Πλησιάζουμε στην εφετινή 79η εθνική επέτειο της 28ης Οκωβρίου του 1940, όταν το Έθνος «σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος» αγωνίσθηκε «υπέρ βωμών και εστιών», καθοδηγούμενο στον πόλεμο από τον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, που αρνήθηκε την υποταγή και την ατίμωση.
Στο φθίνον «σωτήριον έτος» 2019, το αγωνίζεσθαι «υπέρ βωμών και εστιών» ηχεί επιεικώς ευτράπελο. Στην ταλαίπωρη ισλαμογραικία των ΜΚΟ η φράση έχει καταστεί ένα απόσταγμα κλαυσιγέλωτος: Τώρα γιά την «εστία», την σκέπη, το απάγκιο της προσωπικής και οικογενειακής ύπαρξής μας, πληρώνουμε τον ENΦIA, έναν ιδιότυπο «περιουσιακό φόρο» – βαρλίκ βεργκισί. Γιά το αφιερωματικό κερί που ανάβουμε με ευσέβεια λατρευτικής ελληνικότητας εμπρός στην εικόνα του Κυρίου, της Παρθένου και των Αγίων, εμπρός στους βωμούς μας, φορολογούμαστε από το δυναστικό «κράτος» με την άκρατη φοροληπτική βουλιμία. Oι εντόπιοι εναλασσόμενοι εξουσιαστές – εθνικοί δυνάστες, (πρόθυμα και αυτόβουλα ανδρείκελα των Διεθνών Επικυριάρχων) από κάθε νόμισμα που κερδίζουν όλοι οι εργάτες του νου και του κορμιού, άξιο προϊόν επίμοχθης προσπάθειας, επιβάλλουν ατάραχοι την φορολόγηση και παρακράτηση έως και του 60%.
Κατά την επικειμένη επέτειο της 28ης Oκτωβρίου, (όπως βεβαίως και στην μείζονα επέτειο της Εθνεγερσίας την 25η Μαρτίου) διενεργείται στην Πατρίδα μας μια τέλεση καθωσπρεπικής και μη αφομοιωμένης μανιέρας. Υπαινίσσεται ότι επικαλείται την «εθνική μνήμη» και την «εθνική συνείδηση» σε ένα περιβάλλον αμνησικών ασυνειδήτων. Έτσι, χρόνο με τον χρόνο, οι επι μέρους συνιστώσες αυτής της τέλεσης φαντάζουν όλο και πιό κακόγουστες, αταίριαστες με κάθε μεγαλείο και αποψιλωμένες από αισθήματα τιμής και υπερηφανείας.Κλιμακωτά εξέλιπε ακόμη και το στοιχείο της γραφικότητας, καθώς έχει ως απαραίτητο προαπαιτούμενό του «ίδιον δείγμα γραφής» και ειλικρινή αμεσότητα.
Οι συγκλονιστικές αφηγήσεις των ολοένα και μειουμένων υπερηλίκων αυτοπτών μαρτύρων του αλβανικού έπους ή και οι αναλύσεις των ολίγων όντως ειδημόνων περί το ζήτημα, που ζωντανεύουν το ένδοξο και αιματηρό παρελθόν, αποτελούν ακόμη ισχυρότατο ερέθισμα για τον Ελληνισμό. Όμως ο ποσοτικά τεχνηέντως αλλοιούμενος ελληνικός πληθυσμός παραισθάνεται το ερέθισμα τούτο. Το αντιλαμβάνεται εσφαλμένα και εκτρωτικά, διαποτισμένος από την πλημμύρα του ψεύδους και της εξαπάτησης. Το προσλαμβάνει υποφλοιϊκά, με αρχέγονες ενστικτώδεις ώσεις, ως κατάλοιπο ενός ψυχολογικού αντικτύπου «φιλάθλου» οπαδικού χαρακτήρος. Και μέσα στην εθνική παραίσθησή μας θαρούμε πως τάχα είμαστε συνεκτική ομάδα με αντιληπτικούς άξονες υψηλής αυτογνωσίας το όμαιμο, το ομόθρησκο, το ομόγλωσο και το ομότροπο.
