Τα τελευταία χρόνια, οι χώρες που ήταν κατεχόμενες από την Σοβιετική Ένωση και σήμερα είναι ελεύθερες, στις περισσότερες από αυτές οι αντικομμουνιστές μαχητές, που πολέμησαν ενάντια στον κόκκινο στρατό τιμώνται από το κράτος τους ως «μαχητές της ελευθερίας», και έχουν ανεγερθεί μνημεία των πεσόντων τους. Να θυμίσω ότι στις «αντιφασιστικές» φιέστες της Μόσχας, αρνήθηκαν να παραστούν –αν και προσκλήθηκαν- οι ηγέτες των Βαλτικών χωρών, γιατί όπως υποστήριξαν, δεν είχαν τίποτα να γιορτάσουν!
Τι απέγιναν όμως αυτοί οι πολεμιστές μετά τον πόλεμο; Όσοι έπεσαν στα χέρια των σοβιετικών στρατευμάτων εξοντώθηκαν μέχρις ενός. Στην Ουκρανία, ο Ουκρανικός Εθνικός Στρατός συνέχισε να πολεμά τους σοβιετικούς, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’50 (και μέχρι τελικής πτώσεως)! Κάποιοι ακολούθησαν τους υποχωρούντες Γερμανούς πολεμώντας, κι έτσι μετά τη λήξη του πολέμου έπεσαν στα χέρια των Αγγλο-αμερικανών. Αυτοί τους παρέδωσαν στον Στάλιν, ο οποίος φυσικά τους εξόντωσε. Όσοι γλίτωσαν από την αιχμαλωσία (και από την εξόντωση), μετανάστευσαν σε διάφορες χώρες. Κάποιοι απ’ αυτούς επέστρεψαν στις πατρίδες τους μετά την απελευθέρωσή τους (το ’90).
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ 3.000.000 ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΞΟΝΤΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ
Την κακή τύχη των πατριωτών-εθελοντών που εξοντώθηκαν στα γκούλαγκ, είχαν και τα τρία περίπου εκατομμύρια των σοβιετικών αιχμαλώτων, αλλά και όσοι ακόμα είχαν σταλεί από τους Γερμανούς (χωρίς την θέλησή τους) σε γερμανικά εργοστάσια, ως εργάτες! Όλοι ανεξαιρέτως εξολοθρεύτηκαν μετά τον πόλεμο από τον Στάλιν, διότι «είχαν έρθει σε επαφή με τον εχθρό και μπορούσαν να μολύνουν και τους υπολοίπους»! Το γεγονός ότι η «επαφή» αυτή έγινε, τουλάχιστον για κάποιους απ’ αυτούς χωρίς τη θέλησή τους, ήταν «ψιλά γράμματα» για τα διψασμένα για αίμα κόκκινα κτήνη του Κρεμλίνου!
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Ο ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ Ο Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Υπήρχαν όμως και πολλοί Έλληνες τότε, στην Σοβιετική Ένωση. Τι στάση τήρησαν στον πόλεμο; Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» των «ΝΕΩΝ» στις 18 Ιουνίου 2005 μια συγκλονιστική έρευνα, με θέμα «Οι διωγμοί των Ελλήνων επί Στάλιν». Οι διωγμοί αυτοί έγιναν σε δύο φάσεις, το 1937-38 οι πρώτοι (με αποτέλεσμα την εξολόθρευση 15.000 Ελλήνων και την εκτόπιση στα γκουλάγκ της Σιβηρίας 20.000) και στο διάστημα 1942-44 οι δεύτεροι και φοβερότεροι, κατά τους οποίους εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν και εξοντώθηκαν. Στο τέλος της έρευνας αυτής, τα «ΝΕΑ» ζήτησαν από τον πρώην Γ.Γ του ΚΚΕ Γρηγόρη Φαράκο να εξηγήσει τους διωγμούς κατά των Ελλήνων. Αυτός είπε –μεταξύ άλλων- και τα εξής: «Οι Έλληνες δεν θέλησαν να ενσωματωθούν στον σοβιετικό τρόπο ζωής. Η στάση αυτή των Ελλήνων ευθύνεται και για τους εκτοπισμούς της περιόδου 1942-44 από την περιοχή της Κριμαίας προς τον Καύκασο, αφού αρκετοί Έλληνες δε δίστασαν να συνεργαστούν με τους Γερμανούς, όταν αυτοί επέλαυναν στην ΕΣΣΔ».