Το «Τείχος του Αίσχους» (ή «αντιφασιστικό προστατευτικό τείχος», όπως το ονόμασαν οι Ανατολικογερμανοί κατασκευαστές του) είναι μια ιστορία ντροπής για την παγκόσμιο αριστερά. Γι’ αυτό στην κομμουνιστοκρατούμενη Ελλάδα –από το 1974 έως σήμερα- γνωρίζουμε τόσα λίγα γι’ αυτό.
Η ανέγερση του Τείχους, ακριβώς στα όρια των δύο τομέων του Βερολίνου, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1961. Για την κατασκευή του εργάστηκαν περίπου 50.000 Ανατολικογερμανοί, υπό την επίβλεψη τριών σοβιετικών μεραρχιών! Έτσι υψώθηκε το «Τείχος του Αίσχους», ένα πανάθλιο κατασκεύασμα από μπετόν, ηλεκτροφόρα καλώδια και ναρκοπέδια, το οποίο προστάτευαν χιλιάδες στρατιώτες που είχαν την εντολή να πυροβολούν στο ψαχνό ότι επιχειρεί να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ένα αδιαπέραστο εμπόδιο για όσους δεν άντεχαν άλλο την ζωή στον «σοσιαλιστικό παράδεισο».
Από το 1948 έως τότε, πάνω από 2.600.000 Ανατολικογερμανοί είχαν δραπετεύσει στην «άλλη πλευρά του λόφου», από το Βερολίνο. Το 1961, το κύμα φυγής εντάθηκε (180.000 φυγάδες μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου, εκ των οποίων οι 47.433 μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες του Αυγούστου!), σε σημείο που δεν υπήρχε πλέον άλλος τρόπος για να μην… αδειάσει η Α. Γερμανία από τους δυστυχείς υπηκόους της, από την ανέγερση του Τείχους.
28 ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτή η κομμουνιστική αθλιότητα. Μέχρι την 9η Νοεμβρίου του 1989, όταν οι φυλακισμένοι γκρέμισαν με τα χέρια τους το αισχρό αυτό κατασκεύασμα, εκμεταλλευόμενοι την σύγχυση που επέφερε η αυτό-κατάρρευση του μπολσεβικισμού…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.ΝΕΤ