Σφαλερή αυτοαντίληψη: Τα κοινά ήθη και έθιμα εξανεμίσθηκαν, η γλώσσα μας αφανίζεται μέσα στην αμάθεια, η θρησκεία μυκτηρίζεται και απαξιώνεται, η δε εθνοφυλετική μας ιδιοπροσωπεία επαπειλείται από την σωβούσα μεθοδική πληθυσμιακή αντικατάσταση.Με θράσος ανοϊκού άφρονος αναφερόμαστε στην «ελληνική κοινωνία», όντες ακοινώνητοι και ιδιώτες (πάσχοντες από την βαρύτατη «ιδιωτεία» του αποξενωμένου όχλου). Με ξένοιαστη μεγαλοστομία και φευγαλέα κομπορρημοσύνη αναφερόμαστε απερίσκεπτα και επιδερμικά στην απτή και συνάμα άθικτη πραγματικότητα της Πατρίδας, την οποίαν οδηγηθήκαμε να αγνοούμε.
Στα πανεπιστήμια και στα σχολεία μας ακόμη και η ελαχίστη και ατροφική ψευδαίσθηση εθνικής υπερηφανείας και μνήμης έχει εξουδετερωθεί συστηματικά, τοξινωμένη με ισχυρές δόσεις μισελληνικού διεθνιστικού σκοταδισμού. Επί σαράντα πέντε χρόνια στην δύσμοιρη εκπαίδευση τα δρώμενα ελέγχονται ασφυκτικά από τις «σοσιαλ»κομμουνιστικές «προοδευτικές» δυνάμεις και τους αντιπατριώτες «φιλελευθερους νεοπατριώτες» βαστάζους τους. O ελληνοϊταλικός πόλεμος στο αλβανικό μέτωπο βεβαιώνεται ψευδεπίγραφα ως μόνον ιδεολογικός, ως τάχα «αντιφασιστικός»: Ο σπουδαίος (άξιος σπουδής) παιδαγωγός, φιλόσοφος και θεολόγος Ευάγγελος Παπανούτσος, αμετακίνητος δημοκράτης και συνεπής αντιφασίστας, είπε χαρακτηριστικά επ’ αυτού: «…ο ελληνικός φασισμός έθαψε στα βουνά της Αλβανίας τον ιταλικό». Επίσης, γιά την κάθε λογής και προέλευσης «αριστεράντζα» ο πόλεμος τότε κατά της Ιταλίας δεν ήταν καθόλου πατριωτικός (καθώς ο πατριωτισμός είναι μια … μικροαστική προκατάληψη και δυνάμει εκτρέπεται σε επικίνδυνο Εθνικισμό).
Οι φτιασιδωμένοι, συχνά ξεψυχισμένοι και γλυκεροί συναισθηματισμοί των επισήμων διαγγελμάτων, οι «πανηγυρτζίδικοι» πανηγυρικοί κάποιων αργόσχολων πολιτικών και ακαδημαϊκών κομπάρσων, είναι πλέον βέβαιον και πρόδηλο ότι δεν νεκρανασταίνουν την εξαληφθείσα συναίσθηση της Πατρίδας, ούτε επιλύουν την γενικευμένη παραλυτική ασυνειδησία του κοινωνικού σώματος στην σημερινή ellada. Oι παρελάσεις στρατιωτικών αγημάτων, οπλικών συστημάτων, στρατιωτικών οχημάτων και οι συνοδοί υπερπτήσεις πολεμικών ιπταμένων μέσων (αεροσκαφών και ελικοπτέρων), [τις οποίες μάλιστα οι τρισπανηλίθιοι της «αριστεράς» προσεπάθησαν ζηλωτικά να εξαλείψουν ως… φασίζον εθνικιστικό κατάλοιπο, επιτρέποντες πρόσχαρα μόνο την διενέργεια παρελάσεων τύπου gay parade] είναι ιμπρεσιονιστικές ασπιρίνες ενάντια στον πνευματικό καρκίνο του Λαού μας.
