Ο βάτραχος

Η τελευταία Σύνοδος κορυφής στην Ε.Ε. απεφάσισε να αναβληθούν οι ενέργειες για ένταξη των Σκοπίων και της Αλβανίας στην Ένωση. Δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη εξέλιξη πριν από έξι μήνες. Η αναβολή αυτή, δεν αποτελεί τελικό όχι, αφήνει δηλαδή το ενδεχόμενο νέων εξελίξεων, αλλά ίσως αυτό είναι και μια διπλωματική απάντηση, για να μην ακουστεί ένα σκληρό όχι. Η ουσία είναι ότι στον απόηχο των τουρκικών ενεργειών στην Συρία, οι σύμμαχοί της στα Δυτικά Βαλκάνια, Σκόπια και Αλβανία, υπόκεινται σε κυρώσεις.

Η Σύνοδος κορυφής κατέδειξε ένα ακόμη σημαντικό θέμα, που μας αφορά ως χώρα. Την απόλυτα αλλοπρόσαλλη πολιτική των κυβερνήσεών μας. Γιατί αν δεν είναι αλλοπρόσαλλη τότε είναι τουλάχιστον παραπλανητική για τους πολίτες.

Βλέπετε ήταν ο Μητσοτάκης που έλεγε πως δεν του αρέσει η συμφωνία των Πρεσπών (αλλά θα την τηρήσει) και ήταν ο ίδιος που δεν έφερε αντιρρήσεις στην Σύνοδο κορυφής, αν και ως Αξιωματική Αντιπολίτευση είχε δηλώσει ότι θα ασκήσει βέτο! Αν δεν ήταν το Γαλλικό βέτο, δεν θα είχε απορριφθεί η ένταξη Σκοπίων και Αλβανίας, ή έστω, αναβληθεί.

Άλλα λοιπόν λένε στους Έλληνες οι Πρωθυπουργοί –και οι κυβερνήσεις τους- μέχρι να εκλεγούν και άλλα κάνουν μετά. Και αυτό γίνεται συνεχώς. Και οι ψηφοφόροι αρνούνται να το δουν.

Η εξέλιξη αυτή, καταδεικνύει το ψέμα της προηγούμενης κυβέρνησης, ότι δήθεν η συμφωνία των Πρεσπών εγγυάται την ειρήνη στα Βαλκάνια. Επίσης μας δίνει ακόμη μια, χρυσή θα έλεγα, ευκαιρία για να ακυρώσουμε την προδοτική συμφωνία. Αυτή την φορά, τα εθνικά μας συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν τυχαία, επειδή βόλευε την Γαλλία, για δικό της βεβαίως όφελος. Τι θα γίνει την επόμενη φορά;

Θα συνεχίσουμε ως Έθνος, να είμαστε δεμένοι δούλοι στις ορέξεις κάθε Γιούνκερ και Τουσκ, οι οποίοι δεν έκρυψαν την δυσαρέσκειά τους για το Γαλλικό βέτο και θα αναμένουμε την θεά Τύχη για να μην πλήγονται τα συμφέροντα της χώρας; Την ημέρα θα ζούμε σαν αδιάφοροι αποστασιοποιημένοι πολίτες και το βράδυ με την ονείρωξη κάποιου «πολιτικού Μεσσία» που θα μας ρίξει μάνα εξ ουρανού και θα μας σώσει, επειδή «έτσι πρέπει»;

Θα συνεχίσουμε ως κοινωνία να εφευρίσκουμε χιλιάδες λάθη στον Εθνικισμό και να δικαιολογούμε χιλιάδες λάθη στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα;

Ή μήπως επιτέλους, θα ενηλικιωθούμε ως πολιτικά όντα, θα σταματήσουμε να ακούμε πολιτικά παραμύθια και να περιμένουμε το happy end, όπου η Ελλάδα θα παντρευτεί τον μαγεμένο βάτραχο που μετά το φιλί έγινε Πρίγκιπας;

Όσο δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας ως πολίτες, όσο δεν παραδεχόμαστε τα λάθη μας και δεν σταματήσουμε να στηρίζουμε τις ίδιες πολιτικές οικογένειες και παρέες που αποδεδειγμένα έχουν φέρει την Ελλάδα σε άθλια κατάσταση υπηρετώντας ξένους αφέντες κι όχι τον λαό, τότε δεν πρόκειται να ζήσουμε ποτέ happy end.

Τελικά θα μένουμε πάντα με την αηδία στο στόμα από το φιλί σε ένα βάτραχο, που παρέμεινε ένας αηδιαστικός και γλοιώδης βάτραχος.

ΜΥΡΜΙΔΟΝΑΣ