάλιστα, αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ο συγκεκριμένος ηθοποιός έχει κάνει κατά το παρελθόν δηλώσεις εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, τότε τα τωρινά του λόγια έχουν έναν αναμενόμενο συνειρμό, καθώς είναι προφανές ότι πρόκειται για «αντιφασίστα» και «αντιρατσιστή», με την ερμηνεία του ορισμού να επιδέχεται συγκεκριμένες εξηγήσεις…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