Μέσα από την ιστορική διαχρονία είναι αποτυπωμένο στην ανεξάλειπτη ιστορική γνώση του έθνους μας το βιωματικό πόρισμα που καταγράφεται στον Επιτάφιο του Περικλέους «…κρίνοντας ότι η ευτυχία βασίζεται στην ελευθερία (“εύδαιμον τό ελεύθερον”) και η ελευθερία στην γενναιότητα (“ελεύθερον το εύψυχον”), μην αποφεύγετε τους κινδύνους του πολέμου». Tο «αρειμάνιο ήθος» και η πολεμική αρετή ενός Έθνους επ’ ουδενί λόγω συγκροτείται από τις όποιες πολεμικές μηχανές διαθέτει αυτό, αλλά από την κρίση του, την εγχαραγμένη και αναπαραγώγιμη παραδοχή της βιωματικής αλήθειας, από το «ακμαίο» (επί της ακμής-πάνω στην κόψη) ηθικό του (το «ακμαιότατο ηθικό» που κραυγάσαμε όλοι στα στρατιωτικά γυμνάσια και στις πορείες). Είναι σύμφυτο με το «φρόνημα», γεννημένο από την οξυδερκή και προσεκτική «φρόνηση», (αριστοτελικό προαπαιτούμενο της αρετής και πλατωνικό ισοδύναμο της σοφίας). Αυτά θεμελιώνουν την μαχητική ετοιμότητα υπεράσπισης της Πατρίδας και της Ελευθερίας που χωρίς αυτές η αδρανής και φυτική βιολογική επιβίωσή μας δεν έχει κανένα ουσιώδες νόημα.
Aπό αυτό το ύπατο καθήκον υπερασπίσεως της πάτριας κληρονομιάς έχουν παραιτηθεί και επισήμως οι σημερινοί («κρατούντες» μέσα στην ακράτειά τους) ελληνόγλωσοι μητραλοίες. Έχουν παραιτηθεί υπογράφοντες «μνημόνια» και υπομνήματα εθελούσιας ξενοδουλείας, πρόθυμης και δουλικής εκποίησης της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της συλλογικής μας ελευθερίας. Η τωρινή Βουλή, «κεκαθαρμένη» από την… κατάρα των Εθνικιστών, εμπεριέχει κόμματα κι αποκόμματα με διάσπαρτα συστατικά πρόσωπα τους ποικιλόχρωμους ή άχρωμους καριερίστες φυσικούς αυτουργούς του εξωφρενικού εγκληματικού υπερδανεισμού. Ένα ατέρμον δόλιο «πάρτα – όλα», προς δόξα και χάρη του αντεθνικού κομματικού -πελατειακού κράτους. Από την ιδιαιτέρως μολυσματική, αδιάκοπη και διαρκώς κλιμακούμενη ρουσφετολογική δοσοληψία του φαύλου κύκλου εξουσιαστών – όχλων – αντιεξουσιαστών κατά την Μεταπολίτευση, έχουν αφανιστεί τα όποια αντανακλαστικά εθνικής αξιοπρέπειας.
Βαυκαλιζόμαστε λοιπόν κατά τις εθνικές επετείους, δις του έτους, με τις κακοεκτελεσμένες και ξεχασμένες φανφάρες, με τις ασυντόνιστες και εν πολλοίς άψυχες παρελάσεις, που χειροκροτούνται (με αγαθή και ειλικρινή πρόθεση) από το ακόμη πρόθυμο κοινό. Όμως τι απομένει πράγματι «δικό μας» για να το υπερασπίσουμε με τα όπλα που παρουσιάζουμε στις τελετές και στις παρελάσεις μας; Οι εμμονικοί ξενόδουλοι που κυβέρνησαν τον λατρευτό μας τόπο υποθήκευσαν το νερό που πίνουμε και την ηλεκτρική ενέργεια για το φως που λύει το ύπουλο σκότος της καθημερινότητάς μας. Την κληρονομημένη συλλογική μας περιουσία που συγκροτήθηκε με επίμονο μόχθο και στόλισε την Πατρίδα, την έχουν αδίστακτα υποθηκεύσει (τα αεροδρόμια, τους λιμένες, τους σιδηροδρόμους, το οδικό δίκτυο, τις χιλιάκριβες και μοναδικές μας αρχαιότητες, τις πανέμορφες ακτές και τις απρόσιτες βουνοκορφές μας).
