Έτσι είν’ η μοίρα των αγνών πάντα πικρή
σαν προσευχή που αναλήφθηκε η ψυχή τους
περ’ απ’τον θάνατο φαντάζει η ζωή τους
κι ας ειν’ η ζήση τους, στον κόσμο αυτό μικρή.
Μαύρες σκιές, σαν εφιάλτες στο σκοτάδι
βγήκαν να κρύψουνε τ’αστέρια μες στην γη
λάμπουν οι κρότοι καθώς σχίζουν τη σιγή
κι ένα γιατί, σαν την πληγή πονά το βράδυ.
Μέσα στο όνειρο κι απόψε θα σας βρω
με του Νοέμβρη τα φτερά σαν θα πετάξω
από την φλόγα σας μια σπίθα για ν’αρπάξω
να πυρπολήσω τον αλύπητο καιρό.
(Τους παραπάνω στίχους εμπνεύστηκε ο συναγωνιστής Δικώνυμος Μακρής υπό τον τίτλο «Με του Νοέμβρη τα φτερά» και είναι ένα από τα 26 ποιήματα του βιβλίου «Εμείς δεν προσκυνήσαμε ποτέ»).
Πράγματι, πέρασαν 6 ολόκληρα χρόνια από εκείνον τον παγωμένο, αδίστακτο και μαύρο Νοέμβριο όπου 2 νέοι άνθρωποι, ο Γεώργιος Φουντούλης (27 ετών) και Μανώλης Καπελώνης (22 ετών) δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από ακροαριστερούς εκτελεστές που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από υπάνθρωποι του υπόκοσμου, μέλη πραγματικής εγκληματικής οργάνωσης, σωστοί εντολοδόχοι των διεθνών σκοτεινών κέντρων αποφάσεων που εδρεύει και κυριαρχεί η επιβολή του σιωνισμού.
Η απόφαση που λήφθηκε υπήρξε απλή και λιτή: “ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ- ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ”. Ενεργοποιώντας πάραυτα τα σατανικά σχέδια των υποτακτικών της νέας τάξης πραγμάτων.
Αποτέλεσμα αυτής της παρανοϊκής, απάνθρωπης και αντισυνταγματικής απόφασης ήταν να βρεθούν στη φυλακή οι τότε εν ενεργεία βουλευτές μαζί με τον Γ.Γ της Χρυσής Αυγής Νικόλαο Μιχαλολιάκο με μια κατηγορία που σαφώς δεν ευσταθεί και ανήκει στα πλαίσια μιας πολιτικής σκευωρίας (σύμφωνα με το περιβόητο βίντεο Μπαλτάκου).
Η στυγερή όμως δολοφονία των δύο νέων Χρυσαυγιτών αποσκοπούσε στην καθολική τρομοκράτηση της ελληνικής κοινωνίας και στο να κάμψει το θάρρος και την τόλμη των αγωνιστών της Χρυσής Αυγής, κάτι που δεν επιτεύχθηκε ποτέ στην πράξη.
Στις παραπάνω προτάσεις τονίζω τον όρο “Χρυσαυγιτών” και αυτό διότι ενίοτε κάποιοι παμπόνηροι κύκλοι και διαστρεβλωτές της αλήθειας έχουν προσπαθήσει –μάταια- να δώσουν μία άλλη εικόνα ή μορφή στους δύο αδικοχαμένους συναγωνιστές μας. Ο κόπος τους πάει χαμένος στον βαθύ Καιάδα. Ο Μανώλης και ο Γιώργος δεν υπήρξαν ποτέ απλοί πατριώτες μήτε γενικώς και αορίστως, εθνικιστές. Έζησαν, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν εκείνη την αποφράδα ημέρα ως συνειδητοί Χρυσαυγίτες!
Έξι ολόκληρα χρόνια μετά κι όμως οι Αρχές αδυνατούν να φέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας των νεολαίων του Εθνικιστικού κινήματος. Δεν μπορούν; Ή δεν θέλουν να ρίξουν άπλετο φως σε αυτή την σκοτεινή και περίεργη υπόθεση;
Ύστερα από τόσα χρόνια δημοσιευμάτων όπου αφορούν πλήθος πληροφοριών τους καλώ επιτέλους να πάρουν την ευθύνη κι ας δώσουν κάποιες απαντήσεις, αν όχι στον γράφοντα που γλύτωσε εκ θαύματος την ζωή του όντας βαριά τραυματισμένος από τις σφαίρες του κόκκινου παρακράτους, τουλάχιστον οφείλετε το μέγιστο των καθηκόντων σας στις οικογένειες των παιδιών που δολοφονήθηκαν άνανδρα, με κύριους αποδέκτες τις δύο μητέρες που ζουν σε έναν βουβό πόνο.
Είμαστε τα παιδιά με τα μαύρα (έτσι μας αποκαλούν τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως). Εν μέρει συμφωνούμε. Είμαστε υπερήφανοι και πιστοί στις ιδέες μας κι αγωνιζόμαστε και πενθούμε κάθε ημέρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό για τις σκλαβωμένες μας πατρίδες.
Όντας στοχοποιημένοι και “κατηγορούμενοι” για την εθνική μας δράση από το διεφθαρμένο καθεστώς φέροντας την ευθύνη για όλα τα δεινά αυτού του κόσμου τελικά, δεν μπόρεσαν ποτέ να μας συγχωρήσουν ότι βρήκαμε τον τρόπο να αγωνιστούμε για την μοναδικότητα του Ελληνισμού, την Ιστορία, τις Παραδόσεις και τις αξίες, τα Ιερά και τα όσια, που συνθέτουν την Πατρίδα μας, μετατρέποντας την οργή μας σε αγνή πολιτική-κινηματική ενέργεια δράσης. Πρωτίστως όμως δεν αποδέχτηκαν ποτέ οι δόλιοι εχθροί της Ελληνικής φυλής την μη παράδοση μας στη μόδα της νέας εποχής. Παραμείναμε υπερήφανοι Έλληνες και αμετανόητοι Χρυσαυγίτες κι ας ήταν της μοίρας μας γραφτό να ποτίσουμε ετούτη την Ιερή γη με το ίδιο μας το αίμα.
Δηλώνουμε παρόντες ανθέλληνες και προδότες, εμείς τα «καμένα χαρτιά», τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες, κι από τα κάγκελα της φυλακής έως και τις σφαίρες στο Ν. Ηράκλειο, βροντοφωνάζουμε: ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΜΕ ΠΟΤΕ.-
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ – ΠΑΡΩΝ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΠΕΛΩΝΗΣ – ΠΑΡΩΝ
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Κ.Ε. της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