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες του σήμερα, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει «Πατρίδα», κανείς δεν προσπάθησε να τους εξηγήσει. Ως σημαινόμενο η ιστορικά επισφραγισμένη και οργανωμένη εθνική μας συλλογικότητα αναγνωρίζεται μόνον επιδερμικά και έχει ως παράταιρο σημαίνον της, το «κράτος». Αυτό με την σειρά του αποτελεί μιαν ιδιάζουσα κοινωνικοϊστορική μετεγγραφή εκ παραφθοράς: είναι ένα επιφανειακά εξευρωπαϊσμένο τουρκικό «δοβλέτι», (τουρκιστί devlet, δηλαδή η κρατική μηχανή και η πολιτική εξουσία στην Οθωμανική αυτοκρατορία). Η ίδια η λέξη «κράτος» αντιπροσωπεύει για κάθε Eλληνα, έναν καταπιεστικό μηχανισμό γενικευμένης σήψης, διαρκούς εκμετάλλευσης, εκτεταμένης διαφθοράς και υποστηριζόμενης … ανικανότητας, ολότελα δέσμιο στην «σαράφικη» και πελατειακή λογική των χρησιμοθηρικών σχέσεων της κρατικής εξουσίας με τον απορριζωμένο πολίτη.
Eπί σαράντα τέσσαρα χρόνια η λέξη «Πατρίδα» σκυλευμένη από τον ψευτοδημοκρατικό αριστερό τραμπουκισμό και τους φιλελεύθερους κόλακές του, έχει διαγραφεί από το τρέχον πολιτικό λεξιλόγιο, καταγγέλεται για «Εθνικισμό» και «ρατσισμό», αποδίδεται στα «εθνίκια» και στους «ελληναράδες».
Η Πατρίδα και το Έθνος, το Γένος των Ελλήνων, περιφρονείται και πλήτετται από το «ελληνικό» κράτος, που ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς ακριβόλογα χαρακτήρισε «μπαλσαμωμένη κουκουβάγια». Aυτό το λημαλέο κράτος της ηθικής ακράτειας, πρόστυχο και δόλιο απόβλημα της ελεεινότερης αναξιοκρατίας και της «τακτοποίησης» των αθλίων και ανικάνων κομματικών παρασίτων, είναι αντίπαλος κάθε Έλληνα πολίτη, δυνητική απειλή της ζωής του και πάγια απειλή της αξιοπρεπείας του.
Το εξευτελιστικά χρεοκοπημένο κράτος, το «ψευτορωμαίϊκο», επιτροπεύεται ολοκληρωτικά δίχως να προστατεύεται από τα ξένα αφεντικά (είναι «αποικία υπό εντολή» – «μαντάτο» κι ούτε καν «προτεκτοράτο»), προφανώς δεν διαθέτει, ούτε επιθυμεί ή επιδιώκει «εθνική ανεξαρτησία» και «κοινωνική δικαιοσύνη». Απλώς περιμένει την εκάστοτε «δόση» της «φιλελληνικής» μεγαθυμίας των αιμοβόρων διεθνών δανειστών για να περάσει τον κάθε μήνα, ονειρεύεται «ανάπτυξη», ψευδολογεί για «ελαφρύνσεις» και υποκρίνεται κακότεχνα μιαν ανύπαρκτη ευταξία. Το ελληνώνυμο κράτος κατήντησε ένα σαθρό πήγμα βλέννας με ασαφές περίγραμμα, ένα «μπαίγνιο» των ξένων συμφερόντων, ανάξιο του παρελθόντος και καταστροφικό για το μέλλον του Έθνους. Μπορεί πλέον ανενδοίαστα, χωρίς καμιά φραγή, δίχως λογοδοσία, να αθετεί περιφρονητικά τις σφραγίδες και την υπογραφή του, να αδιαφορεί ανάλγητα και επιδεικτικά για τις συμβάσεις μισθοδοσίας και συνταξιοδότησης που έχει υπογράψει. Μπορεί ακόμη σαν άθλιος μισάνθρωπος εγκληματίας να καταληστεύει τις αποταμιεύσεις του εργώδους μόχθου των Ελλήνων από τα κατ΄όνομα «ασφαλιστικά», αλλά ουσιαστικά «επισφαλή» ταμεία της φρούδας αποταμίευσης του κόπου ολόκληρων γενεών.
Ενάντια σ’ ένα τέτοιο κράτος εξέπεμψε ο ιδεολογικός μας προπάτορας Ίων Δραγούμης το σκληρό του ανάθεμα: «Ας λείψη το κράτος, που θα είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνει την εθνική ψυχή. Αν το κράτος στενοχωρεί το έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθεί. Το κράτος, που εμποδίζει το έθνος, είναι περιττό και βλαβερό. Όταν το κράτος είναι αντεθνικό, τότε κάτω το κράτος, Ζήτω το Έθνος!»
Mην γελιέστε η Eλλάδα που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, οι παππούδες κι οι πατέρες μας έχει πλέον χαθεί! Μετά την πλημμυρίδα της παράνομης μετανάστευσης, την προδοσία της Μακεδονίας μας και τον ανθελληνικό παροξυσμό ντόπιων αρνησιπάτριδων και κατ΄ επάγγελμα μισελλήνων ξένων, ο ελληνικός λαός επέλεξε να διατηρήσει στο Εθνικό Κοινοβούλιο τους υπαιτίους της φθίσης και καταστροφής του και να εξοστρακίσει την μοναδική εθνικιστική φωνή της Χρυσής Αυγής.
Για να υπήρχε αμυδρή ελπίδα αντίστασης και σωτηρίας, έπρεπε ανθιστάμενοι στοιχειωδώς στην εθνοαποδόμηση με την ψήφο μας να εξαφανίζαμε από την πολιτική σκηνή τους αμετανόητους και χυδαίους αυτουργούς της εξελισσόμενης φρικτής μας καταστροφής. Δυστυχώς τα τεκμήρια της εκλογικής αναμέτρησης, συγκεφαλαιώνουν την θανάσιμη και ραγδαίως εξελισσομένη παρακμή μας.
Μικρή όμως σημασία έχουν αυτά τα δεδομένα για εμάς τους Εθνικιστές:
Τα θριαμβικά θούρια τα αποστηθίσαμε από νεαροί και ηχούν υπέροχα στο νου μας!
Θαυμάσαμε τις δοξασμένες πολεμικές σημαίες του Έθνους και παρελάσαμε αγέρωχοι μαζί τους στην θητεία μας!
Ο πυρήνας της κοσμοθεώρησής μας παραμένει ένας κατάφωτος και λαμπρός σημαιοστολισμένος καθεδρικός ναός!
Γνωρίζουμε και πιστεύουμε πως τα μεγάλα ΟΧΙ στην ζωή χρειάζονται «Μεταξάδες»!
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ «ΔΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΑΕΙ ΑΤΟΠΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΠΤΑΙ ΤΩΝ ΕΙΩΘΩΤΩΝ» – «ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΙΑΣΤΩΝ ΠΑΡΑΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΩΝ»
Αθανάσιος Κωνσταντίνου
Ευρωβουλευτής Χρυσής Αυγής